Είμαι 40 ετών και κυριολεκτικά λατρεύω τη γυναίκα μου. Είμαστε 10 χρόνια παντρεμένοι και έχουμε τρία καταπληκτικά παιδιά. Και οι δύο εργαζόμαστε σκληρά για να τα βγάλουμε πέρα, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι τουλάχιστον και τα πάμε πολύ καλά.
Οφείλω να ομολογήσω ότι το πρώτο πράγμα που με τράβηξε όταν την είδα ήταν η εξωτερική της εμφάνιση. Όταν γνωριστήκαμε ήταν αδύνατη, πανέμορφη, ωραία μακιγιαρισμένη, φορούσε ψηλοτάκουνα και είχε μακριά, ξανθά, καλοχτενισμένα μαλλιά.
Μετά το γάμο, «έδεσε» το γάιδαρό της, όπως κάνουν οι περισσότερες (και οι περισσότεροι). Μετά από κάθε εγκυμοσύνη έπαιρνε κιλά μέχρι που σταμάτησε τελικά εντελώς να περιποιείται τον εαυτό της.
Δεν κάνει καμία προσπάθεια. Έχει αφεθεί τελείως. Η πρώτη εικόνα μόλις γυρνάω σπίτι είναι μία γυναίκα παχιά, αχτένιστη, απεριποίητη, με μία ρόμπα, αθλητικές κάλτσες και παντόφλες.
Δεν είναι αυτή η γυναίκα που κάποτε ερωτεύτηκα. Δεν είναι ότι δεν την αγαπάω, αλλά μακάρι να έκανε μία προσπάθεια. Δεν λέω ότι τη θέλω και μανεκέν. Εγώ γιατί δεν έχω αλλάξει σχεδόν καθόλου; Είμαι στα ίδια κιλά και ασκούμαι σχεδόν καθημερινά. Πηγαίνω για τρέξιμο, για ποδήλατο, ορειβασία και πόσα άλλα ακόμα. Εκείνη γιατί έτσι;
Κωστής