Πριν από 16 χρόνια άφησα έγκυο την τότε σχέση μου ενώ ήμασταν μόλις 20 χρονών. Ήμασταν πολύ νέοι για να γίνουμε γονείς ωστόσο αποφασίσαμε να το προσπαθήσουμε αλλά χωρίσαμε όταν η κόρη μας ήταν μόλις ενός έτους. Μετά το χωρισμό μας η πρώην μου πήρε το παιδί και εξαφανίστηκε κάτι που πίστευα ότι ήταν προσωρινό και μετά από λίγο θα επέστρεφε. Όπως αποδείχθηκε δεν επέστρεψε ποτέ ούτε επικοινώνησε μαζί μου για να μου δώσει το καινούργιο της τηλέφωνο ή τη νέα της διεύθυνση ούτε δέχτηκε κανείς να μου δώσει την οποιαδήποτε πληροφορία όσο κι αν επέμενα.
Για χρόνια προσπαθούσα να βρω την κόρη μου χωρίς επιτυχία. Όλο αυτό το διάστημα τη σκεφτόμουν κάθε μέρα και αισθανόμουν ενοχές και ακόμα περισσότερο τώρα που είμαι παντρεμένος με ένα γιο, τον οποίο λατρεύω.
Πριν από λίγους μήνες η κόρη μου με βρήκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ήμουν ευτυχισμένος που ξαναβρεθήκαμε, που επιτέλους η ζωή έφερε και πάλι κοντά μου αυτό που τόσα χρόνια η μητέρα της μου είχε στερήσει. Η πρώην μου έμαθε ότι η κόρη μας με εντόπισε και επικοινωνεί καθημερινά μαζί μου και παρόλο που δεν της άρεσε καθόλου αυτό, επέτρεψε την επικοινωνία.
Μετά την καραντίνα όταν τα μέτρα ελάφρυναν, αποφασίσαμε να συναντηθούμε από κοντά αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ και σταμάτησε ξαφνικά και να επικοινωνεί μαζί μου. Όσα μηνύματα και αν της έστειλα, όσα τηλέφωνα και αν την πήρα δεν απάντησε ποτέ.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι κάτι για το οποίο μετάνιωσε η ίδια ή αν έχει βάλει η μητέρα της το χεράκι της ή μήπως είπα εγώ κάτι που τη στεναχώρησε ή την αναστάτωσε, αλλά όπως και να έχει στεναχωρήθηκα πολύ. Τώρα που βρήκα το παιδί μου δεν θέλω να το ξαναχάσω. Εξάλλου θέλουν πολύ να τη γνωρίσουν και η γυναίκα μου και ο γιος μου.
Τι να κάνω για να φέρω και πάλι το παιδί μου κοντά μου; Τι με συμβουλεύετε;
Παναγιώτης