Δε θα τον συγχωρήσω ποτέ. Τα παιδιά μου θα μάθουν την αλήθεια, όταν θα ξέρω ότι η αλήθεια δε θα τα πληγώσει.
Είναι πολύ δύσκολο να γράψω την ιστορία μου μέχρι τώρα αλλά θα το τολμήσω.
Πρίν 2 χρόνια περίπου με χώρισε με συνοπτικές διαδικασίες ο επί 7 χρόνια σύντροφος μου κ πατέρας της τότε 3 Χρόνης κόρης μου.
Δεν ήμασταν παντρεμένοι, ούτε σύμφωνο συμβίωσης είχαμε ουτε τίποτα. Το γιατι ημουνα τόσο άνετη κ χαλαρή κ δεν επιδίωξα το κάτι παραπάνω είναι λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης πού πάντα είχα. Κ αυτός εννοείται βολεύτηκε, αφου γλϊτωνε κ τα έξοδα του γάμου
Εκείνη την ημέρα λοιπόν, ο ας τον πούμε Ηρακλής, ήρθε στο σπίτι από τη δουλειά, έφαγε το φαγάκι του κ ασχολήθηκε με την μικρή. Κάποια στιγμή πήγε να βάλει το φαγητό της μικρής στο φούρνο κ του είπα να χρησιμοποιήσει σκεύος κ οχι αλουμινόχαρτο κ εκεί έκανε μια γκριμάτσα θυμου. Του είπα κ εγώ, μήπως πρέπει να μιλήσουμε? Διαισθανομαι οτι υπάρχει πρόβλημα….
Καιρό λοιπόν πριν του ζητήσω να μιλήσουμε, ένιωθα ξεγραμμένη, ένιωθα οτι δεν ήθελε να έρχεται στο σπίτι κ ότι δεν ήθελε να με βλέπει. Δεν έπαιρνε κανένα ρεπό απ τη δουλειά κ όταν πήγαινε τουαλέτα καθόταν με τις ώρες ( αυτο το επισημαίνω ως red flag για τις υπολοιπες out there)
Όταν του είπα να μιλήσουμε, δεν μπορούσε να πειρμενει λεπτό. Εγώ ήθελα να μιλήσουμε το βράδυ αφου βάζαμε την μικρη για ύπνο. Γύρισα λοιπόν απ την απογευματινή βόλτα κ μου λέει, άντε θα μιλήσουμε?
Τότε κάθομαι κ εγώ κ του λέω, οκ, ξεκινά εσύ κ θα σου πώ κ εγώ.
Οπότε όπως καταλάβατε μου είπε, δεν έχω πια αισθήματα για σένα, έχουν πεθάνει όλα μέσα μου, κ θέλω να χωρίσουμε κ επίσης υπάρχει κ 3ο πρόσωπο για μένα. Ωραία μέχρι εδώ , ε? Κάγκελο εγω!
Δεν ήξερα πως να αντιδράσω … Μου τράβηξε το χαλί κάτω απ τα πόδια.
Δεν σας ανέφερα βέβαια οτι ήμουνα κ 4 μηνών έγκυος τότε. Ναι το ήξερε. Το θέλαμε απο καιρό, κ προσπαθούσαμε όλο το καλοκαίρι.
Όταν τον ρώτησα αφού ήθελες να χωρίσουμε, γιατί μ άφησες έγκυο, η φοβερή κ αξέχαστη απάντηση του ήτανε ,για να εχει αδερφάκι η κόρη μας.
Ναι του λέω, συμφωνώ να έχει αδερφάκι η μικρή, αλλά γιατί πρέπει να είναι από τον ίδιο πατέρα? Εμένα γιατί δε με ρώτησες αν θέλω υπό αυτές τις συνθήκες να μείνω έγκυος?
Κ αν αναρρωτιεστε για ποιές συνθήκες μίλαγα, θα σας πώ. Είχα μόλις παραιτηθεί απ την δουλειά μου μετά απο προτροπη δικιά του, γιατί με είχε διαβεβαιώσει οτι θα με φρόντιζε τώρα που είχε σταθερή κ μόνιμη δουλειά, για να φτιάξουμε την οικογένεια μας.
Περιττό να σας πώ, σε τι ψυχολογική κατάσταση ήμουνα τότε. Είναι αξιοθαύμαστο, που δεν τον εδειρα, δεν του έσπασα το αμάξι(αλλά θα έβαζε μέσα την κόρη μας κ δεν ήθελα να φοβηθεί η μικρή).
Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη, μάλλον στο παιδάκι μου, που δε θα του χάριζα για κανέναν λόγο καμία αιτία να διεκδικήσει επιμέλεια ή συνεπιμελεια.
Η τύπισσα λοιπόν η οποία εν μέρει έφταιγε που “διαλύθηκε” η οικογένεια μου, ήξερε οτι ήμουνα έγκυος κ οτι είχαμε κ άλλο παιδί, αλλά δεν πτοήθηκε, ο καζανόβας μάλλον την είχε διαβεβαιώσει κ εκείνη.
Εννοείται βέβαια ότι εκείνος έφταιγε κατά βάση!
Πέρασα, λοιπόν, μια εγκυμοσύνη μαύρη, με κλάμματα, με άγχος, με φόβο, με πρόβλημα υγείας, με αβεβαιότητα κτλ. Πολλές φορές σκέφτηκα πώς δεν ήμουν αρκετή, πώς κ να πέθαινα, κανένας δε θα νοιαζόταν, αλλά μετά έβλεπα την μικρή μου κ σκεφτόμουνα πως δεν φταίει σε τπτ, να μεγαλώσει με τέτοια δειλά πρότυπα.
Μία φορά με πήγε στον ιατρό κ αυτό ήτανε. Δεν τον πολυένοιαζε. Βέβαια κ εγώ με κάθε ευκαιρία σίχαμα τον ανέβαζα, σίχαμα τον κατέβαζα.
Δεν τον ήθελα στην γέννα, αλλά ήρθε.. δεν έχω ιδέα γιατί ήρθε. Για να δει το παιδί? Για να του πει αργότερα πόσο καλός πατέρας ήταν που ήρθε στην γέννα? Στην γέννα ήμουνα τόσο φοβισμένη που δεν μ έπιασε η επισκληρίδιος!!!
Μετά την γέννα, ήμουνα χάλια, άυπνη, φοβισμένη , άνεργη… Κ του ζήτησα να αναλάβει τις ευθύνες του κ να με βοηθάει λίγο στο σπίτι πχ να ετοιμάζει την μικρή κ να την πηγαίνει σχολείο το πρωί έστω! Να έρχεται δλδ για ενα 2ωρο το πρωί, οχι να γυρίσει πίσω προφανώς.
Αλλά η θεϊκή απάντηση του ήταν, οτι αυτός συμμετέχει οικονομικά κ εγώ ασκώ την επιμέλεια , κ έχουμε χωρίσει.
Εννοείται οτι δεν τον θέλω πίσω. Δεν υπάρχει κανένα συναίσθημα αγάπης για αυτόν τον “άνθρωπο”.
Τον σιχαίνομαι, κ αυτό δε θα αλλάξει ποτέ. Μακάρι να μην είχα ανάγκη τα βρωμολεφτά του. Θα γινει όμως κ αυτό!
Δε θα τον συγχωρήσω ποτέ. Τα παιδιά μου θα μάθουν την αλήθεια, όταν θα ξέρω οτι η αλήθεια δε θα τα πληγώσει.
Μου είναι τόσο δύσκολο, να προσπαθώ να είμαι πολιτισμένη μαζί του, για χάρη της κόρης μου. Όμως δεν τα καταφέρνω πάντα. Τον έχω διώξει με τις κλωτσιες απ το σπίτι μου , μπροστά της. Τον έχω βρίσει μπροστά της. Δεν το κάνω επίτηδες. Αγανακτώ εκείνη την ώρα.
Εννοείται πηγαίνω σε ψυχοθεραπεία, κ μιλάω κ με παιδοψυχολογο, αλλά χρειάζομαι δουλειά ακόμα.
Βοήθεια απ τους δικους του δεν εχω καμία. Η μητέρα του δε, μου το έπαιζε καλή στην αρχή όσο ήμουνα έγκυος, αλλά όταν της είπα πόσο απαράδεκτος είναι ο γιός της που δεν βοηθάει με το μωρό, της κακοφάνηκε που κακόλογησα τον αλήτη γιο της κ έκτοτε δεν μου μιλάει. Καλύτερα, δεν χρειάζεται να ασχολείται με τα παιδιά μου κ να μεγαλώσουν σαν τα δικά της. Στο τέλος αυτή χάνει.
Στο μόνο που είχε δίκιο ο αλήτης, ήταν ότι οταν χωρίζουν 2 ανθρωποι, ο ένας επιβαρυνεται οικονομικα κ αλλος επιβαρυνεται με την καθημερινότητα να μεγαλωνεις 2 παιδιά. Όμως, εδώ να σας πώ ,ότι η καθημερινοτητα αυτή όσο δυσκολη κ να ειναι, εγω προσωπικά δε θα την άλλαζα ποτέ.
Εύχομαι να βρω μια καλή δουλειά, για να μπορέσω να ζήσω με τα παιδιά μου, μακριά απ αυτούς τους τοξικούς ανθρώπους.
Με αγάπη,
Η άυπνη μαμά
ΑΠΟ ΤΗΝ – SleepyMama
Πηγή: ampa.lifo.gr