«ΧΑΙΡΕ ΠΟΛΥΟΔΥΝΩΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΡΕΨΟΝ ΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΗΜΩΝ ΕΙΣ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΠΑΛΥΝΟΝ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΩΝ ΣΚΛΗΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ».
Η θαυματουργή εικόνα «Η Απολύσασα τας Σκληράς Καρδίας» έχει την χάρη να προστατεύει όποιον την επικαλείται, να σταματάει κάθε κακό που τον απειλεί όχι μόνο ένα πιστό αλλά και όλη την οικογένεια.
Απεικονίζεται η Παναγία γλυκύτατη, σε νεαρή ηλικία, με τρεις λόγχες στον δεξιό ώμο και τρεις στον αριστερό, οι οποίες συγκρατιούνται από τα χέρια της. Η ΈΒΔΟΜΗ – ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΛΟΓΧΗ και μοναδική με τη λαβή προς τα κάτω, εφάπτεται ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΑ μεταξύ των χεριών της Παναγίας σημαδεύοντας και εξουδετερώνοντας την ΚΟΙΝΗ ΕΣΤΙΑ των έξι λογχών.
Η σημασία της κάθε μίας από τις έξι λόγχες είναι η κατανίκηση μιας εκδήλωσης του «πονηρού»:
1η : ΜΑΓΕΙΑ, αρνητικές επιρροές- πειρασμοί.
2η : ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ –ψυχικές και ψυχολογικές διαταραχές.
3η : Προβλήματα σε σχέση με το ΓΑΜΟ, τη ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ και τα ΠΑΙΔΙΑ.
4η : ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ (ατυχήματα, κίνδυνοι από ταξίδια κλπ)
5η : ΒΑΣΚΑΝΙΑ, ΓΛΩΣΣΟΦΑΓΙΑ, ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ, ΚΑΤΑΡΑ.
6η : ΠΛΑΝΕΣ, ΑΔΙΚΙΕΣ και ΑΠΑΤΕΣ πάσης φύσης.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
Η εικόνα συμβολίζει την εκπλήρωση της προφητείας του Δικαίου Γέροντα Συμεών: «σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. 2;35).
Η «Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας» είναι ασυνήθιστη στην απεικόνισή της με τα επτά σπαθιά ή θλίψεις της Μητέρας του Θεού, με ένα σπαθί να τρυπάει την καρδιά της από κάτω. Στην Αγία Γραφή, ο αριθμός επτά, συνήθως δηλώνει την πληρότητα κάποιου και αφθονία. Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι η πληρότητα των απέραντων θλίψεων, πόνου και της καρδιάς, που ένιωσε η Θεοτόκος στη διάρκεια της επιγείου ζωής της. Όπως τον Χριστό θα τον διαπερνούσαν καρφιά και μία λόγχη, έτσι και την ψυχή της Πάναγνης θα την διαπερνούσε ένα σίγουρο όπλο θλίψεως καί πόνου στην καρδιά.
Πριν την επανάσταση του 1917, η Θαυματουργή εικόνα ήταν στην εκκλησία του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου Μπογκολυγιούρσκ, μιά μικρή επαρχιακή εκκλησία στις όχθες του ποταμού Τοσίν, όχι μακριά από την πόλη Βόλογκντα.
Η Μητέρα του Θεού είναι ζωγραφισμένη σε μία ασυνήθιστη θέση, μόνη, χωρίς το Θείο Βρέφος. Την διαπερνούν επτά βέλη. Υπάρχει η ακόλουθη ιστορία γι’ αυτήν την εικόνα:
Ένας χωρικός της περιφέρειας Καντόκοβσλυ, υπέφερε πολλά χρόνια από μία γενική αδυναμία και μία αναπηρία, από τις επιπλοκές μιας αρρώστιας. Είδε οποίο έμαθε ότι μπορούσε να θεραπευτεί, εάν επισκεπτόταν αυτήν την εκκλησία και βρήκε την εικόνα αυτήν της Παναγίας στο κωδωνοστάσιο. Πήγε δύο φορές εκεί από το όνειρό του και ζήτησε να μπει στο κωδωνοστάσιο. Οι υπεύθυνοι δεν τον πίστεψαν και δεν τον άφησαν να μπει μέσα. Τελικά την τρίτη φορά, τον λυπήθηκαν και του επέτρεψαν να ανέβει στο κωδωνοστάσιο. Αμέσως βρήκε την Αγία Εικόνα όπως την είδε στο όνειρό του. Ο άρρωστος χωρικός ζήτησε να ψάλλον μία παράκληση ενώπιων της, αμέσως μετά θεραπεύτηκε. Πέρασε πολύς καιρός χωρίς να ακουστεί τίποτε γι’ αυτήν την εικόνα μέχρι το 1830, όπου χολέρα εμφανίστηκε στην πόλη Βόλογκντα. Οι τρομοκρατημένοι περίοικοι έτρεξαν στην Βασίλισσα των Ουρανών και πήραν αυτήν την εικόνα μαζί με την εικόνα «επτά πόλεις». Τις κουβάλησαν γύρω από την πόλη σε μια επίσημη λιτανεία του Τιμίου Σταυρού. Η επιδημία ελαττώθηκε αισθητά και σύντομα η χολέρα εξαφανίστηκε εντελώς. Από εκείνη τη στιγμή η εικόνα δοξάστηκε από πολλές θαυμαστές θεραπείες ασθενών.
Πώς εμφανίστηκε το άγιο μύρο στο αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας.
Στις 2 Μαϊου 1998, ένα κορίτσι ονόματι Αναστασία Μπαρίνα, ήταν στην αγιοποίηση της Αγίας Ματρώνας με την μητέρα της. Ένιωσε ότι ήθελε να αγοράσει αυτή την χάρτινη εικόνα της Μητέρας του Θεού, κολλημένη σε ξύλο. Στη διάρκεια της αγιοποίησης τοποθέτησε την εικόνα πάνω στα άγια λείψανα της Αγίας Ματρώνας- μιας πολύ γνωστής και αγαπητής αγίας της Μόσχας που ήταν αόμματη από την γέννησή της και ανάπηρη από την εφηβική ηλικία.
Η εικόνα φυλασσόταν σε ένα διαμέρισμα της Μόσχας, της Μαργαρίτας Βολόμπιεβ, σύζυγο του Σερκέϊ Λεονόντοβιτς Φορμίν (ο συνοδεύων την εικόνα). Λίγο καιρό αργότερα η εικόνα έγινε σαν ζωντανή.
Εκείνοι που την βλέπουν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την λιθογραφία από μία παλιά εικόνα. Κάτω από τα μάτια Της εμφανίστηκαν μαύροι κύκλοι και άρωμα λιβανιού παρουσιάστηκε όπου η εικόνα φυλασσόταν. Η Αγία Εικόνα αντιδρά σε ότι συμβαίνει στον κόσμο. Μύρο αναβλύζει από αυτήν τόσο πολύ που μαζεύεται με τα λίτρα. Πριν από τραγικά γεγονότα, η εικόνα αναβλύζει αίμα. Από εκείνους που έρχονται να την προσκυνήσουν, άλλοι θεραπεύονται, άλλοι βοηθιούνται, μερικοί δεν μπορούν καν να την πλησιάσουν.
Στην ενθρόνιση του νεοκληθέντος Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου, η εικόνα άρχισε να μυροβλύζει δυνατά στο σπίτι της οικογένειας και αργότερα μετεφέρθη στην εκκλησία. Η Εικόνα «Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας» ήταν παρούσα στην εκλογή του νέου Πατριάρχου και μαρτυρείται από πολλούς ότι ήταν υγρή από μύρο.
Όλοι εκείνοι που απευθύνονται σε Εκείνη με αίσθημα προσευχής για την απάλυνση των σκληρών καρδιών, έρχεται μία ευκολία στα πνευματικά και φυσικά βάσανα. Οι άνθρωποι που προσεύχονται για τους εχθρούς τους ενώπιων Της, ομολογούν ότι τα αισθήματα εχθρότητάς τους, απαλύνουν.
Η Αγία Εικόνα τιμάται την Κυριακή των Αγίων Πάντων, παρόλο που υπάρχουν αναφορές για τις 2 Φεβρουαρίου/15 Φεβρουαρίου.
Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΚΑΡΔΙΕΣ
Συνέντευξη με τον Σερκέϊ Φορμίν που ταξιδεύει με την εικόνα της Παναγίας «Απαλύνουσα τας Σκληράς Καρδίας»
Στρατιωτικός στο επάγγελμα ο Σεργκέϊ Φορμίν μας είπε ότι έχει ταξιδέψει μαζί με την εικόνα για 8 χρόνια στην Ρωσία και στο εξωτερικό.
Πρώτα –είπε ο Σεργκέϊ – η Αγία Εικόνα έμενε στο σπίτι μας, όπου διαβάζαμε ακάθιστους ύμνους και προσευχόμασταν. Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός η Εικόνα γινόταν πολύ γνωστή και αρχίσαμε να την πηγαίναμε στην Εκκλησία της Μόσχας. Επίσης για μας ήταν δύσκολο να έχουμε επισκέπτες στο σπίτι. Μετά που την προσκυνούσε ο κόσμος, πολλοί απέκτησαν παιδιά, άλλοι θεραπεύτηκαν. Ο κόσμος έδινε δωρεές κι έτσι μας δόθηκε η δυνατότητα να χτίσουμε ένα εκκλησάκι προς τιμήν Της Εικόνος «Η Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας».
Τώρα το εκκλησάκι έγινε εκκλησία, παρόλο που είναι μικρή με τέμπλο και κωδωνοστάσιο. Η εκκλησία μας είναι στο χωριό Μπατσουρίνο, 5 χλμ. από την Μόσχα. Εκεί τελούνται κανονικά Θείες Λειτουργίες και παρακλήσεις.
Αυτή δεν είναι η μοναδική εκκλησία χτισμένη προς τιμήν της Αγίας Εικόνος. Εκκλησίες είναι χτισμένες σε μέρη που επισκεπτόμαστε μαζί της (με την εικόνα). Μία απ’ αυτές όχι μακριά από την Λάρνακα της Κύπρου, θα εγκαινιαστεί σύντομα.
Προς τιμήν Της, χτίστηκαν εκκλησίες σε δύο φυλακές. Μία είναι η φυλακή για ανήλικα κορίτσια στην περιοχή Ριαζάν, όπου εκτίουν τις ποινές τους ανήλικες για ιδιαίτερα σκληρά εγκλήματα συμπεριλαμβανομένου και του φόνου. Οι ευεργέτες μας αναλαμβάνουν από μόνοι τους την ευθύνη να χτίσουν την εκκλησία εκεί. Τα κορίτσια τους βοηθούν πολύ. Έσκαψαν ακόμα και τους λάκους των θεμελίων και έγραψαν ένα ύμνο για την εικόνα.
Στο Γιαροσλάβλ χτίστηκε ένα εκκλησάκι προς τιμήν της εικόνος στις ανδρικές φυλακές. Στην πόλη Μπαρναούλ Αλτάϊ, υπάρχει ένα εκκλησάκι σ’ ένα ορφανοτροφείο.
Η Μητέρα του Θεού ταξιδεύει σε φυλακές, νοσοκομεία και ιδιωτικές κλινικές. Ακόμα και στην Γερμανία επισκεπτόμαστε αρκετές φυλακές και κρατητήρια. Προσπαθούμε να την πηγαίνουμε σε κάθε μέρος όπου υπάρχουν Ρώσοι, Σέρβοι και Ρουμάνοι Ορθόδοξοι. Παντού οι άνθρωποι προσεύχονται σ’ Αυτήν και λαμβάνουν παρηγορία.
-Ποιες πόλεις και χώρες από αυτές που αναφέρατε επισκέφθηκε η Εικόνα;
– Μερικές φορές ήταν στην Αγία Πετρούπολη, Σαράνσκ, Τσεμποκσάρυ, Μπρυάμσκ και Τούλα. Περιοχές Γιαροσλάβλ, Νίζχνι, Νοβγκορόντ, Σεβαστούπολη, Γιουχνο-Σαχαλίνσκ, Κόστρομα και πολλές άλλες πόλεις και χωριά. Είναι αδύνατον να τα ονομάσουμε όλα. Με την Εικόνα, ήμασταν στην Γεωργία και ένα χρόνο πριν στην Ελλάδα, στο Άγιον Όρος. Πάντα έχουμε μία πολύ θερμή υποδοχή στην Τσεχία, όπου συχνά πηγαίνουμε τον Μάιο. Εκεί όχι μόνο ορθόδοξοι, αλλά και Καθολικοί επίσης, έρχονται να προσευχηθούν μπροστά στην Μητέρα του Θεού. Υπάρχουν επίσης παραδείγματα θεραπείας. Ο κόσμος βαπτίζεται, Καθολικοί γίνονται Ορθόδοξοι. Εμείς φυσικά ταξιδεύουμε στις γειτονικές μας χώρες – Ουκρανία, Μπιελορωσία και Μολδαβία. Παντού η Αγία Εικόνα παραλαμβάνεται με χαρά και ελπίδα.
– Πού πήγε η Εικόνα στην Αμερική και πού αλλού θα πάει;
Πήγαμε στον Καθεδρικό Ναό της Συνόδου των Επισκοπών της Θεοτόκου του Σημείου- η Παναγία του Σημείου είναι ρώσικη εικόνα όπου η Θεοτόκος απεικονίζεται όπως η Πλατυτέρα των Ουρανών-, στην Ν.Υόρκη, στον γειτονικό Καθεδρικό τού Πατριαρχείου Μόσχας του Αγ. Νικολάου, την Εκκλησία των Νεομαρτύρων και Πνευματικών της Ρωσίας στο Μπρούκλιν, την Εκκλησία του Αγ. Σεραφείμ στο ΣΙ Κλιφ, την εκκλησία της Αγίας Σκέπης στο Νιακ, την Εκκλησία του Αγ.Σεραφείμ της Μονής του Ντιβέγιεβο και της κλινικής της, και στον Καθεδρικό του Αγ. Νικολάου στο Στράτφορντ, Κονέκτικατ. Σε κάθε μέρος τελούνται οι χαιρετισμοί. Μεγάλος αριθμός πιστών ήρθαν να τιμήσουν την Αγία Εικόνα. Οι άνθρωποι ζητούν θεραπεία φυσικών ασθενειών, παρηγοριά στην θλίψη, οδύνη και στη δυσαρμονία, μαλακώνει τις καρδιές τους και των αγαπημένων τους, και δίνει πνευματική και συναισθηματική υποστήριξη.
Μετά θα ταξιδέψουμε στην Βοστώνη, Ουάσινγκτον, Τζόρντανβιλ, Λος Άντζελες και Σικάγο.
– Σας παρακαλώ πείτε μας τα πιο αξιομνημόνευτα παραδείγματα βοηθείας που είδατε.
Υπάρχουν πολλά ζευγάρια τώρα που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά για ιατρικούς λόγους. Συχνά μετά τέτοια ζευγάρια που προσεύχονται μπροστά στην εικόνα μπορούν να αποκτήσουν παιδί.
Συνήθως οι άνθρωποι, μας λένε τις ιστορίες της θεραπείας τους όταν έρχονται σε μία πόλη, ή εκκλησία για δεύτερη φορά. Θυμάμαι πως έφεραν μπροστά στην εικόνα ένα παράλυτο νεαρό. Το απόγευμα περπατούσε. Δεν μπορούσε να μιλήσει επίσης. Όταν ήρθαμε εκεί για δεύτερη φορά, η γιαγιά του ζήτησε μία σταγόνα μύρου. Είπε ότι θα το έβαζε στην γλώσσα του αγοριού με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να μιλήσει επίσης. Όταν ήρθαμε εκεί για δεύτερη φορά, η γιαγιά του ζήτησε μία σταγόνα μύρου. Είπε ότι θα το έβαζε στην γλώσσα του αγοριού με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να μιλήσει.
Μία παρόμοια περίπτωση συνέβη στο Μπαρνάουλ. Στην εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έφεραν στην εικόνα ένα 4χρονο κοριτσάκι. Ήταν παράλυτο εκ γενετής. Την επόμενη μέρα, για πρώτη φορά στη ζωή της, προσπάθησε να περπατήσει. Όταν ήρθαμε στο Μπάρναουλ τον επόμενο χρόνο, η μητέρα του κοριτσιού ως ευγνωμοσύνη έδωσε την Μητέρα του Θεού τη χρυσή αλυσίδα της και τον σταυρό.
Λίγο πριν αναχωρήσουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μας είπαν την ιστορία που ακολουθεί. Ένα 18ημηνο κοριτσάκι παρουσίασε έρπητες στο στόμα. Ο γιατρός που ζήτησε βοήθεια είχε κάνει λάθος διάγνωση! Αργότερα, η θεραπεία που του δόθηκε ήταν λάθος και το μωρό άρχισε να πνίγεται. Τότε, η μητέρα ζήτησε το μύρο και με τη συμβουλή της φίλης της, έβαλε το μύρο στο στόμα του μωρού.
Εκείνη την ίδια μέρα, για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, το μωρό κοιμήθηκε ήσυχα. Μέχρι το πρωί, το στόμα της ήταν καθαρό και οι υπόλοιπες λίγες μικρές πληγές θεραπεύτηκαν γρήγορα.
Δεν μπορούμε να διαβάσουμε όλες αυτές τις ιστορίες με λεπτομέρειες από διαφορετικούς ανθρώπους, χωρίς να μην δακρύσουμε από ευγνωμοσύνη για την γενναιόδωρη βοήθεια της Παναγίας.
Μας είπαν για την βοήθεια της Αγίας Εικόνας και στην καθημερινότητα. Στο Γιαροσλαάβλ, μία νεαρή γυναίκα ήταν μέλος της οργάνωσης «Νέα Εποχή» και δεν δεχόταν την Ορθοδοξία. Εκείνον τον καιρό, φέραμε την εικόνα στη Μονή Τόλγκα. Η μητέρα της κοπέλας ήρθε στην εικόνα και προσευχήθηκε ώστε η κόρη της να έρθει στην εικόνα επίσης. Το απόγευμα ήρθαν και οι δύο να προσκυνήσουν την εικόνα και το επόμενο πρωί η κόρη είπε ότι ήθελε να βαφτισθεί. Άφησε την οργάνωση και έγινε πιστή, η σχέση της κόρης και της μητέρας βελτιώθηκε.
Μία ακολουθία τελείτο στην εικόνα στο κέντρο διοίκησης του Τσέλιαμπίνσκ περιφερειακής κυβέρνησης. Ο δήμαρχος του Τσέλιαμπίνσκ βαπτίσθηκε στη διάρκεια της επίσκεψής μας.
– Η Θεοτόκος σας βοήθησε προσωπικά όταν προσευχηθήκατε μπροστά στην Εικόνα Της.
Η πιο φανερή περίπτωση βοήθειας ήταν στο Σακχαλίν, όταν προσευχηθήκαμε σ’ Αυτήν πολύ δυνατά. Πηγαίνουμε στο Σακχαλίν κάθε Ιανουάριο. Παίρνει 10 ώρες με το αεροπλάνο να πάμε εκεί. Μία φορά, όταν σηκωθήκαμε νωρίς για να αφιχθούμε, υπήρχε μία χιονοθύελλα και όλοι οι οδηγοί αρνήθηκαν να μας πάρουν στην απέναντι πλευρά, στους λόφους. Για να κάνω τα πράγματα χειρότερα, ενώ φτάσαμε από το σπίτι, έπεσα στριφογυρίζοντας τον αστράγαλό μου και δεν ήμουν πια σε θέση να περπατήσω. Προτείναμε να πάμε στην εκκλησία της γειτονικής πόλης του Αλεξάντροβσκ.
Οι άνθρωποι που με συνόδευαν, με έβαλαν στο πάτωμα της καρότσας ενός αυτοκινήτου που θα μας πήγαινε στην εκκλησία. Ο ιερέας που ήταν μαζί μου παρατήρησε ότι αν ήταν τοπικοί επίσημοι άρχοντες, θα είχαμε την καλύτερη μεταφορά. Αλλά είπε, την Μητέρα του Θεού δεν την πειράζει να ταξιδέψει σε μία καρότσα φορτηγού.
Καθώς πηγαίναμε ανησυχούσα πολύ ότι δεν θα μπορούσα να πάω με την εικόνα πιο μακριά. Προσευχήθηκα ώστε ο αστράγαλός μου να θεραπευθεί σύντομα. Στην πόλη ήταν πρησμένος και έμοιαζε με μία μεγάλη μελανιά. Ο γιατρός τον έδεσε και μέχρι το απόγευμα μπορούσα να περπατήσω, μέχρι το πρωί μπορούσα να τρέχω. Όταν επέστρεψα στην Μόσχα, χτύπησα μόνο λίγο και σύντομα θεραπεύτηκα εντελώς.
Θα πω περισσότερα: Ένας καλός φίλος μου, ένας πρώην διοικητής των «Άλφα» των ειδικών δυνάμεων της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας, πάντα έχριε τους στρατιώτες με μύρο από την εικόνα πριν πάνε για μία αποστολή στα «καυτά σημεία» για διάσωση ομήρων και άλλες ειδικές αποστολές. Καμιά σφαίρα ποτέ δεν τους άγγιξε.
– Σεργέι πού θα πάει η εικόνα το προσεχές μέλλον;
Πρώτα απ’ όλα, έχουμε δική μας εκκλησία τώρα. Οι άνθρωποι έρχονται εκεί για τις ακολουθίες, για να προσευχηθούν στην εικόνα. Δεν θέλουν να φύγει από την εκκλησία για μακρά χρονικά διαστήματα. Αλλά είναι τόσοι πολλοί άνθρωποι που γνωρίζουν την εικόνα, την αγαπούν και την περιμένουν. Η εικόνα δεν πηγαίνει μόνο σε μεγάλους καθεδρικούς ναούς, αλλά επίσης και σε μακρινά χωριά, ιερείς πόλεων και στις μικρές ενορίες τους – όπου κανένα ιερό αντικείμενο δεν πήγε εκεί ποτέ. Το επερχόμενο ταξίδι μας είναι στην Γαλλία και το Βέλγιο. Επίσης προσπαθούμε να φέρουμε την εικόνα στα εγκαίνια της εκκλησίας στην Κύπρο.
Καθώς μιλούσαμε εγώ και ο Σεργκέι, όλο και πιο πολύς κόσμος έρχονταν και οι χαιρετισμοί διαβαζόντουσαν σε μία ήδη πλήρη εκκλησία.
Σε σύγκριση με τους πιστούς στη Ρωσία, οι Ρώσοι του εξωτερικού είναι πιο επιφυλακτικοί, συγκεντρωμένοι και κατά την γνώμη μου, λιγότερο συναισθηματικοί. Με σιωπή, ο κόσμος πλησιάζει την αγία εικόνα, προσεύχονται για λίγο και προσεκτικά ακουμπούν τα μικρά αντίγραφα την εικόνα πάνω στην αυθεντική. Και μετά, κάθονται λίγο περισσότερο, παίρνοντας το ουράνιο άρωμα που αναβλύζει από την ιερή εικόνα.
Συνέντευξη από την Τατιάνα Βεστολκίνα, μετάφραση από τα ρώσικα στα αγγλικά από την Μαρίνα Φράι. 2009
Οι –ΚΔ’ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΙ ΟΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
ΤΗΝ ΑΠΑΛΥΝΟΥΣΑ ΤΑΣ ΣΚΛΗΡΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Μετάφραση από τα ρώσικα
Απολυτίκιον
Απάλυνον τας σκληράς καρδίας ημών Θεοτόκε και σβέσον τας επιθέσεις των μισούντων ημάς και λύσον πάσας τας στεναχωρίας της ψυχής ημών. Ότι ορώντες την Αγίαν Εικόνα Σου πληρούμεθα λύπης εκ των βασάνων και της στοργής Σου δι’ ημας και ασπαζόμεθα τας πληγάς Σου’ πληρούμεθα τρόμου δια τα βέλη τα πληγώνοντα Σε. Μήτηρ της Στοργής συμφώνως της σκληρότητος των καρδιών ημών είθε να μην απολεσθώμεν εκ της σκληρότητος των καρδιών των πλησίον ημών, ότι Συ εί αληθώς η Απαλύνουσα τας σκληράς καρδίας.
Κοντάκιον
Βοώμεν εγκαρδίως τη εκλελεγμένη Παρθένω Μαρία ανωτέρα εκ πασών των θυγατέρων της γης, Μήτερ του Υιού του Θεού, τον δίδοντα σωτηρίαν τω κόσμω. Επίβλεψον τον βίον ημών τον πλήρη παντοειδών θλίψεων και ενθυμού της θλίψεως του πόνου, των οποίων υπέφερας ως γεννηθέσα τη γη μεθ’ ημών και ποίησον μεθ’ ημάς συμφώνως τη ευστόργω καρδία Σου, ίνα κράζομεν Σοι’ Χαίρε πολυοδυνόμενη Μήτερ, του Θεού, τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Αγγελος ανήγγειλε την γέννησιν του Σωτήρος του κόσμου τοις ποιμένοις εν Βηθλεέμ (εκ. γ’) και συν τω πλήθει των ουρανίων ταγμάτων υμνούντων τω Θεώ ψαλλόντων: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία1». Αλλά Συ Μήτερ του Θεού, μηδενί τόπω έχουσα ίνα κλίνης την κεφαλήν Σου, ότι ουχ υπήρχε δώμα, εγέννησας τον πρωτότοκον Υιόν Σου εν σπηλαίω, τυλίττουσα Αυτόν εν σπαργάνοις, Θέτοντας Τον εν πάχνη. Γνώντες τον πόνον εν τη καρδία Σου, βοώμεν Σοι ούτως ‘
Χαίρε, ότι εθέρμανας τη ανάσα Σου τον πολυαγαπημένον Υιόν Σου.
Χαίρε, ότι ενετύλιξας το θείον Παιδίον εν σπαργάνοις.
Χαίρε, ότι έθρεψας τω γάλακτί Σου, τον βαστάζοντα τα σύμπαντα.
Χαίρε, ότι μετέτρεψας τω σπήλαιον εις θρόνων.
Χαίρε, ότι εποίησας τον θρόνον Σου επί των Χερουβίμ.
Χαίρε, ότι έμεινας παρθένος εν τη γεννήσει και μετά την γέννησιν.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Βλέπωντες το αιώνιον Παιδίον εσπαργανωμένον και κοιτώμενον εν πάχνη, οι ποιμένες της Βηθλεέμ ήλθον ίνα προσκυνήσωσιν Αυτόν και ίνα αφηγηθώσι ότι οι Άγγελοι είπον αυτοίς περί του Παιδίου. Αλλά η Παναγία φύλαττε πάντα ταύτα εν τη καρδία Της. Και μετά την παρέλευση οκτώ ημερών ο Ιησούς επεριτεμνήθη, συμφώνως τω νόμω του Ισραήλ, ως άνθρωπος. Υμνώντας την ταπείνωνσιν και την υπομονήν Σου, Θεοτόκε ψάλλομεν τω Παναγάθω Αιώνιω Θεώ.
Αλληλούια.
Γνώσιν έχοντες θεϊκήν και φυλάττοντες τον Νόμον Τοτ, παρελθόντων των ημερών του καθαρισμού Του, οι γονείς οδήγησον τον Ιησούν τη Ιερουσαλήμ, ίνα παρουσιάσωσι Αυτόν ενώπιον του Κυρίου και προσφέρουσι θυσίαν υπέρ Αυτού συμφώνως προς τον νόμον του Κυρίου. Αλλά υμνώμεν Σε Θεοτόκε ούτως..
Χαίρε, ότι οδήγησας τη Ιερουσαλήμ τον του σύμπαντος Δημιουργόν ίνα εκπληρώσεις τον Νόμον.
Χαίρε, ότι συνήντησας εκεί εν χαρά τον θεοδόχον Συμεών.
Χαίρε, Συ Πάναγνη και Ευλογημένη εν γυναιξί.
Χαίρε, ότι εν ταπεινώσει έφερας τον Σταυρόν Σου κεκοσμημένον εν θλίψεσι.
Χαίρε, ότι ουδέποτε παρήκουσας το θέλημα του Θεού.
Χαίρε, ότι απεκάλυψας εαυτόν ως πρότυπον υπομονής και ταπεινώσεως.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Δύναμις κατήλθεν εξ’ ύψους ενδυναμούσαν Σε, Μήτερ του Θεού, όταν ήκουσας τους λόγους του θεοδόχου Συμεών, ειπών Σοι: «Ιδού. Τούτο το Παιδίον προόρισται εις ανάστασιν και πτώσιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον και Σου δε, αυτής την ψυχήν διελέυσεται ρομφαία, όπως αποκαλυφθώσι εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί.» Και μεγάλιην θλίψην εισήχθη εν τη καρδία της Θεοτόκου και εν θλίψει εβόησε τω Θεώ .
Αλληλούια.
Επέσπευσε ο Ηρώδης την απώλειαν του Παιδίου, ενετείλατο τον θάνατο πάντων των τέκνων εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής, από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον όν ηκρίβωσε παρά των Μάγων. Και ιδού συμφώνως τη θεϊκή εντολή. Ο μνήστωρ Ιωσήφ χρηματισθείς παρά του αγγέλου κατ’ όναρ όπως παραμείνει εκείθεν άχρι της τελευτής Ηρώδου. Διά τούτο εν μετανοία, κράζομίν Σοι, Θεοτόκε.
Χαίρε, ότι ηνέχθης την αναστάτωσιν της εξορίας.
Χαίρε, ότι πάντα τα είδωλα έπεσον επί της γης της Αιγύπτου, μη δυνάμενα την δύναμιν του Υιού Σου.
Χαίρε, ότι κατέφθασας τη Ναζαρέτ συν τω πρωτοτόκω νανία και τω μνήστωρί Σου.
Χαίρε, ότι έζησας εν πτωχεία τω Γέροντι Ιωσήφ τω Σω Μνήστωρι.
Χαίρε, ότι εν σκληροίς μόχθοις επέρασας άπαντα τω καιρώ Σου.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Ζάλην θλίψεω εστροβίλησε τη Πανάγνω Μητρί επιστρέφοντες εκ της Ιερουσαλήμ, μη ευρόντες τον Παίδαν Ιησού εν τη συνοδεία. Διά τούτο υπέστεψαν προς αναζήτησιν Του και μετά τρείς ημέρας εύρον Αυτόν εν τω Ναώ καθεζόμενον εν μέσω των διδασκάλων ακούοντα αυτών και επερωτώντα αυτούς απορίας. Και επερώτησε Αυτόν η Μήτηρ Αυτού: «Τέκνον, τι εποίησας ημίν ούτως; Ιδού ο πατήρ Σου καγώ οδυνόμενοι εζητούμεν Σε.» Και είπε προς αυτούς: «Τι ότι ζητείτε Με; Ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός Μου δεί είναι Με;» Και Συ Πάναγνε, εφύλαττας ταύτα πάντα τα ρήματα εν τη καρδία Σου, βοώσα τω Θεώ.
Αλληλούια.
Η μήτηρ του Θεού ήκουσε ότι ο Ιησούς εταξίδεψε εις πάσαν την Γαλιλαίαν, διδάσκων ταις συναγωγαίς αυτών, κηρύττων το Ευαγγέλιο της Βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και μαλακίαν εν τω λαώ. Και απήλθεν η ακοή αυτού εις όλην την Συρίαν και προσήνεγκαν αυτώ πάντας τους κακώς έχοντας ποκίλαις νόσους και βασάνοις συνοχόμενος και διαμονιζομένους και παραλυτικούς και εθεράπευσεν αυτούς. Αλλά Συ, Μήτερ του Θεού, γνούσα την προφητείαν, έθλιβες εν τη καρδία Σου, γνούσα ότι λίαν συντόμως είσιν ο καιρός, όπου ο Υιός Σου παρουσιάσει εαυτόν, ως θυσίαν υπέρ των αμαρτιών του κόσμου. Δια τούτο, Σε ευλογούμεν πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού βοώντες.
Χαίρε, ότι έδωκας τον Υιόν Σου τη υπηρεσία των Ιουδαίων.
Χαίρε, ότι εθίβη η καρδία Σου, αλλά υπετάχθης τω Θείω θελήματι.
Χαίρε, ότι έσωσας τον κόσμον εκ του κατακλυσμού της αμαρτίας.
Χαίρε, ότι συνέτριψας την κεφαλήν του αρχαίου όφεως.
Χαίρε, ότι προσέφερας εαυτόν ως ζώσαν θυσίαν τω Θεώ.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Θεού την Βασιλείαν κηρύττων ο Ιησούς απεκάλυψε την των φαρισαίων υπεροψίαν φανταζόμενοι εαυτούς είναι δίκαιοι. Ακροόμενοι ούτοι, τας παραβολάς Αυτού κατενόουν ότι ωμιλεί περί αυτών και εζήτουν όπως πιάσωσιν Αυτόν, αλλά εφοβούντο το πλήθος ότι προφήτην είχον Αυτόν. Ορώσα ταύτα πάντα, η Μήτηρ του Θεού εθλίβετο δια τον ηγαπημένον Υιόν Αυτής και εφοβείτο ότι απολέσωσιν Αυτόν. Αλλά βοώμεν Σοι Πάναγνε.
Αλληλούια.
Ιουδαίοι τινές, ορώντες την του Λαζάρου ανάστασιν, επήγαν τοις φαρισαίοις και είπον αυτοίς ότι ο Ιησούς πεποίηκε. Και ο Καϊαφας, αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου είπεν: «…συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απώλειται.» Απ’ εκείνης της ημέρας συνεβουλεύσαντο ίνα αποκτείνωσιν αυτόν. Αλλά βοώμεν Σοι Πάναγνε.
Χαίρε, η γεννήσασα τον Σωτήρα του κόσμου.
Χαίρε, η πηγή της ημών σωτηρίας.
Χαίρε, ότι εξελέχθεις εκ της γεννήσεως είναι η Μήτηρ του Σωτήρος ημών.
Χαίρε, Μήτερ του Θεού, προορισμένη ίνα υποφέρει.
Χαίρε, ευλογημένη Βασίλισσα των Ουρανών.
Χαίρε, ευλογημένη η αεί πρεσβεύουσα υπέρ ημών.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Κήρυκας του Θείου Λόγου ποτέ, Ιούδας ο Ισκαριώτης και νυν προδότης, εις εκ των δώδεκα αποστόλων, απήλθε τω αρχιερεί ίνα παραδώ τον Διδάσκαλον αυτού. ήκουσαν αυτόν, εχάρησαν και συνέθετο αυτώ τριάκοντα αργύρια δούναι. Αλλά Συ Μήτερ του Θεού, εθλιβόσουν δια τον ηγαπημένον Υιόν Σου και εβόας εν λύπη τω Θεώ.
Αλληλούια.
Λαβόντες μέρος τω υστάτω δείπνω συν τοις μαθηταίς όπου έπλυνε τους πόδας αυτών, αποκαλύπτων παράδειγμα ταπεινώσεως, ο Χριστός είπον αυτοίς: «Εις εξ’υμών παραδώσει με.» Αλλά υποφέροντες και ημείς συν τη Μητρί του Θεού βοώμεν Αυτή.
Χαίρε, Μητέρα του Θεού μαρανθείσα εκ του βασάνου της καρδίας Σου.
Χαίρε, η υποστήσασα άπαντα εν τη πολυοδυνώμενη κοιλάδι.
Χαίρε, η ευρούσα παρηγορίαν τη προσευχή.
Χαίρε, χαρά πάντων των θλιβομένων.
Χαίρε, η σώζουσα ημάς εκ του βορβόρου της αμαρτίας.
Χαίρε, σκεύος πλήρες της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Μυστικώ δείπνω ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ευλόγησε και έκλασε ψωμίον, επιθυμών ίνα επιδείξει την εαυτού αγάπην υπέρ του ανθρωπίνου γένους και έδωκεν τοις μαθηταίς Αυτού και αποστόλοις ειπών: «Λάβετε, φάγετε τούτο εστί το Σώμα Μου.» Και λαβών τω ποτηρίω και ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων: «Πίετε εξ’ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα Μου, το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.» Ευχαριστώντες τον εύσπλαχνων Θεόν δια το άφατον έλεος δι’ ημάς, ψάλλομεν Αυτώ.
Αλληλούια.
Νέον σημείον του ελέους Αυτού απεκάλυψεν ο Κύριος τοις μαθηταίς Αυτού, όταν υπεσχέθη ίνα αποστείλη αυτοίς τον Παράκλητον, το Πνεύμα της Αληθείας, ο εκπορευόμενον εκ του Πατρός και ο μαρτυρών περί Αυτού. αλλά προς Σε, Μήτερ του Θεού καθαγιασμένην πάλιν εν τη εορτή της Πεντηκοστής υπό του Αγίου Πνεύματος, βοώμεν.
Χαίρε, παλάτιον του Αγίου Πνεύματος.
Χαίρε, λαμπροφώτιστη νυφική παστάς.
Χαίρε, ευρύχωρος κατοικία του Θεού Λόγου.
Χαίρε, η διανοίξασα δι’ ημάς τας πύλας του παραδείσου τη γεννήσει Σου.
Χαίρε, η φανερώσασα σημείον του θείου ελέους εαυτόν προς ημάς.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Ξένον και λυπηρότατον εστί δι ‘ημάς ακούοντες την προδοσίαν Ιούδα του Ισκαριώτη, τω Διδασκάλω και Κυρίω Αυτού εν ασπασμώ. Τότε η σπείρα και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των Ιουδαίων συνέλαβον τον Ιησούν και έδησαν αυτόν και πήγαγον αυτόν προς τω πρωτοπρεσβύτερω Άννα και είτα τω αρχιερεί Καϊάφα. Αλλά Συ Μήτερ του Θεού, αναμείνασα την καταδικαστικήν απόφασιν τω ηγαπημένω Υιώ Σου, εβόας τω Θεώ.
Αλληλούια.
Ολον το συνέδριον των ιουδαίων, ήγαγον τον Ιησού εκ του Καϊάφα εις το πραιτώριον τω Πιλάτω, ειπόντων ότι ούτος κακοποιός ην. Αλλά ο Πιλάτος ανακρίνας Αυτόν, είπεν αυτοίς ότι ουκ ευρίσκει αιτίαν ουδεμίαν εν Αυτώ. Αλλά κράζομέν Σοι, Μήτερ του Θεού, την ιδούσα τους συκοφάντας του Υιού Σου.
Χαίρε, Συ η υπομείνασα το δυσβάστακτον φορτίον της θλίψεως.
Χαίρε, η χύσασα δάκρυα τω Υιώ Σου.
Χαίρε, η ιδούσα τον ηγαπημένον Υιόν Σου παραδομένον δίκη.
Χαίρε, ότι υπέφερες άπαντα άνευ γογγυσμού ως αληθή δούλη Κυρίου.
Χαίρε, παρά, τος σον θρήνον και οδυρμόν.
Χαίρε, Άνασσα ουρανού και γης, η αποδέχουσα τας δεήσεις των δούλων Σου.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Πάσαι αι γενεαί μακαρίζουσί Σε, την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την Δέσποινα ημών και Μητέρα του Λυτρωτού ημών, ότι η γέννησίς Σου χαράν έφερε παντί κόσμω. Αλλά Συ υπέφερας την ύστατην μεγάλην θλίψην ιδούσα τον ηγαπημένον Υιόν Σου υβριζόμενον, μαστιγωμένον και καταδικαζόμενον θανάτω. Δια τούτο, λέγομεν τούτον τον ύμνον εκ καρδίας προς Σε, Πάναγνη, υμνώντες τον Παντοδύναμον Θεόν.
Αλληλούια.
Ρήτορες πολυφθόγγοι ουν ισχύουν περιγράψαι άπαντα βάσανον ον Συ υπέφερας, Σωτήρ ημών, στρατιωτών θέντων επί τη κεφαλή Σου στέφανον εξ’ ακανθών και ενέδυσάν Σε πορφύραν λέγοντες: «Χαίρε, ο Βασιλεύς των Ιουδαίων!» και εράπισάν Σε τω προσώπω. Αλλά ημείς, Μήτερ του Θεού, γνώντες τα Σα βάσανα, βοώμεν Σοι.
Χαίρε, η ορώσα τον Υιόν Σου θανατούμενον υπέρ ημών.
Χαίρε, ορώσα Αυτόν εν πορφύρα ενδεδυμένον και στέφανον εξ’ ακανθών τεθεικόντα.
Χαίρε, ορώσα Αυτόν βασανιζόμενον τον θρεψάμενον τω Σω γάλακτι.
Χαίρε, η υποφέρουσα το Πάθος Αυτού μετ’ Αυτού.
Χαίρε, η καθορώσα άπαντας τους μαθητάς Αυτού εγκαταλείποντα Αυτόν.
Χαίρε, η ορώσα Αυτόν καταδικαζόμενον εκ δίκης ανόμων.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Σώσαι θέλων τον Ιησούν, Πιλάτος είπε τοις Ιουδίαις: «Εστί συνήθεια υμίν ίνα έναν υμίν απολύσω εν τω πάσχα. Βούλεσθε ουν υμίν. Απολύσω τον βασιλέα των Ιουδαίων; Εκραύγασαν πάντες λέγοντες: «Μη τούτον αλλά τον Βαραββάν.» Ευχαριστούμεν το μέγα έλεος του Ουρανίου Πατρός, τον ηγαπηκόντα τον κόσμον τοσούτο, ώστε παρέδωκεν τον μονογενήν Υιόν Αυτού ίνα σταυρωθεί και ελευθερώσει ημάς εκ του αιωνίου θανάτου, καθώς βοώμεν Αυτώ.
Αλληλούια.
Τείχος γενού και οχύρωμα εις ημάς, Δέσποινα, τους υπερφορτωμένους θλίψεσι και βασάνοις. Ότι Συ η Ιδία υπέφερας ακούουσα τους Ιουδαίους κράζοντας: «Σταύρωσον, στάυρωσον αυτόν!» Νυν επάκουσον ημών βοώντος προς Σε.
Χαίρε, Μήτερ του ελέους, η σκουπίσασα άπαν δάκρυον εκ των σκληρών βασανιζομένων.
Χαίρε, η χαρίσασα ημίν δάκρυα ειλικρινούς μετανοίας.
Χαίρε, η σώζουσα τους αμαρτωλούς.
Χαίρε, η ακαταίσχυντος προστάτις των χριστιανών.
Χαίρε, η σώζουσα ημάς εκ των παθών ημών.
Χαίρε, η χαρίσασα παραμυθίαν ταις πληγωμέναις καρδίαις.
Χαίρε, πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Ύμνον εγκαρδίου λύπης προσφέρομεν τω Σωτήρι του κόσμου δια τοτ το εθελούσιο Πάθος Αυτού και την άρσιν του Σταυρού Αυτού εις Γολγοθά ίνα σταυρωθεί. Ειστήκεσαν παρά τω Σταυρώ του Ιησού, η Μήτηρ Αυτού, Μαρία η του Κλεόπα και Μαρία η Μαγδαληνή. Αλλά ιδών ο Ιησούς την Μητέρα Αυτού και τον μαθητή παρεστώτα ον ηγάπα είπεν τω μαθητή Αυτού: «Ιδού η Μήτηρ Σου». Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια. Αλλά, Συ Μήτερ του Θεού ορώσα τον Υιόν Σου και Κύριόν Σου επί του Σταυρού συνεκλονίσθης και εβόησες τω Θεώ τω Υψίστω.
Αλληλούια.
Φως Μου, Υιέ Μου και προαιώνιε Θεέ, Ποιητή απάσης της κτίσεως! Κύριε, πώς υπέφερας βάσανον επί του Σταυρού; Η Αγνή Παρθένος κλαίουσα είπε: «Τη φοβερή γεννήσει Σου, Υιού Μου, μεμακάρισμαι υπέρ πάσας τας μητέρας αλλά αλλίμονον εις εμέ! Νυν ορώσα Σε, η μήτρα φλέγει εντός Μου». αλλά δακρυροώμεν ενθυμούμενί Σε και βοώμεν Σοι.
Χαίρε, η αποστερήσασα χαράς και φαιδρότητος.
Χαίρε, η καθορώσα το εθελούσιον Πάθος του Υιού Σου επί του Σταυρού.
Χαίρε, η ιδούσα τον ηγαπημένον Υιόν Σου αλγεινώς πληγωμένον.
Χαίρε, αμνάς ορώσα τον Υιόν Σου ως αμνόν οδηγημένον εις σφαγήν.
Χαίρε, η ιδούσα τον Ελευθερωτήν των πληγών ψυχής και σώματος κεκαλυμένον εν πληγαίς.
Χαίρε, η ιδούσα τον Υιόν Σου αναστημένον εκ των νεκρών.
Χαίρε, πολυδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Χάρισας υμίν πανελεήμων Σωτήρ έλεος, αφήκας το πνεύμα Σου επί του Σταυρού και έσχισας το χειρόγραφο των αμαρτιών ημών: «Ίδετε το Φως Μου, ο Θεός Μου σβήνειεν επί του Σταυρού!» η Παρθένος μεγάλη ταράχη ανεφώνησε. «Ιωσήφ, σπεύσε τω Πιλάτω προσέγγεισον αυτόν και ζήτησον αυτόν ίνα καταβιβάσεις τον Διδάσκαλο Σου από του Σταυρού. Ορώσα το πληγωμένο Σώμα Σου γυμνό και άδοξο, επί του Σταυρού, τέκνο Μου, ρομφαία διεπέρασε την ψυχήν Μου συμφώνως τη προφητεία του θεοδόχου Συμεών» είπεν η Μήτηρ Θεού υμνούσα .
Αλληλούια.
Ψάλλοντες τα ελέη Σου, Εραστή της ανθρωπότητος, γονατίζομεν τω γενναιοδώρω ελέει Σου, Κύριε. Η Πάναγνος είπεν: «Επιθυμών ίνα σώσης την δημιουργίαν την Σην, παρέδωκας τον ευατόν Σου εις θάνατον». Αλλά τη αναστάσει Σου, Σώτερ, ελέησον πάντας ημάς, τους καλούντας την Πάναγνον Μητέρα Σου.
Χαίρε, η ιδούσα τον Πανάγαθον Κύριον νεκρόν και άπνουν.
Χαίρε, η ασπαζόμενη το σώμα του ηγαπημένου Υιού Σου.
Χαίρε, η ιδούσα το Φώς Σου ως γυμνόν και πληγωμένον σώμα.
Χαίρε, η θετούσα το Φως του κόσμου εν τάφω.
Χαίρε, η τυλίσουσα το Σώμα Αυτού εν σινδόνι καθαρά.
Χαίρε, η ιδούσα την Ανάστασιν Αυτού εκ των νεκρών.
Χαίρε, πολυδυνόμενη Μήτερ του Θεού τρέψον τας θλίψεις ημών εις χαράν και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων.
Ω! Πανύμνητε Μήτερ, συντετριμμένη εκ της θλίψεως Σου επί τη Σταυρώσει του Υιού και Θεού Σου. Δέξου τα δάκρυα και τας θλίψεις ημών και σώσον από πάσης λύπης, οδύνης και αιωνίου θανάτου, πάντας τους ελπίζοντας τη αφάτω αγαθότητί Σου ίνα βοώμεν τω Θεώ.
Αλληλούια.
Προσευχές στην Μητέρα του Θεού ενώπιον της Εικόνας Της
ΑΠΑΛΎΝΟΥΣΑ ΤΑΣ ΣΚΛΗΡΑΣ ΚΑΡΔΊΑΣ
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Πολυοδυνόμενη Μήτερ του Θεού, την μακαριζομένην υπεράνω πασών των παρθένων, συμφώνως τη αγνότητι και τη ποικιλία των βασάνων των υποφερόντων εκ Σου τη γη. Εισάκουσον τας ικεσίας ημών και απάλυνον τας καρδίας των σκληρών ανθρώπων και προστάτεψον ημάς υπό την σκέπην του ελέους Σου. Ότι άλλην καταφυγήν και ένθερμη μεσίτρια εκτός Σου ου γινώσκομεν, αλλά ως έχουσα μεγίστην παρρησίαν ενώπιον του Ενός του γεννηθέντος, υπό Σου, βοήθησον και σώσον ημάς ταις δεήσεσί Σου, ότι εκτός Σου ου δυνάμεθα ίνα επιτύχωμεν την Επουρανίον Βασιλείαν, όπου συν πάσι τοις Αγίοις, ψάλλομεν τον τρισάγιον ύμνον Ενί εν Τριάδι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΤΊς μη καλέσει Σε Ευλογημένη, Παρθένε Κεχαριτωμένη! Τις μη υμνήσει Σου την στοργήν προς το γένος των ανθρώπων! Δεόμεθά Σου, ικετεύομεν Σε, μη εγκαταλείπεις ημάς εν δυστυχίαις . απάλυνον τας καρδίας ημών εν αγάπη και απόστειλον το έλεός Σου τοις εχθροίς ημών ίνα απαλύνει τας καρδίας αυτών τη ειρήνη Σου προς ημάς τους καταδιωκόμενους υπ’ αυτών. Έτι του κόσμου μισούντων ημάς, έκτεινον την Σην αγάπην προς ημάς, δέξου ημάς και δος ημίν την θεοδώρητον χάριν της υπομονής, ίνα ανθέξωμεν άνευ γογγυσμού τους πειρασμούς, συμπλοκάς εν τω κόσμω Δέσποινα. Απάλυνον τας καρδίας των μοχθηρών ανθρώπων των επανισταμένων εναντίον ημών, μήπως αι καρδίαι αυτών απολεσθούν εν τη αδικία, αλλά Κεχαριστωμένη, Συ ικέτευσον τον Σον Υιόν και Θεόν ημών όπως επισκιάσει τας καρδίας αυτών εν ειρήνη ίνα ο πονηρός, ο πατήρ του κακού καταισχυνθεί. Και ημείς ταπεινοί και αχρείοι καθώς ήμεν ψάλλοντες την στοργήν Σου προς ημάς, υμνήσωμέν Σοι, Πανθαύμαστη Κυρία, Παρθένε Κεχαριτωμένη . επάκουσον ημών τη ώρα ταύτη, ότι αι καρδίαι ημών εισί βαρείαι, προφύλαξον ημάς εν ειρήνη και αγάπη ο εις τω ετέρω και προς τους εχθρούς ημών, τίλλε πάσαν αδυναμίαν και εχθρότητα ην έχομεν, ίνα υμνώμεν εις Σε και τω Υιώ Σου τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ. Αλληλούια (εκ.γ’).
ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ευχαριστούμεν Σοι, Κύριε ος αγαπάς την ανθρωπότητα, Βασιλεύ των αιώνων και δοτήρ πάντων των αγαθών. Συ διέλυσας εχθρότητα και εχάρισας ειρήνη παντί τω λαώ. Χάρισον νυν ειρήνην τοις δούλοις Σου και ενδυνάμωσον τον φόβον Σου εν αυτοίς, ούτως δυνάμεθα ίνα αγαπάμε αλλήλους. Πράϋνον διαφωνίας, αποδίωξον σκάνδαλα προκεκλημένα εκ γλωσσοφαγίας. Ότι Συ ει η ειρήνην ημών και εις Σε αποδίδομεν δόξαν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: ekklisiaonline.gr