Πέμπτη, 2 Μαΐου 2024
αληθινές ιστορίεςΗ γυναίκα που έσωσε χιλιάδες παιδιά από τον θάνατο κρύβοντάς τα μέσα...

Η γυναίκα που έσωσε χιλιάδες παιδιά από τον θάνατο κρύβοντάς τα μέσα σε σακούλες και φέρετρα.

Έχετε ακούσει για την Ιρένα Σέντλερ; Το 2007, προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Η Ιρένα γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1910. Ο πατέρας της την δίδαξε να κάνει πολλά πράγματα, αλλά το πιο σημαντικό μάθημα που πήρε ήταν το πώς να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη. Διαβάστε την απίστευτη ιστορία της.

a6605bfeb915626f6abaeef89985a93a

© discover-pleasing

Η Ιρένα ήταν μόνο επτά ετών όταν πέθανε ο πατέρας της αλλά αυτός είχε ήδη τεράστια επιρροή πάνω της. Ακολούθησε λοιπόν τα βήματά του. Όταν μεγάλωσε, έγινε νοσοκόμα και ήταν υπεύθυνη για την παροχή τροφίμων και ρούχων σε οικογένειες που είχαν ανάγκη. Σε μια εποχή που ο αντισημιτισμός ήταν σε άνοδο σε όλη την Ευρώπη, η Ιρένα συνέχισε να βοηθά εβραϊκές οικογένειες ακριβώς όπως θα έκανε και με κάθε άλλη οικογένεια.

c9682159f5f3958c49a2d4d8477ac200

© i2

Όταν η Πολωνία κατελήφθη από τη ναζιστική Γερμανία το 1939, όλες οι εβραϊκές οικογένειες εστάλησαν στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Είναι δύσκολο σήμερα να φανταστεί κανείς τον τρόμο εκείνης της εποχής. Η Ιρένα κλονισμένη από τις άθλιες συνθήκες στο γκέτο, αποφάσισε να πάρει μέρος σε μια οργάνωση που παρείχε βοήθεια στους Εβραίους. Καθώς η κατάσταση γινόταν χειρότερη συνειδητοποίησε ότι θα πρέπει να λάβει ριζικά μέτρα για να βοηθήσει, ακόμα και αν αυτό σήμαινε κίνδυνο για την δική της ζωή.

Μαζί με αρκετούς άλλους, η Iρένα άρχισε να βοηθά Εβραιόπουλα για να ξεφύγουν από το γκέτο, όπου αναμφίβολα θα πέθαιναν. Τα έστελναν σε καταφύγια ή για υιοθεσία. Παρά το γεγονός ότι Ιρένα ενεργούσε με καλές προθέσεις, δεν ήταν όλες οι γυναίκες στο γκέτο διατεθειμένες να παραδώσουν το παιδί τους σε έναν ξένο. Εκείνη τη στιγμή, κανείς δεν ήξερε ότι η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη και ότι η πλειοψηφία των Εβραίων θα κατέληγε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

21dde6e9259f36bcba8758c96926e92e

© Irena Sendler

Επειδή οι Γερμανοί φρουρούσαν ασφυκτικά το γκέτο, η Ιρένα έπρεπε να χρησιμοποιήσει διάφορα τεχνάσματα για να φυγαδεύσει τα παιδιά έξω. Τις περισσότερες φορές τα έκρυβε σε ασθενοφόρα που μετέφεραν βαριά πάσχοντες ασθενείς, αλλά όταν η επιτήρηση αυξήθηκε περισσότερο,έπρεπε να τα κρύβει σε σάκους, δοχεία απορριμμάτων, ακόμη και μέσα σε φέρετρα.

Η Ιρένα κατάφερε να σώσει περισσότερα από 2.500 παιδιά από βέβαιο θάνατο. Κρατούσε όλες τις πληροφορίες για την τύχη τους σε ένα τενεκεδάκι χωμένο στο χώμα του γειτονικού κήπου.

926320a32c4cbdf79918a449bddb0d03

© mtdata

Η μέθοδός της λειτούργησε τέλεια μέχρι που οι Γερμανοί την ανακάλυψαν και την έριξαν στην φυλακή. Εκεί παρά τα φριχτά βασανιστήρια που της έκαναν, για να αποκαλύψει πληροφορίες για τα παιδιά που φυγάδευσε, αυτή δεν είπε ούτε λέξη. Τότε την καταδίκασαν σε θάνατο. Αλλά η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια. Κάποιος δωροδόκησε έναν στρατιώτη για να της δώσει την ευκαιρία να ξεφύγει. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το θάνατό της, ζούσε κάτω από ψεύτικο όνομα, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να προσπαθεί να βοηθά τους άλλους.

6ef07792d2ff08b3cd7f231557c2248c

© Irena Sendlerowa

Μετά τον πόλεμο, η Ιρένα ξέθαψε το κουτί που είχε τις σημειώσεις για τα παιδιά και το έδωσε σε μια κυβερνητική επιτροπή που προσπαθούσε να εντοπίσει τους Εβραίους που είχαν επιζήσει. Παντρεύτηκε, απέκτησε τρία παιδιά και έζησε μια ευτυχισμένη ζωή, γνωρίζοντας ότι είχε κάνει ό, τι ήταν σωστό. ‘Ο λόγος που έσωσα αυτά τα παιδιά έχει τις ρίζες του στη δική μου παιδική ηλικία’, δήλωσε η Ιρένα. «Με μεγάλωσαν για να πιστεύω ότι πρέπει να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη, ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή την πίστη τους.»

50947ce8078c1eea7962f0e00c8a7886

© Irena Sendler

Το 2007, η Ιρένα ήταν υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και ένα χρόνο αργότερα, στην ηλικία των 98,απεβίωσε. Αγωνίστηκε για την δικαιοσύνη και η συμβολή της στην ιστορία δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Αυτή η κυρία, με την χρυσή καρδιά, απέδειξε σε όλο τον κόσμο ότι ο καθένας μπορεί να είναι θαρραλέος και να υποστηρίζει τις αξίες στις οποίες πιστεύει,ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Τα πιο σημαντικά