Καλοκαίρι έρχεται, τα παιδιά κοντεύουν να τελειώσουν το σχολείο, κι όπως κάθε μάνα έτσι κι εγώ άρχισα να ψάχνω πού θα πάμε φέτος διακοπές. Ξέρεις, αυτές οι «οικογενειακές διακοπές» που είναι περισσότερο σωματική δοκιμασία παρά ξεκούραση.
Αλλά τέλος πάντων, θέλουμε να φύγουμε, να δούμε λίγη θάλασσα, να ξεφύγουν και τα παιδιά απ’ τις οθόνες.
Κι όπως πάντα, λέμε με τον άντρα μου «να πάμε Κυκλάδες». Τις αγαπάμε. Αυτή η ομορφιά, τα λευκά σπιτάκια, τα καλντερίμια, το κυκλαδίτικο φως που δεν υπάρχει πουθενά αλλού… Έλα όμως που φέτος, όπως και κάθε χρόνο τελευταία, η τσέπη μας τραβάει χειρόφρενο.
Πάω να δω τιμές εισιτηρίων, για να κλείσω για τον άντρα μου και τα δύο παιδιά. Σύνολο; 600 ευρώ μόνο τα ακτοπλοϊκά. Ναι, καλά διάβασες. Δεν κοιτούσα καν για καμπίνα, ούτε τίποτα.
Οικονομική θέση, στριμωγμένοι με τα σακίδια, να κρατάω το μικρό να μη γλιστρήσει και να παρακαλάω να βρούμε τέσσερις θέσεις δίπλα-δίπλα. Κι αυτά για ένα πήγαινε-έλα μόνο. Δεν φτάσαμε καν στον προορισμό και ήδη αισθάνομαι ότι θα μας τα πάρουν χοντρά.
Και όταν τελικά θα φτάναμε, μες στη χαρά, με το ένα παιδί να θέλει παγωτό στις 9 το πρωί και το άλλο να γκρινιάζει για Wi-Fi, πάμε να φάμε κάτι απλό. Θα σκεφτόμασταν «να πάρουμε μια χωριάτικη». Έλα όμως που η χωριάτικη κάνει 15 ευρώ! Για μια ντομάτα, λίγο αγγουράκι, δύο ελιές σταυρωτές, και ένα κομμάτι φέτα; Σοβαρά τώρα;
Δεν είμαι από τις μαμάδες που θα γκρινιάξουν για κάθε ευρώ. Καταλαβαίνω ότι όλα έχουν ακριβύνει. Αλλά αυτό που συμβαίνει στα νησιά πια, δεν είναι ακρίβεια – είναι κοροϊδία. Όλα στο maximum, κι αν έχεις παιδιά, πληρώνεις επί δύο και τρία. Ακόμα και το πρωινό στην καφετέρια, που παλιά το παίρναμε με 10-12 ευρώ οικογενειακώς, τώρα πάει 30άρι χωρίς να το καταλάβεις.
Και ξέρεις τι είναι το πιο απογοητευτικό; Δεν είναι τα λεφτά μόνο. Είναι το ότι χάνεται το νόημα των διακοπών. Σου ζητάνε 150 ευρώ τη βραδιά για ένα δωμάτιο με μονό κρεβάτι και ροζ κουρτίνα από το ’85, και σε κοιτάνε και στραβά άμα ρωτήσεις για έκπτωση. Κι εμείς δεν είμαστε ούτε influencers, ούτε διάσημοι. Μια απλή οικογένεια είμαστε, που θέλουμε πέντε μέρες χαλάρωση χωρίς να μας φύγει ένας μισθός.
Με πονάει να το λέω, αλλά φέτος λέω όχι στις Κυκλάδες. Όχι γιατί δεν τις αγαπώ. Αλλά γιατί δεν μπορώ – κι ούτε θέλω – να αισθάνομαι θύμα. Θα πάμε κάπου στην ηπειρωτική Ελλάδα, με το αμάξι μας, θα πάρουμε μαζί τα δικά μας σάντουιτς, να μη χρειάζεται να παίρνουμε δάνειο για να πιούμε έναν καφέ. Να περάσουμε καλά χωρίς άγχος για το πόσο κάνει κάθε μπουκιά.
Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο Instagram και ηλιοβασιλέματα. Είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να γελάνε, να μην ανησυχείς συνέχεια για το πορτοφόλι σου, να νιώθεις ελεύθερη.
Κι όσο κι αν αγαπώ τις Κυκλάδες, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, ας τις χαίρονται όσοι μπορούν. Εγώ, σαν μάνα, θα διαλέξω το χαμόγελο των παιδιών μου, και την ηρεμία μου.
Πηγή: mama365.gr