Το να είσαι γονιός, είναι ένας ρόλος δύσκολος που όμως σε ανταμείβει.
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του να είσαι γονιός είναι να είσαι εκεί για το παιδί σου κατά την διάρκεια του καλού και του κακού. Έτσι, όταν το τηλέφωνο χτυπά από το σχολείο του παιδιού σας, το μυαλό σας πάει στο κακό.
Η συγκινητική ιστορία που ακολουθεί γράφτηκε από μια μητέρα, την Cherie Lowe, στο blog της, Queen Of Free. Στην ιστορία αυτή θυμάται ένα τηλεφώνημα που πήρε από την δασκάλα των καλλιτεχνικών της κόρης της. Καθώς σήκωνε το τηλέφωνο το μυαλό της πήγε στο κακό. Δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα συνέβαινε μετά.
Ήταν ένα τυπικό απόγευμα Τρίτης. Το ημερολόγιό μου γεμάτο με ραντεβού και υποχρεώσεις ήταν ανοιχτό δίπλα στο κομπιούτερ μου. Το κινητό μου χτυπούσε διαρκώς από μηνύματα. Στο νου μου είχα το μενού για το βραδινό φαγητό, τι ώρα να πάω για την συνάντηση γονέων στο σχολείο, πως να κάνω την μικρή μου κόρη να πάει στο μάθημα του γκολφ, και η μικρότερη κόρη να τελειώσει τις σχολικές εργασίες της. Θα έπρεπε να μπορώ να γίνομαι εκατό κομμάτια.
Τότε χτύπησε το κινητό μου.
Σπάνια μιλάω στο κινητό. Δεν είμαι από αυτές τις γυναίκες που μιλάνε συνεχώς για ώρες με τις φιλενάδες τους για τα πιο πρόσφατα κοινωνικά σχόλια ή για μόδα. Όταν αναγνώρισα ότι ο αριθμός ήταν από το σχολείο, η καρδιά μου χτύπησε δυνατά.
Υπάρχουν τρεις λόγοι που σε καλούν στο τηλέφωνο από το σχολείο:
- Αρρώστια ή Τραυματισμός: κάποιος έκανε εμετό, έχει ψείρες στο κεφάλι ή έσπασε το χέρι.
- Έκανε Λάθος Επιλογές: το φοβερό τηλεφώνημα που τρέμει κάθε γονιός.
- Είναι το Θύμα Λάθος Επιλογών:Αυτό είναι το ίδιο φοβερό, όταν το παιδί σου έχει πέσει θύμα άγριου πειράγματος ή πληγώθηκε εξ αιτίας κάποιου άλλου.
Με έναν μικρό πανικό πάτησα το κουμπί της απάντησης.
Εγώ: ‘Εμπρός;’
‘Η κυρία Lowe;’
Εγώ: ‘ Ναι…’
‘ Είμαι η Κυρία Mott, η δασκάλα καλλιτεχνικών στο σχολείο της Zoe. Έχω την τάξη της κυρίας Scott σήμερα στα καλλιτεχνικά και έχω την Zoe εδώ. Θα ήθελα να μιλήσουμε για την συμπεριφορά της μέσα στην τάξη σήμερα.’
Εγώ:Ξεροκαταπίνοντας με πανικό, σκέφτηκα τι στο καλό έκανε που έπρεπε να τηλεφωνήσει.
‘Εντάξει.’
‘Λοιπόν, μαθαίνουμε για σχέδια σήμερα και φτιάχνουμε τα ονόματά μας με σχέδια.’
Εγώ: Ωχ, όχι! Έχουμε μιλήσει για λέξεις που δεν πρέπει να λέει στο σχολείο που δεν ενοχλούν τον μπαμπά και την μαμά στο σπίτι. Τι έγραψε;
‘Η Zoe έκανε πολύ καλή δουλειά . Πρόσεχε και έκανε πολύ προσεχτική εργασία. Δούλεψε πραγματικά σκληρά.’
Εγώ: Ααααα! Εντάξει!’
‘ Και η τάξη της κάτι έχει να σας πει.’
Άκουσα την τάξη να φωνάζει : ’Ζήτω!Ζήτω!Ζήτω!’
‘Αυτά ήταν ζήτω. Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε που στέλνετε ένα τέτοιο καλό παιδί στο σχολείο.’
Εγώ: Έχοντας σαστίσει, μουρμούρισα με ανάμικτα αισθήματα: ‘Δεν είναι καταπληκτική;’
Δεν θυμάμαι καν να κλείνω το τηλέφωνο ή να λέω γεια σας. Αυτό που ξέρω είναι πως για ένα λεπτό είχα μείνει ακίνητη και σκεφτόμουν πως το δικό μου παιδί είχε ξεχωρίσει από τα άλλα και ξεχείλιζα από υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη. ‘Τι καταπληκτική δασκάλα!’
Έτσι, αν δεν είχα χάσει τα λόγια μου, να τι θα σας έλεγα κυρία Mott.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να μου πείτε, πως το παιδί μου έχει κάνει κάτι καλά.
Ότι η καρδιά της μετρά περισσότερο από τα μαθήματα.
Που νομίζετε ότι είναι καλό παιδί.
Που γνωρίζατε ότι θα σήμαινε πολλά για εμένα, αν μάθαινα, ότι έκανε σωστές επιλογές.
Ευχαριστώ, που δεν αφήσατε η κούραση από την διδασκαλία των μικρών παιδιών να σας καταβάλλει και να ξεχάσετε τον ανθρωπισμό.
Ευχαριστώ, για τα χρόνια που δώσατε από την ζωή σας για ένα επάγγελμα υποτιμημένο και κακοπληρωμένο, γεμάτο ατελείωτες ώρες προετοιμασίας και έχοντας δώσει από την τσέπη σας τόσα χρήματα για υλικά.
Ευχαριστώ, που μου θυμίσατε ότι νοιάζεστε πραγματικά. Όχι μόνο για την δουλειά που κάνετε αλλά και για την κόρη μου και εμένα.
Ευχαριστώ, που την κάνατε να πρωταγωνιστεί, λέγοντας καλά λόγια μπροστά στους συμμαθητές της και τους γονείς της, θυμίζοντάς της ότι οι σωστές επιλογές της, άξιζαν τον κόπο.
Έχω ένα προαίσθημα πως κάποια μέρα, όταν θα μεγαλώσει, η γλυκιά ψυχή της θα έχει μέσα της την δική σας μορφή. Θα θυμάται που στεκόταν μπροστά σε όλη την τάξη και εσείς πήρατε τηλέφωνο για να μου μιλήσετε. Αυτή θα λάμπει, όταν θυμάται πως ένοιωθε να της λένε ότι αξίζει.
Αλλά και να ξεχάσει, εγώ θα της θυμίσω ποιος έκανε την διαφορά στην ζωή της και την έκανε το πρόσωπο που είναι τώρα και που εγώ ήθελα τόσο πολύ να γίνει.
Για άλλη μια φορά, αδέξια ψιθυρίζω, ‘Ευχαριστώ.’
Το τηλεφώνημα έκπληξη και η εκτίμηση που η Cherie εύχεται να είχε εκφράσει, είναι τόσο όμορφα και μας ζέσταναν την καρδιά.
Εσείς τι θα κάνατε αν είχατε λάβει ένα τέτοιο τηλεφώνημα;