Ήρθε λοιπόν η σειρά μου, να σας γράψω και την δίκη μου ιστορία. Το σκέφτομαι πολύ καιρό, από τότε που ξεκίνησα την εξωσωματική. Μετά λέω, άσε να μείνω έγκυος και μετά είπα, ας γεννήσω με το καλό!
Ήμουν παντρεμένη από μικρή στα 19 και μέχρι τα 24 που χώρισα, δεν καταφέραμε να κάνουμε παιδί. Οκ, δεν με ένοιαζε και πολύ, γιατί ήθελα να χωρίσω από την πρώτη μέρα που παντρεύτηκα. Μέχρι που, ξαφνικά, γνωρίζω τον Π. Ήμασταν φίλοι στο facebook περίπου 5 χρόνια, εγώ από επαρχία και εκείνος από μια άλλη πόλη. Απόσταση; Περίπου 14 ώρες με το καράβι. Είχαμε το ίδιο επίθετο και εγώ, επειδή έχω ένα κόλλημα να βρίσκω συγγενείς, τον βρήκα. Έχουμε μακρινή συγγένεια και έτυχε να έχει έναν γάμο στο νησί πριν 4 χρόνια. Και έτσι, έγινε το μοιραίο.
Δεν μας ένοιαζε και πολύ, ούτε η απόσταση, ούτε τίποτα. Λίγο με το επίθετο είχαμε θέμα, αλλά το ξεπεράσαμε γρήγορα. Όποτε μας ρωτούσαν και λέγαμε ότι έχουμε το ίδιο, γελούσαμε. Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας!
Προσπαθήσαμε, λοιπόν, από πολύ νωρίς να μην προσέχουμε, γιατί νιώθαμε ότι είμαστε γεννημένοι για να είμαστε μαζί. Πέρασαν κάποιοι μήνες και επειδή εγώ είχα στο μυαλό μου ότι, ίσως, κάτι μπορεί να μου συμβαίνει, λόγω και του προηγούμενου γάμου, είπαμε να το ψάξουμε. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ! Πήγαμε σε πολλούς γιατρούς και, τέλος πάντων, είχα πρόβλημα, ένα πλέον, καθημερινό στις μέρες μας, φραγμένες σάλπιγγες (να το πω πιο λαϊκά), οποτε μια η λύση. Εξωσωματική! Το πρώτο σοκ ήταν μεγάλο. Αλλά μόνο για μένα! Ο Π. ήταν γεμάτος χαρά, γιατί βρήκαμε το πρόβλημα! Ξεκινήσαμε αμέσως. Βασικά, μετά τον γάμο μας! Παντρευτήκαμε σε τρεις μήνες! Ένας ονειρικός γάμος! Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι! Αμέσως μετά το γαμήλιο ταξίδι μας, ξεκινήσαμε. Παιδευτήκαμε πολύ!
Κινδύνεψε και η ζωή μου, γιατί έπαθα το σύνδρομο υπερδιέγερσης πολυκυστικών ωοθηκών. Αυτό σημαίνει ότι διογκώθηκαν τόσο πολύ οι ωοθήκες μου (επειδή είναι πολυκυστικές), που κόντεψαν να σκάσουν. Πολύς πόνος. Έπρεπε, λοιπόν, να το αναβάλλουμε για μερικούς μήνες, μέχρι να επανέλθω. Όταν ήρθε, λοιπόν, η στιγμή μετά από περίπου έναν χρόνο να πάμε για ωοληψία, ο γιατρός μου είπε ότι θα πάρει όσα περισσότερα ωοθυλάκια (ωάρια) μπορεί, για να μην κινδυνεύσω πάλι. 47 μου πήρε και γονιμοποιήθηκαν τα 40. Δεν είχαν ξανασυμβεί τέτοια νούμερα, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο κέντρο εξωσωματικής! Απ’ όλα αυτά κράτησαν τα 18 καλύτερα (δεν είναι λίγα, γιατί και εγώ το ίδιο σκέφτηκα).
Μετά από δύο μήνες, έκανα και την εμβρυομεταφορά με δυο έμβρυα και έτσι, μετά από δυο εβδομάδες, έκανα τεστ όπου βγήκε θετικό! Θετικό; Δεν το πίστευα! Ρωτούσα τον άντρα μου, είναι αλήθεια; Είμαι ΕΓΚΥΟΣ; ΕΓΚΥΟΣ!!! Το έλεγα και το ξαναέλεγα! Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη και όταν λέω δύσκολη, εννοώ εμετούς, ήμουν στο κρεβάτι. Είχαμε θέμα με τον τράχηλο και τους τελευταίους μήνες, δεν ανέβαινα σκάλες, δεν περπατούσα. Δεν έκανα τίποτα με απλά λόγια. Δυσκολεύτηκα πολύ. Ίσως, για κάποιες δεν είναι τίποτα, αλλά η καθεμία το βλέπει αλλιώς!
Γέννησα δύο κοριτσάκια με καισαρική στις 35 & 4 μέρες για άλλους πάλι λόγους (ανέβηκαν κάτι τιμές σε κάποιες εξετάσεις) και οι πόνοι μου δεν ξεπεράστηκαν, ενώ είχα και άλλα (πέτρωνε το στήθος, είχα πολύ γάλα). Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες!
Είμαι ερωτευμένη μαζί τους! Τώρα είναι τεσσάρων μηνών, τις θηλάζω και δίνω γάλα μητρικό και σε μια άλλη μανούλα που το εχει ανάγκη το μωράκι της! Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι με τον άντρα μου και με τα κορίτσια μας!
Έχουμε ολοκληρωθεί σαν οικογένεια και εύχομαι σε όλες τις γυναίκες που προσπαθούν, να μην το βάζουν κάτω! Να έχουν υπομονή και επιμονή και θα γίνουν μανούλες. Γιατί στις μέρες μας, πλέον, όλες μπορούν! Και τα λέω εγώ αυτά, που διάβαζα ιστορίες και νοσταλγούσα ένα μωράκι. Έλεγα “Αχ, πότε θα γράψω και εγώ την δική μου ιστορία. Θα την γράψω άραγε, ή δεν θα γίνω ποτέ μανούλα;”
Και να που ήρθε η σειρά μου στα 31 μου, με δυο κοριτσάκια. Και δεν σταματάμε εδώ! Έχουμε ακόμα άλλα 16 που περιμένουν!
πηγή : singleparent.gr