Εντάξει, αφού αυτό πρέπει να κάνει, αυτό ας κάνει. Η ίδια γνωρίζει καλύτερα.Τους έβαλε να δουν ένα βίντεο και να ζωγραφίσουν μετά αυτό που κατάλαβαν.
Όταν τον ρώτησα γιατί δεν έβγαλε κουβέντα, απογοητευμένος μου απάντησε ότι φοβήθηκε… Απογοητευμένος επειδή ίσως πίστεψε ότι δεν θα τον καταλάβω. Μα εγώ το θυμάμαι ακόμα αυτό το συναίσθημα. Του είπα ότι τον καταλαβαίνω.Και μετά βλέπω απλά αυτό εδώ το χαρτί που κυκλοφορεί σε διάφορες δημοσιεύσεις. Και το κοιτάζω καλά καλά.
Ή μάλλον καλύτερα
Και τότε ο δάσκαλος των αγγλικών δεν έβαλε βαθμό. Αλλά έγραψε αυτό.
«Έχει μαθησιακές δυσκολίες. Έχει σημαντικά κενά. Νιώθει μεγάλη ανασφάλεια. “Εσείς θα είστε ο αγγλικός μας;” με ρώτησε την πρώτη μέρα και ήδη διαφαινόταν μια μελαγχολία στο βλέμμα της.
Μπορούμε για μια στιγμή να σκεφτούμε πόση δύναμη πήρε αυτή η μαθήτρια από αυτό; Δύναμη για να μάθει όχι μόνο αγγλικά, αλλά 100 ακόμη ξένες γλώσσες. Μια μαθήτρια που πέρα από τις μαθησιακές δυσκολίες, είχε το θάρρος να πει στον δάσκαλο της ότι δεν ξέρει. Δεν τον φοβήθηκε. Δεν εμπνέει φόβο αυτός ο δάσκαλος. Πιθανότατα να ξέρουν τα παιδιά ότι είναι εκεί ανοιχτός να ακούσει.
Οι φίλοι του δάσκαλου, περήφανοι φιλοξένησαν στις δικές τους δημοσιεύσεις τη φωτογραφία με τα λόγια του.Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρεις ότι είναι τύχη καλή, αν συναντήθηκαν οι δρόμοι σας και πορευτήκατε παρέα σε όμορφους αγώνες(όποτε και για όσο.)