Πέρασε κιόλας ένας χρόνος… Το πώς πέρασε είναι άλλο θέμα.
Αύριο είναι το μνημόσυνο του ενός έτους που έχασα την γυναίκα μου. Στα 33 της. Δε ξέρω τι είναι πιο δύσκολο αύριο, ο πόνος που έχω ή η όλη εκμετάλλευση που θα συναντήσω πάλι στο κοιμητήριο κι θα προσπαθώ να συγκρατηθω.
Ανάμεσα σε άλλα, έχω να βρω για να πληρώσω την εκκλησία και τον ψάλτη. Το ξέρω αυτό, έχω τα λεφτά έτοιμα, δε σκοπεύω να κλέψω κάποιον. Αλλά στα 40, δε πρόλαβα να μπω στην εκκλησία, ήρθε αμέσως ο ψάλτης και μου είπε απαιτητικά, “εσύ είσαι ο γαμπρός, τόσα είναι, πλήρωσε”. Δε θα σας κλέψω, λίγη ευγένεια δε βλάπτει όμως. Κι ως και τον δίσκο είχαν κάνει λάθος. Κάποιος έξυπνος που έφτιαξε το δίσκο, αντί για “Γεωργία Φ.” είχε γράψει “Γεώργιος Φ.”.
Έχω το πόνο μου, έχω κι την ανικανότητα του κάθε ενός.
Να δω τι θα συναντήσω αύριο.
Ελπίζω να είσαι καλά καρδούλα μου στον ουρανό που πήγες.
Θα σε αγαπάμε πάντα.
Βασίλης