Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, οι βιτρίνες των καταστημάτων γεμίζουν με πορτοκαλί κολοκύθες, μάσκες και τεχνητό «τρόμο».
Αν ρωτήσεις σήμερα πολλούς νέους σήμερα τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου, δεν θα ξέρουν να σου απαντήσουν αλλά ξέρουν τι είναι το Χάλοουιν. Και αυτό είναι ένα καμπανάκι που δεν πρέπει να αγνοήσουμε.
Το Χάλοουιν είναι μια αμερικανική γιορτή με κέλτικες ρίζες, που γιορτάζεται στις 31 Οκτωβρίου και συνδέεται με μεταμφιέσεις, κολοκύθες και ιστορίες τρόμου και έγινε γίνει γνωστή παγκοσμίως για εμπορικούς λόγους.
Το διαδίκτυο και τα σχολεία πλημμυρίζουν με φωτογραφίες παιδιών που ντύνονται σκελετοί, μάγισσες και ζόμπι, ενώ οι οικογένειες οργανώνουν πάρτι “Halloween”.
Κι όμως, την ίδια περίοδο, η Ελλάδα τιμά τις πιο σημαντικές στιγμές της ιστορίας της: το Έπος του ’40, το «Όχι» του Ιωάννη Μεταξά, την εθνική ανεξαρτησία και τους ήρωες που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Η ερώτηση είναι απλή: τι μαθαίνουμε στα παιδιά μας; Τι τους περνάμε μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές μας;
Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο παιχνίδι και στη διασκέδαση. Το πρόβλημα αρχίζει όταν τα σύμβολα της ελευθερίας και της μνήμης αντικαθίστανται από εισαγόμενες γιορτές χωρίς ρίζες.
Πώς γίνεται τα παιδιά μας να γνωρίζουν ποια είναι η Μάγισσα του Χάλοουιν, αλλά να μην ξέρουν ποιος ήταν ο Παύλος Μελάς, η Λέλα Καραγιάννη ή ο Σπύρος Λούης; Πώς γίνεται να ξοδεύουμε ώρες για να σκαλίζουμε μια κολοκύθα, αλλά λίγα λεπτά για να ανάψουμε ένα κερί για εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους στα βουνά της Πίνδου;
Οι εθνικές επετείοι δεν είναι απλώς ημερομηνίες. Είναι η ταυτότητά μας. Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ένας μικρός λαός, με πίστη, τιμή και αξιοπρέπεια, στάθηκε απέναντι σε υπερδυνάμεις και είπε ΟΧΙ.
Δεν είναι “γραφικό” να θυμάσαι· είναι ευθύνη. Αν εμείς δεν μεταδώσουμε στα παιδιά μας την αξία του αγώνα, της ελευθερίας, της αυτοθυσίας, τότε ποιος θα το κάνει; Οι ξένες πλατφόρμες και τα αμερικανικά έθιμα;
Πάρε το παιδί σου από το χέρι και πηγαίνε μαζί του σε μια σχολική γιορτή, σε μια κατάθεση στεφάνου, σε ένα μνημείο πεσόντων. Εξήγησέ του τι σημαίνει η λέξη «ελευθερία».
Δείξε του ότι το “ΟΧΙ” του 1940 δεν ήταν απλώς μια απάντηση· ήταν στάση ζωής. Μίλα του για εκείνους που έφυγαν στα χιόνια, πεινασμένοι αλλά περήφανοι, για να μπορεί σήμερα να παίζει ελεύθερα, να μιλά ελληνικά, να ονειρεύεται.
Το Χάλοουιν, με τις στολές και τις κολοκύθες, έρχεται και φεύγει σαν όλες τις μόδες. Η ιστορία μας, όμως, είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στεκόμαστε.
Αν δεν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τη σημαία, να γνωρίζουν τους ήρωες και να σέβονται τις ρίζες τους, τότε μια μέρα θα μεγαλώσουν χωρίς να ξέρουν ποιοι είναι.
Η ελληνική γη έχει δώσει φιλοσοφία, πολιτισμό, τέχνη, θάρρος. Δεν έχουμε ανάγκη από μάσκες και τεχνητούς φόβους· έχουμε αληθινές ιστορίες ηρωισμού που συγκινούν τον κόσμο.
Ας κάνουμε, λοιπόν, το καθήκον μας: να διδάξουμε στα παιδιά μας την ιστορία, να τους μεταδώσουμε σεβασμό, περηφάνια και μνήμη. Γιατί ένα παιδί που γνωρίζει το παρελθόν του, ξέρει να τιμά το παρόν και να χτίζει το μέλλον.
Ας αφήσουμε τις κολοκύθες για τις κουζίνες μας και ας γεμίσουμε τις καρδιές των παιδιών μας με φως ελληνικό. Γιατί όσο θυμόμαστε, κανένας ήρωας δεν πεθαίνει – και καμιά Ελλάδα δεν χάνεται.