Με μια μακροσκελή ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η θεατρολόγος Μαριλένα Παναγιωτοπούλου μίλησε για τον πρώην συνεργάτη της Δημήτρη Λιγνάδη και για το «τεράστιο λάθος» που έκανε ο Σάκης Ρουβάς.
Ολόκληρη η ανάρτηση:
«Ο Σάκης Ρουβάς έκανε ένα τεράστιο λάθος χθες κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε στην εκπομπή «Έλα Χαμογέλα» με παρουσιάστρια την Σίσσυ Χρηστίδου, η οποία παρεμπιπτόντως είναι και εκείνη υπεύθυνη για το αποτέλεσμα, καθώς τον «άφησε» να μονολογεί χωρίς να κάνει κανέναν ουσιαστικό διάλογο.
Ο Σάκης Ρουβάς αντί να στηρίξει τα θύματα χωρίς δεύτερες σκέψεις, στήριξε τον θύτη. Το έκανε κατά τα λεγόμενά του όχι βέβαια ως στάση ζωής, αλλά για δικούς του λόγους, προσωπικούς. Για την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που ένιωσε πριν κάποια χρόνια, ισχυρά συναισθήματα τα οποία τον εμπόδιζαν προφανώς μέχρι και χθες να δει τα πράγματα καθαρά. Κατόπιν αναγνώρισε το λάθος του και ανασκεύασε λίγες ώρες αργότερα με μία ανάρτηση στα social media, στηρίζοντας ξεκάθαρα τα θύματα, ως πατέρας και ως άνθρωπος.
Επίσης τόνισε στο τέλος της ανάρτησης, ότι τα όποια εγκλήματα τα κρίνει μόνο η Δικαιοσύνη. Η ίδια Δικαιοσύνη που έκρινε πριν ένα χρόνο ότι ο κατηγορούμενος πρέπει να προφυλακιστεί μέχρι να γίνει η δίκη του, προκειμένου να μην τελέσει ανάλογα εγκλήματα.
Ο Σάκης Ρουβάς έκανε κι άλλα λάθη: για παράδειγμα εξομοίωσε την παιδεραστία (η οποία δεν είναι ασθένεια, είναι διαστροφή γι’αυτό και ΔΕΝ γιατρεύεται) με τον εθισμό σε ναρκωτικές ουσίες και δήλωσε ότι τους όποιους παιδεραστές θα πρέπει να τους βοηθάει η κοινωνία με τον ίδιο τρόπο που βοηθάει τους ναρκομανείς να ξεπεράσουν τον εθισμό τους. Εύχομαι να βρει τον χρόνο να ανασκευάσει και γι’ αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα.
Αναρωτιέμαι: η άποψή που εξέφρασε χθες ο Σάκης Ρουβάς θα ήταν διαφορετική αν γνώριζε το γεγονός ότι σύμφωνα με μαρτυρίες, ο συγκεκριμένος θύτης χρησιμοποιούσε το όνομα του Σάκη (και όχι μόνο) προκειμένου να προσελκύει και να αποπλανεί τα θύματά του;
Η άποψή του θα ήταν διαφορετική αν γνώριζε ότι τέτοιοι άνθρωποι δύο πράγματα μόνο έχουν στο μυαλό τους; Πρώτον πώς θα αποπλανήσουν τα θύματά τους κρατώντας παράλληλα το στόμα τους κλειστό και δεύτερον και εξ’ίσου σημαντικό πώς θα χτίσουν ένα τείχος «ανοσίας» γύρω τους με ανθρώπους οι οποίοι έχουν κάποια δύναμη και αποδοχή, και έχουν κύριο λόγο ύπαρξης στην ζωή ενός θύτη να λένε τα καλύτερα γι’ αυτόν και να τον στηρίζουν σχεδόν «τυφλά», ό,τι κι αν γίνει.
Ήμουν κι εγώ κάποτε ένα «τούβλο» στο τείχος του Δημήτρη Λιγνάδη, με πολύ λιγότερους «followers» από τον Σάκη, αλλά δεν έχει σημασία: όλα τα «τούβλα» είναι σημαντικά για να μην καταρρεύσει το τείχος σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
ΕΠΑΨΑ να είμαι «τούβλο» στο συγκεκριμένο τείχος, από τότε που ήρθε στο φως η πρώτη μαρτυρία σχετικά με την «παράλληλη» δράση του που αφορούσε σε κακοποιήσεις ανηλίκων. Και δήλωσα δημοσίως ότι ο άνθρωπος που γνώριζα, εκτιμούσα και αγαπούσα εξαφανίστηκε, και την θέση του πήρε ένα τέρας.
Όσοι ήμασταν/ήσασταν/είσαστε “τούβλα” έπρεπε να είχατε αναθεωρήσει τον ρόλο σας από πέρσι τέτοια μέρα. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για εμάς/εσάς. Ακόμα και τώρα είμαστε/είσαστε ελεύθεροι να κάνουμε το σωστό.
Για τα κακοποιημένα παιδιά μόνο είναι αργά: τα μόνα που δεν είναι ελεύθερα, ούτε τώρα ούτε ποτέ: γιατί είναι καταδικασμένα να ζουν σε μία αιώνια κόλαση, με μοναδική αχτίδα ελπίδας την ηθική και τη νομική τους δικαίωση. Τη νομική δικαίωση την αφήνουμε στη Δικαιοσύνη. Την ηθική δικαίωση την παίρνουμε πάνω μας, στηρίζοντας τα θύματα. Ως στάση ζωής και ως πρόληψη για το μέλλον. ΑΝ θέλουμε να λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ».