Ανατριχίλα προκαλεί η μαρτυρία του γυναικολόγου Γιάννη Καλογήρου, ο οποίος περιέγραψε στο Down Town τις δραματικές στιγμές που βίωσε το απόγευμα της Δευτέρας, όταν διακινδύνευσε τη ζωή του για να σώσει τον γιο του, την κουνιάδα και το βρέφος της.
«Παραθέριζαν στο ξενοδοχείο Cabo Verde στο Μάτι η κουνιάδα μου με το νεογέννητο βρέφος της και τον επτά χρονών γιο μου, Χρήστο. Με ειδοποίησαν στο τηλέφωνο ότι έπιασε φωτιά η περιοχή. Ξεκίνησα με το αυτοκίνητο από το ιατρείο μου στη Βασιλίσσης Σοφίας με προορισμό τη Ραφήνα. Με άλλο αυτοκίνητο ακολουθούσε η σύζυγός μου και ο άνδρας της κουνιάδας μου. Φτάσαμε στη Ραφήνα περίπου στις 19.30 το απόγευμα. Στο τηλέφωνο η κουνιάδα μου φώναζε «καιγόμαστε ζωντανοί». Πανικόβλητοι προσπαθούσαμε να πείσουμε το Λιμενικό να πάνε παράκτια να τους σώσουν. Έφτασαν μέχρι ένα σημείο αλλά ξαναγύρισαν πίσω εξαιτίας των καπνών και μας απάντησαν “ο Θεός να βάλει το χέρι του”. Τότε άκουσα τον γιο μου στο τηλέφωνο να μου λέει: “μπαμπά, δεν μπορώ να αναπνεύσω”. Θόλωσα. Σκέφτηκα πως αν πάθαινε κάτι το παιδί μου, θα αυτοκτονούσα.
Μπήκαμε την ίδια στιγμή, όλοι μαζί, στο αυτοκίνητο της γυναίκας μου με κατεύθυνση το φλεγόμενο ξενοδοχείο. Στη λεωφόρο Μαραθώνος είχαν κλείσει τον δρόμο και μας ενημέρωναν πως «απαγορεύεται να περάσετε, γυρίστε πίσω». Ήξερα έναν δεύτερο δρόμο που οδηγούσε στο ξενοδοχείο. Ήταν ουσιαστικά ο δρόμος που υπήρξαν τα περισσότερα θύματα. Πήραμε λοιπόν, τον δρόμο αυτόν και κάθε τόσο κατέβαινε ο κουνιάδος μου και απομάκρυνε με μια βρεγμένη μπλούζα τη φωτιά για να μπορέσουμε να περάσουμε. Οδηγούσαμε κανονικά μέσα στις φλόγες. Γύρω μας καιγόντουσαν τα πάντα. Σπίτια, αυτοκίνητα, δέντρα. Σταμάτησα να έχω επικοινωνία με την κουνιάδα και τον γιο μου γιατί ψυχολογικά δεν άντεχα. Σκεφτόμουν πως αν δεν μου απαντούσαν στο τηλέφωνο, θα τρελαινόμουν.
Με τη βοήθεια του GPS φτάσαμε τελικά, στο ξενοδοχείο. Ήταν όλοι εγκλωβισμένοι στον πρώτο όροφο και πνιγόντουσαν από τον καπνό. Το μωρό ήταν σε άθλια κατάσταση και η κουνιάδα μου σοκαρισμένη. Τους έβαλα αμέσως, στο αυτοκίνητο και ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο, γυρίσαμε πίσω. Γνωρίζω ότι αυτό που έκανα ήταν λάθος. Γνωρίζω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε καεί όλοι ζωντανοί στο αμάξι, καθώς περνούσαμε μέσα από τις φλόγες αλλά εκείνη την ώρα, το μόνο που σκέφτεσαι είναι να σώσεις με οποιονδήποτε τρόπο την οικογένειά σου. Σ΄ αυτό το σημείο θέλω να πω πως αυτό που έκανα εγώ με το αμάξι μου, θα μπορούσαν να το κάνουν εγκαίρως τα Πυροσβεστικά Οχήματα και να σώσουν τον κόσμο. Επίσης καθ΄οδόν για τη Ραφήνα η Πυροσβεστική μου έδινε λάθος πληροφορίες. “Μην ανησυχείτε”, με ενημέρωναν “η φωτιά πάει προς την Καλλιτεχνούπολη”. Και η φωτιά περικύκλωνε το παιδί μου».