Ο Νικόλαος Αξελής που υπογράφει την συγκεκριμένη ανάρτηση είναι «γείτονας» του κυρ-Ηλία για πολλά χρόνια.
Και αυτός, όπως και πολλοί κάτοικοι στην περιοχή της οδού Δερβενακίων, νοιάστηκαν για την τύχη του, μετά την περισυλλογή του εγκαταλελειμμένου αυτοκινήτου του, προχθές από τον δήμο Λαμιέων.
Το αυτοκίνητο ήταν το σπίτι του κυρ-Ηλία τα τελευταία τέσσερα χρόνια…
Αναζητήσαμε τον άστεγο από το ίδιο βράδυ αφού συμπολίτες μας, μας ενημέρωναν για το περιστατικό και ζητούσαν να μάθουμε νέα του.
Δείτε το βίντεο
Το βράδυ της Πέμπτης, ο κυρ-Ηλίας δεν ήταν εκεί. Μόνο μικρά φοβισμένα κουτάβια και γατάκια περιφέρονταν γύρω από τα λιγοστά του υπάρχοντα.
Σήμερα το πρωί, επισκεφθήκαμε ξανά το σημείο όπου έμενε. Τον βρήκαμε εκεί. Καθισμένο σε μια παλιά πλαστική καρέκλα. Κάπου κάπου περνούσε κάποιος γνωστός που τον χαιρετούσε και τον ρωτούσε που διανυκτέρευσε και αν χρειάζεται βοήθεια…
Από την άλλη βέβαια, υπήρχαν και εκείνοι που ενοχλούνταν από την παρουσία του. Ίσως «τσαλάκωνε» την εικόνα του δρόμου. Ίσως ενοχλούσαν τα αδέσποτα που φρόντιζε…παρά το ότι οι ίδιοι τα παρατούσαν εκεί όταν δεν ήθελαν να τα συντηρήσουν. Έτσι αντί ο δήμος να περισυλλέξει τα αδέσποτα περισυνέλεξε το μοναδικό κατάλυμα του κυρ-Ηλία λένε οι περίοικοι.
Ο κυρ-Ηλίας, μας μίλησε για τη ζωή του. Ήταν ηλεκτρολόγος. Από τους καλούς, δούλευε και για την ΔΕΗ. Έφτιαξε και σπίτια για τις αδερφές του. Όμως κάποια στιγμή έρχονται τα δύσκολα. Ο ίδιος αποφάσισε να μην επιβαρύνει –αν και προσφέρθηκαν πολλές φορές να τον βοηθήσουν- ούτε την πρώην σύζυγο, ούτε τις αδερφές του.
«Οι καιροί είναι δύσκολοι, δεν θέλω να γίνω φόρτωμα σε κανέναν. Έχει ο θεός» λέει στην κάμερα.
Για την ιστορία να πούμε, ότι ο ιερέας της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας παπά Γιάννης και η σύζυγός του, ενδιαφέρθηκαν από την πρώτη στιγμή. Την πρώτη νύχτα που «ξεσπιτώθηκε» φρόντισαν να του κλείσουν ένα δωμάτιο σε ένα κοντινό ξενοδοχείο. Θα του βρουν και κατάλυμα για να βολευτεί τώρα που δεν έχει το αυτοκίνητο…
Αναρωτιόμαστε. Όταν ο δήμος ήρθε να περισυλλέξει το εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο-σπίτι του 73χρονου, ρώτησε έστω που θα ξημερώσει ο ηλικιωμένος άστεγος με το θερμόμετρο να δείχνει -2;
Ο ίδιος δηλώνει ότι δεν τον ρώτησε κανείς….
«Μόνο ήρθαν, πήραν το αυτοκίνητο και έφυγαν…»
Είναι απορίας άξιο πώς ένας Δήμος που προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να προτάσσει το κοινωνικό του πρόσωπο, δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει μία έστω και υποτυπώδη στήριξη σε ανθρώπους που βρίσκονται στο περιθώριο και δεν έχουν τη δυνατότητα με τις δικές τους δυνάμεις να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή διαβίωση. Το θέμα δεν αφορά μόνο στην εξασφάλιση της στέγης αλλά και σε μία συνολική κοινωνικοψυχολογική και ιατρική υποστήριξη γι’ αυτήν την ομάδα των συμπολιτών μας.
Άλλωστε ο κυρ-Ηλίας δεν είναι το μοναδικό περιστατικό. Πριν ενάμιση περίπου χρόνο, μια οικογένεια πατέρας μητέρα και ο ανήλικος γιός τους, έμεναν σε ένα χωράφι με ελιές, αφού ο δήμος αδυνατούσε να τους φιλοξενήσει σε κάποια δομή. Εν τέλει και μετά από πολλές περιπέτειες να θυμίσουμε, η λύση ήρθε από τη Στυλίδα όπου ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης τους εξασφάλισε τροφή και στέγη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
[lamianow]