Εδώ και αρκετό καιρό βγαίνω με μια όμορφη και ευαίσθητη κοπέλα. Από την αρχή της γνωριμίας μας άφησε να εννοηθεί ότι της άρεσα, και εγώ ανταποκρίθηκα, επειδή μου άρεσε και εμένα από την αρχή.Σε σύντομο διάστημα γίναμε ζευγάρι και η ζωή μας έμοιαζε σαν παραμύθι. Και τι δεν κάναμε μαζί σαν σύντροφοι.
Κάναμε όλα όσα θα έκαναν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και θέλουν να περνούν καλά μαζί. Ταξίδια,έξοδοι σε ωραία εστιατόρια, διασκέδαση χωρίς όρια.Όμως εγώ, αν και ελεύθερο πνεύμα, όταν αγαπάω και δένομαι με κάποια γυναίκα, γίνομαι ανασφαλής.Φοβάμαι ότι όλο αυτό θα τελειώσει κάποια στιγμή και θα καταρεύσω. Αυτή τη φορά είπα να εμπιστευτώ την καρδιά μου και να πιστέψω στα αισθήματα αυτης της όμορφης κοπέλας.Όμως συνέβη κάτι που με αναστάτωσε.
Σε μια πρόσφατη έξοδό μας για φαγητό και αφού είχαμε πιει αρκετό κρασί , πάνω στην συζήτηση, με φώναξε δυνατά με το όνομα του πρώην της. Πάγωσα και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Η κοπέλα μου, ούτε που έδωσε σημασία και συνέχισε να μιλάει κανονικά. Δεν αντέδρασα γιατί είμαι άνθρωπος που θα σκεφτεί πριν κάνει κάτι. Δεν έδωσα συνέχεια αφού και αυτή φαινόταν να μην θυμάται.Όμως από τότε κάτι έχει αλλάξει μέσα μου.
Άρχισα να έχω αμφιβολίες για την ειλικρίνεια αυτής της σχέσης. Μήπως δεν έχει ξεπεράσει τον πρώην της; Έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που χώρισαν.Γιατί ξαφνικά θυμήθηκε το όνομά του;Μήπως με πλησίασε για να ξεχάσει εκείνον; Μήπως τώρα πια το μετάνιωσε για την σχέση που έκανε μαζί μου; Αυτές τις ερωτήσεις κάνω μέσα μου και αναρωτιέμαι τι να κάνω.
Αν την ρωτήσω, φοβάμαι τι θα μου απαντήσει.
Χρήστος