Αποφάσισα να γράψω μετά από χρόνια για όσα με πονάνε, να τα βγάλω από μέσα μου.
Είμαι μονογονεϊκή οικογένεια με δύο παιδιά 20 και 23 ετών. Χήρεψα μικρή και η ειρωνία είναι ότι χήρεψε και ο πατέρας μου μικρός, όταν εγώ ήμουν 3 ετών. Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο και ο πατέρας μου στηρίχτηκε στις αδερφές του, να τον βοηθήσουν. Μετά από δύο χρόνια, γνώρισε τη μητριά μου. Την έλεγαν Ελένη.
Ήταν νέα συνάδελφος στη δουλειά του και μιας που ο πατέρας μου, ήταν ήδη 3 χρόνια μόνος του, δεν άργησαν να κάνουν σχέση. Ήταν πάρα πολύ όμορφη και γλυκιά, όλοι έλεγαν τί καλός άνθρωπος είναι και εγώ την είχα συμπαθήσει πολύ. Με πήγαινε βόλτες, μου έπαιρνε παιχνίδια και όλοι είχαμε πειστεί, κυρίως ο πατέρας μου, είχαμε πειστεί ότι θα φτιάχναμε μια νέα όμορφη οικογένεια ξανά. Έτσι δεν άργησα να γίνει και ο γάμος.
Τη νύχτα του γάμου και ενώ όλοι κοιμόντουσαν, ένιωσα μια παρουσία πάνω από το κρεβατάκι μου. Ήταν η Ελένη. Πήγα να τη ρωτήσω τί θέλει αλλά αυτή μου έκλεισε το στόμα και άρχισε να βάζει το χέρι της μέσα από το εσώρουχο και στο στήθος και να με αγγίζει. Ξαφνιάστηκα, δεν μου το είχε κάνει ποτέ. Φεύγοντας από το δωμάτιό μου εκείνο το βράδυ, μου είπε πως αν το μαρτυρούσα, θα πάθαινε κακό ο πατέρας μου.
Την άλλη μέρα μαζευτήκαμε όλοι στην τραπεζαρία, ήρθε κόσμος να ευχηθεί στους νιόπαντρους αλλά εγώ δεν ένιωθα καλά. Έκανα δυο φορές εμετό και με πήρε πάνω μία από τις θείες μου να κοιμηθώ. Νόμιζα ότι το είχα δει σε όνειρο. Δυστυχώς αυτό το “όνειρο” ή καλύτερα να το πω εφιάλτη, κράτησε 10 ολόκληρα χρόνια.
Ο πατέρας μου και η Ελένη είχαν αποκτήσει άλλα δύο παιδιά, τα αδέρφια μου, αλλά αυτή ερχόταν συχνά πυκνά στο κρεβάτι μου και με άγγιζε πότε με τα χέρια και πότε με ερωτικά βοηθήματα. Μικρούλα όταν ήμουν πολλές φορές πονούσα και ζήταγα τη μαμά μου, όποτε με βίαζε φώναζα “Μαμά μου βοήθεια σώσε με, μανούλα μου που είσαι;” έκλαιγα για μέρες μετά και τη ζητούσα.
Μεγάλωσα πια και αυτή ακόμα ερχόταν στο κρεβάτι μου, ακόμα και όταν έκανα τις πρώτες μου εφηβικές σχέσεις και το γνώριζαν όλοι, η Ελένη μου έκανε και ζήλιες. Ο πατέρας μου παραξενεύονταν με τη στάση της αλλά το έπαιρνε θετικά ότι δηλαδή η Ελένη με αγαπούσε πολύ και ανησυχούσε. Εννοείται στον πατέρα μου κουβέντα ποτέ, δεν ήθελα να του χαλάσω την οικογενειακή ευτυχία. Πάνω σε έναν καυγά και ενώ ήμουν πια 18 χρονών, του τα είπα όλα όσα φρικτά μου έκανε. Εκείνος δεν με πίστεψε, πίστευε ότι του τα έλεγα για να τον χωρίσω επειδή εκείνο τον καιρό δεν τα πήγαιναν καλά και με έδιωξε από το σπίτι.
Τον πρώτο καιρό κοιμόμουν στις θείες μου. Μετά έπιασα δουλειά, μάζεψα λεφτά και έφυγα σε άλλη πόλη, να μείνω μόνη μου. Στην αρχή προσπάθησε να με γυρίσει σπίτι, φυσικά αρνήθηκα και με τα χρόνια κόψαμε επαφή. Τα αδέρφια μου δεν τα ξαναείδα, ούτε την Ελένη, ούτε τον πατέρα μου που δεν λέγεται καν πατέρας. Θυσίασα τις σπουδές μου γιατί εκείνο τον καιρό είχα περάσει στο Πανεπιστήμιο αλλά με όλη αυτή την αναστάτωση δεν πάτησα ποτέ γιατί έπρεπε να δω πώς θα ζούσα στους δρόμους που με πέταξε. Στην πόλη που μετακόμισα, άνοιξα ένα μαγαζάκι και εκεί γνώρισα τον άντρα μου και κάναμε οικογένεια.
Πέρσι έμαθα πέθανε ο πατέρας μου, με τη μητριά μου χώρισαν ένα χρόνο αφού έφυγα από το σπίτι, λογικό αφού δεν ήμουν πια εκεί να κάνει τις ανωμαλίες της. Δεν ξέρω καν που ειναι, νομίζω ούτε εκείνη ζει πια.
Δεν ξεπέρασα ποτέ όσα μου έκανε η Ελένη και μέχρι σήμερα με παρακολουθεί ψυχολόγος. Η φοβία μου είναι τόσο μεγάλη που ενώ έχω 15 χρόνια που έχω χηρέψει δεν έβαλα ποτέ κανέναν στο σπίτι ούτε πρόκειται. Γιατί φοβάμαι μην πέσουν τα παιδιά μου σε άλλη μία…Ελένη. Κι αυτή τη φορά, δεν θα διστάσω να κάνω τον φόνο που δεν έκανα.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε.
Να προσέχετε ποιους βάζετε στα σπίτια σας και να ακούτε τα παιδιά σας. Είναι τα μόνα που δεν θα σας πουν ψέματα ποτέ…
Πέρσα