Τον Στέφανο Κασσελάκη μέσα από τα δικά του λόγια παρουσιάζει η ΕΦΣΥΝ. Η εφημερίδα μέσωπαλιών του άρθρων “καρφώνει” τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ με τον νέο πρόεδρο του κόμματος Στέφανο Κασσελάκη να είναι στο προσκήνιο της, καλά κρατεί. Η Εφημερίδα των Συντακτών με δημοσίευμά της βάλλει κατά του κ. Κασσελάκη δημοσιεύοντας άρθρα του ιδίου στον “Εθνικό Κήρυκα”.
Τα άρθρα θα είχαν ίσως μικρή σημασία αν γράφονταν από ένα άλλο πρόσωπο και όχι από τον πρόεδρο ενός αριστερού κόμματος, καθώς, μεταξύ άλλων, ο κ. Κασσελάκης ο οποίος φέρεται να υπέγραφε ως “Αριστοτέλης Οικονόμου”, εμφανίζεται υπέρ των μικρότερων μισθών στην Ελλάδα ώστε να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ενώ δηλώνει ότι θεωρεί λίγες τις απολύσεις 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, όπως είχαν πιεστεί να πράξουν οι κυβερνήσεις της εποχής των Μνημονίων.
Ο “Αριστοτέλης Οικονόμου”, γράφει η ΕΦΣΥΝ, έγραφε τη στήλη “Το χρώμα της αγοράς”, ενώ νεότερος, όταν ακόμα σπούδαζε, έγραφε με το όνομά του τη “Στήλη του φοιτητή” στον Εθνικό Κήρυκα.
Και συνεχίζει η εφημερίδα:
Από τα πρώτα κείμενά του ο Στέφανος Κασσελάκης, ως φοιτητής, εμφανίζεται ως πεισμένος δεξιός και νεοφιλελεύθερος, υπέρ των επιχειρήσεων και εναντίον των εργαζομένων. Διαβάζουμε στη στήλη του: “Οι μισθοί στην Ελλάδα είναι μικρότεροι από τους αντίστοιχους στην Ευρώπη της πρώτης ταχύτητας, κάτι το οποίο όμως μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμα καλό, αν μπορέσουμε να ενισχύσουμε έτσι την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό ή των ξένων εταιρειών στην Ελλάδα” (7.7.2007).
Και αν δεν κατάλαβε κανείς, υπάρχει και η θεωρητική τεκμηρίωση:
“Η Ελλάδα χρειάζεται για μερικά χρόνια την οικονομική θεωρία στο πρότυπο του Ρέιγκαν (supply side)”. Πρόκειται βέβαια για τη μακροοικονομική θεωρία που υποστηρίζει τη μείωση των φόρων, την απουσία κανονιστικών ρυθμίσεων και την πλήρη απελευθέρωση του εμπορίου. Είναι τα περιβόητα “Reaganomics”. Και αν αναζητήσει κανείς τους λόγους του Κυριάκου Μητσοτάκη για την οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της Δεξιάς από το 2019, θα διαπιστώσει ακριβώς τη συνεχή αναφορά στο ίδιο σχήμα (supply side).
Από εκείνη τη μακρινή εποχή ο Στέφανος Κασσελάκης ξιφουλκούσε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων: “Το βασικότερο συγκριτικό µας πλεονέκτημα [είναι η] εκπαίδευση. Αυτός και µόνο αυτός ο λόγος αρκεί για να επιτρέψουμε ιδιωτικά ελληνικά πανεπιστήμια“. Και υποστήριζε τη Ν.Δ. απέναντι στο “διστακτικό” ΠΑΣΟΚ: “Κατά τη γνώμη µου είναι οξύμωρο και υποκριτικό ότι το ΠΑΣΟΚ θέλει να θεωρείται το προοδευτικό κόμμα του λαού, ενώ είναι αντίθετο στις εκπαιδευτικές αλλαγές της Ν.Δ. που θα άνοιγαν πόρτες τόσο σε φοιτητές όλων των κοινωνικοοικονοµικών στρωμάτων όσο και στις ελληνικές επιχειρήσεις”.Ειδικά για τα πανεπιστήμια, η μόνη προοπτική που έβλεπε ο κ. Κασσελάκης ήταν η ιδιωτικοποίηση:
“Αρνείται κανείς ότι όσα ιδιωτικά πανεπιστήμια ιδρυθούν μετά την αναθεώρηση του άρθρου 16 θα δώσουν τεράστια έμφαση στις εγκαταστάσεις τους;” (9.3.2007). Εχθρός του ήταν οι φοιτητικές παρατάξεις και το πανεπιστημιακό άσυλο: “Οχι, δεν είναι η έλλειψη υπερηφάνειας εκ μέρους των φοιτητών. Είναι το ότι αυτή η υπερηφάνεια ανήκει στις κομματικές παρατάξεις των φοιτητών, το ότι αυτή η υπερηφάνεια ανήκει σε ένα αναχρονιστικό άσυλο”.
Απολύστε τους δημοσίους υπαλλήλους!
Τα ίδια με τον φοιτητή Κασσελάκη έλεγε λίγα χρόνια αργότερα ο επιχειρηματίας Κασσελάκης ως “Αριστοτέλης Οικονόμου”. Από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, η κύρια έννοια του ήταν και πάλι η ιδιωτική εκπαίδευση και η μεσαία τάξη:
“Εμαθα ότι σε πολλά από τα πιο γνωστά ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας έχουν υπάρξει μεγάλες απώλειες στις εγγραφές των μαθητών (που πηγαίνουν πλέον σε δημόσια σχολεία). Αυτό σε μένα φανερώνει ότι η μεσαία τάξη στην Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση” (31.12.2011).
Το σοβαρότερο είναι ότι όταν η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) απέλυε δημοσίους υπαλλήλους, ο Στέφανος Κασσελάκης διαφωνούσε, επειδή θεωρούσε μικρό τον αριθμό των απολυόμενων: “Τα 15.000 άτομα που αποφάσισαν να απολύσουν από το Δημόσιο μέσα στο 2012 μού φαίνονται πάρα πολύ λίγα. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είχαν ήδη απολύσει πολύ περισσότερα άτομα και να επένδυαν τα χρήματα στη μείωση της φορολογίας”.
