Θυμάστε λεπτομέρειες από τα πρώτα σας γενέθλια; Φυσικά και όχι. Αλλά η 27χρονη Ρεμπέκα Σαρόκ από το Μπρίσμπεϊν θυμάται τα πάντα, επειδή πάσχει από μια ασθένεια που ονομάζεται Ανώτατη Αυτοβιογραφική Μνήμη (Highly Superior Autobiographical Memory- HSAM). Μόνο 60-80 άνθρωποι στον κόσμο έχουν την ικανότητα να θυμούνται τα πάντα από την αρχή της ζωής τους, όπως αναμνήσεις ή και όνειρα που είδαν όταν ήταν μωρά.
“Οι γονείς μου με μετέφεραν στη θέση του οδηγού του αυτοκινήτου (ιδέα του πατέρα μου) και με έβαλαν εκεί για μία φωτογραφία. Ως νεογέννητο μωρό, ήμουν περίεργη σχετικά με τι ήταν το κάθισμα και η ρόδα που κουνιόταν από πάνω μου. Βέβαια, σε αυτή την ηλικία δεν είχα αναπτύξει την ικανότητα να θέλω να σηκωθώ πάνω και να εξερευνήσω αυτά τα περίεργα αντικείμενα”, γράφει η ίδια στο μπλογκ της. Σαν να μην ήταν αρκετά εντυπωσιακό αυτό, μπορεί να θυμηθεί ολόκληρη τη συλλογή των βιβλίων του Χάρι Πότερ.
“H πιο παλιά ανάμνηση που έχω, είναι από τότε που ήμουν 12 ημερών. Οι γονείς μου με μετέφεραν στη θέση του οδηγού του αυτοκινήτου (ιδέα του πατέρα μου) και με έβαλαν εκεί για μία φωτογραφία. Ως νεογέννητο μωρό, ήμουν περίεργη σχετικά με τι ήταν το κάθισμα και η ρόδα που κουνιόταν από πάνω μου. Βέβαια, σε αυτή την ηλικία δεν είχα αναπτύξει την ικανότητα να θέλω να σηκωθώ πάνω και να εξερευνήσω αυτά τα περίεργα αντικείμενα.”
“Όταν διάβαζα μια εφημερίδα στα μέσα του 2014, διάβασα ένα άρθρο που έλεγε ότι είναι αδύνατον να θυμόμαστε γεγονότα που μας έχουν συμβεί πριν την ηλικία των 4 ετών. Όταν τελείωσα το άρθρο, σκέφτηκα ότι αυτά ήταν ανοησίες. Τώρα, γράφω το βιβλίο μου “My life is a puzzle” και οι αναμνήσεις πριν από την ηλικία των 4 ετών θα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο.”
“Στην αρχή της ζωής μου περνούσα πολύ χρόνο στην κούνια μου και παρατηρούσα τα παιχνίδια γύρω μου. Στα πρώτα μου γενέθλια δεν ήξερα ακριβώς τι μέρα ήταν. Το μόνο που ήξερα, ήταν ότι η μαμά μου μου είχε φορέσει ένα σατέν φόρεμα που μου προκαλούσε φαγούρα και έκλαιγα. Παρόλο που μου είπαν ότι ήταν μια ξεχωριστή μέρα για μένα και θα έρχονταν πολλοί άνθρωποι να με δουν, και πάλι δεν καταλάβαινα, αλλά σταμάτησα να κλαίω. Επίσης, εκείνη τη μέρα οι γονείς μου μου έδωσαν δώρο ένα παιχνίδι Μίνι Μάους, που με τρόμαζε το πρόσωπό της. Το μόνο που έκανα, ήταν να κλαίω και να σπρώχνω το παιχνίδι μακριά μου όποτε το έβλεπα.”
“Όταν ήμουν 18 μηνών, άρχισα να βλέπω όνειρα όποτε κοιμόμουν. Σε εκείνη την ηλικία, έβλεπα ότι πραγματικά έφευγα από το σπίτι κάθε βράδυ, οπότε πάντα ήθελα τη μαμά μου μαζί μου, όταν κοιμόμουν. Ακριβώς μετά τα δεύτερα γενέθλιά μου, γεννήθηκε η αδερφή μου η Τζέσικα. Δεν ήξερα τι ακριβώς σήμαινε η λέξη αδερφή, αλλά σίγουρα ήταν πιο διασκεδαστικό από το να παίζω με τα παιχνίδια μου.”
“Είναι αλήθεια ότι είμαι ένας από τους περίπου 60 ανθρώπους στον κόσμο που έχουν διαγνωστεί με αυτή την σπάνια ασθένεια, που δεν μου επιτρέπει να ξεχάσω ούτε μια μέρα από τη ζωή μου και επίσης αναβιώνω συνεχώς το παρελθόν μου (συναισθηματικά) με ξεκάθαρες λεπτομέρειες. Ωστόσο, όσοι πάσχουμε από αυτή την ασθένεια, δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε αναμνήσεις πριν την ηλικία των 4 ετών. Μάλιστα, η πλειονότητα των ανθρώπων έχει διάσπαρτες αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία, όπως το να καλωσορίζει τον μικρό τους αδερφό στο σπίτι.”
“Επίσης, είναι αμφίβολο αν κάποιος μπορεί να ξεχάσει πραγματικά κάτι. Στα πρώιμα στάδια της άνοιας και του Αλτσχάιμερ, οι άνθρωποι μπορούν να επαναφέρουν στη μνήμη τους με ευκολία μακρινές αναμνήσεις, που είχαν ξεχάσει. Αρχικά, η βραχυπρόθεσμη μνήμη τους φαίνεται να εξασθενεί, αλλά η μακροπρόθεσμη μνήμη τους φαίνεται να ενισχύεται. Αν και στα τελευταία στάδια της άνοιας η ζημιά στον εγκέφαλο γίνεται μεγαλύτερη, όλα τα είδη των αναμνήσεων φαίνεται να εξαφανίζονται. Ωστόσο, πρέπει να προσθέσω εδώ ότι σε μια επίσκεψη σε ένα γηροκομείο, συναντήσαμε μια γυναίκα που είχε φθάσει στο στάδιο της πλήρους άνοιας, αλλά συνέχιζε να ανοίγει τα χέρια της και να λέει ότι τάιζε τα περιστέρια μαζί με τη γιαγιά της (κάτι που έκανε πραγματικά όταν ήταν μικρή).”
“Υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα που πρέπει να ανακαλύψουμε για τη λειτουργία του εγκεφάλου και της μνήμης μας. Πρώτα απ’ όλα, ο εγκέφαλος είναι το κέντρο όλων των αισθήσεών μας και δεύτερον, οι αναμνήσεις συνιστούν όλα όσα έχουμε μάθει. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη μνήμης που έχουμε όλοι μας και όσοι πάσχουμε από αυτή την ασθένεια, μπορούμε μόνο να ανακαλέσουμε τις αυτοβιογραφικές αναμνήσεις με ακριβείς λεπτομέρειες. Οι αυτοβιογραφικές αναμνήσεις είναι αναμνήσεις για όσα έχουμε βιώσει προσωπικά στη ζωή μας.”
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.