Έξαλλη έγινε η ηθοποιός Δώρα Χρυσικού με μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη, η οποία έτυχε να κάθεται δίπλα της καθώς έπινε το ποτό της στην Ιθάκη.
Η ηθοποιός, η οποία έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της σε καθημερινές σειρές και από την κίνησή της να φιλοξενήσει στο σπίτι της δύο πρόσφυγες, δημοσιοποίησε στη σελίδα της στο Facebook τον χαρακτηριστικό διάλογο που είχε με μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη. Εμπλουτισμένο, όμως, με πολλά δικά της σχόλια, από καυστικά έως οξύτατα.
Μάλιστα, καταλήγει, προς το τέλος της ανάρτησής της, να παροτρύνει τον δήμαρχο της συμπρωτεύουσας να τις… μαζέψει. «Κύριε Μπουτάρη, μαζέψτε τες. Εχετε μπόλικες ανάλογες εκεί πάνω. Θα πράξετε θεάρεστον έργο. ‘Η τουλάχιστον μαντρώστε τες στο Σάννυ. Αν γίνεται, δε, και φιμωμένες, ακόμα καλύτερα. Από μια πολλαπλώς παθούσα πρωτευουσιάνα. Ευχαριστώ!».
Ολόκληρη η ανάρτηση της Δώρας Χρυσικού:
Λοιπόν αυτό θα το μοιραστώ μαζί σας, όχι τίποτα άλλο για να έχω μάρτυρες υπεράσπισης στο δικαστήριο όπου θα συρθώ το πιθανότερο για ξυλοδαρμό. Είμαι στο ωραίο μου νησί την Ιθάκη κι έχω βγει η δόλια για ένα ποτό, αυτήν την υπέροχη νύχτα που δεν φυσάει και το λιμάνι είναι ένα ποίημα. Κάθομαι λοιπόν ήσυχα ήσυχα με μια παρέα που οι μισοί μιλάνε ελληνικά, οι άλλοι μισοί όμως είναι από την αλλοδαπή και μιλάνε αγγλικά. Δίπλα μας κάθεται άγνωστη ξανθιά (τι λέγαμε;;;) με την παρέα της. Θα σας παραθέσω μόνο το ακουστικό ντοκουμέντο, το οπτικό το αφήνω για αργότερα.
Για ευκολία ο διάλογος θα πάει ως εξής Δ = εγώ , Α = η άγνωστη ξανθιά.
Δ: Κάτι λέω στα αγγλικά και μετά παραγγέλνω ελληνικά.
Α: Ελληνοαμερικάνα είσαι;
Δ: Οχι, από εδώ.
Α: Μπράβο το νησί φροντιστήρια αγγλικών.
Δ: Δεν μένω στο νησί, η καταγωγή μου είναι από εδώ (σ’ αυτό το σημείο έχω καταλάβει ότι έχω να κάνω με βούρλο ολκής, αλλά πανάθεμά με δεν το βουλώνω).
Α: Πού μένεις;
Δ: Στην Αθήνα
Α: Χα χα χα (γελάει), έπρεπε να το καταλάβω.
Δ: (αρχίζω και φορτώνω) Αλήθεια; Από τι;
Α: Από το στιλ φυσικά. Είναι πολύ αθηναϊκό. Απλό. Πολύ απλό (ως μομφή το είπε).
Δ: (ξέρω ότι θα γίνει μακελειό, αλλά συνεχίζω για κάποιο λόγο). Εσύ από πού είσαι;
Α: Από Θεσσαλονίκη.
Δ : (ω, ρε φίλε σκέφτομαι, πάω να πω φαίνεται από το στιλ λατέρνα, αλλά συγκρατούμαι)
1. Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνω δυο διευκρινίσεις. Το απλό στιλ που είπε η κυρία είναι ένα απλό φουστανάκι, σαγιονάρες και καθόλου μακιγιάζ εννοείται. Τώρα το στιλ βόρεια Ελλάδα απαρτίζεται από ξανθό μαλλί εξτένσιον το οποίο όμως δεν έστρωσε καλά στο ίσιωμα (τι να σου κάνω, μάνα μου, έχουμε υγρασία στο νησί), πλατφόρμα για στανταράκι διάστρεμμα με πολύχρωμη λιβελούλα (δεν κάνω πλάκα, ξέρω από έντομα, το ‘χα δει κάποτε σε φλατ, τον ίδιο τρόμο μου ‘χε προκαλέσει), τζην φούστα κολλητή στη λάλακα (φρίκη) και το καλύτερο, μπλουζάκι εφαρμοστό με παγέτα ανανά, χρυσουλοπρασινί (επίσης δεν κάνω πλάκα). Ασορτί κρίκος μέγεθος χουλα-χουπ χρυσός και μπορείτε να λιποθυμήσετε. Ολα αυτά δε στην Ιθάκη (no Myconos), Ιούνη μήνα που μόνο κάτι μελετητές του Ομήρου έρχονται και γενικά είναι πολύ χαλαρά και κουλ. Τώρα πώς βρέθηκε η όρκα εδώ δεν γνωρίζω. Ίσως πήγαινε για Αγρίνιο και μπερδεύτηκε και πέρασε απέναντι. Αλλωστε και κάτι άλλες Θεσσαλονικιές στην Κούβα το 2010 έψαχναν στην πλατεία της Επανάστασης τον Jon Bon Jovi.
Δ: (αντί βρισιδιού και σε έναν παροξυσμό ευγενείας και πολιτισμού λέω): Α πολύ ωραία. Την αγαπώ πολύ τη Θεσσαλονίκη.
Α: Λογικό. Ολοι οι Αθηναίοι το ίδιο λένε. Ξέρουμε να ζούμε εμείς. Εσείς στην Αθήνα, βρε παιδί μου, μες στο άγχος και την ξενερωσιά.
Δ: Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι (η ψυχραιμία μου είναι μνημειώδης). Η Αθήνα έχει όντως πιο γρήγορους ρυθμούς, αλλά είναι ενδιαφέρουσα πόλη, με ιστορία, εναλλαγές… (τι το θελα για την ιστορία; Νόμιζα κι εγώ ότι μιλούσα στη Γλύκατζη Αρβελέρ).
Α: Ελα καλέ τώρα. Α, πώς σε λένε αλήθεια; Τέλος πάντων! (Συνεχίζει η λαίλαπα του Βορρά) Μια ακρόπολη έχετε και σιγά τ’ αυγά. Κι όλο χαλασμένη είναι.
Ε, εντάξει, παιδιά εκεί τερμάτισα. Προσποιήθηκα διάρροια κι έφυγα για να μην καταλήξω στο τμήμα. Ναι κούκλα μου, εντάξει σαν το Σάννυ τίποτα. Ας τα διάλα μαντάμ. Ηρθα εγώ στο σπίτι σου να σε βρίσω;
Αντε πήγαινε στο χωριό σου κούκλα μου, γιατί θα ξεχάσω την καλή (πώς το ‘πες;) αθηναϊκή μου καταγωγή και θα σου βγάλω το εξτέ τρίχα τρίχα. Ούτε στον χειρότερο εχθρό μου τόση βλακεία. Κύριε Μπουτάρη, μαζέψτε τες. Εχετε μπόλικες ανάλογες εκεί πάνω. Θα πράξετε θεάρεστον έργο. Ή τουλάχιστον μαντρώστε τες στο Σάννυ. Αν γίνεται, δε, και φιμωμένες, ακόμα καλύτερα. Από μια πολλαπλώς παθούσα πρωτευουσιάνα. Ευχαριστώ!
ΥΓ: Α, κορίτσια μην το ξεχάσω. Την μπιζουτιέρα και το βαλιτσάκι με το μακιγιάζ τα αφήνουμε σπίτι όταν πάμε:
1 για καφέ
2 στη θάλασσα
3 στο φούρνο, μπακάλη, χασάπη, περίπτερο. Ειδικά στη λαϊκή, μαργαριτάρι και λαϊκή δεν πάνε μαζί. Είναι ταξικό ατόπημα (θα σου εξηγήσω άλλη φορά τι σημαίνει ταξικό ατόπημα)
4 στη ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΟΠΥΥ, λοιπές δημόσιες υπηρεσίες
5 στο γιατρό, φαρμακείο, Γερμανός κ.λπ.
Βγάλε μια μέρα το διαμαντικό, την άλλη το Bulgari ρολόι, άφησε την τρίτη στο σπίτι τη μάσκαρα και την επόμενη το μπροντοροδοκόκκινο κραγιόν, να πώς γίνεται επανάσταση. Κορίτσια, απλές, λιτές κι απέριττες. Τσίτι, και ελαστικός επίδεσμος. Σαν τις φίλες σας στο Survivor!
