Αμάνικο, σορτάκι, αθλητικό σπορτέξ. Παιχνίδι ατελείωτο. Στις πιλοτές και στις αλάνες. Και μετά αμολιόμασταν στα εξοχικά, στις κατασκηνώσεις και στα κάμπινγκ, στους προσκόπους, στις θάλασσες, στους λόγκους και στα βουνά. Ιούλιο και Αύγουστο οι πόλεις άδειαζαν. Το ίδιο και το μυαλό.
Ξυπόλυτοι, μαυρισμένοι, με μια φέτα καρπούζι στο χέρι ή ένα ροδάκινο, να κάνουμε τσάρκες με τα ποδήλατα και να παίζουμε νυχθημερόν ποδόσφαιρο.
Στο σπίτι μόνο για γερό πρωινό με «φραπεδάκι» NESQUIK® και μετά ξανά πάλι πίσω μόνο για φαΐ και μεσημεριανό ύπνο.
Τώρα που το σκέφτομαι σκέτο γάλα δεν πίναμε εκείνη την εποχή. Ευτυχώς δηλαδή που υπήρχε και το NESQUIK® και τουλάχιστον ήξεραν οι μάνες μας ότι με αυτόν τον τρόπο παίρναμε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, μέταλλα όπως σίδηρο και ασβέστιο για την ανάπτυξη του σκελετού και την καλή υγεία των οστών και των δοντιών και πληθώρα βιταμινών και φυσικά καθαρή ενέργεια χωρίς πολλές θερμίδες. Mάλλον, γι’ αυτό τη βγάλαμε καθαρή…
Και μετά πάλι ξανά έξω. Στις παραλίες για φωτιές στην άμμο, στα πανηγύρια για κόκκινο κοκοράκι, στα παντοπωλεία της γειτονιάς για παγωτό γρανίτα, στα ηλεκτρονικάδικα για Bubble Bobble, ποδοσφαιράκι Kick Off, Double Dragon, Golden Axe και καμάκι στα κορίτσια με επικές ατάκες τύπου «είσαι κουρασμένη; (Όχι) – Θα έπρεπε! γιατί όλη μέρα στριφογυρνούσες στο μυαλό μου…»
30 περίπου χρόνια μετά, η εικόνα αυτή στο μυαλό μου είναι τόσο μακρινή και μαζί τόσο κοντινή, θαρρείς. Και ίσως, αν δεν είχα γίνει μπαμπάς, να μην περνούσε ποτέ από το μυαλό μου…
– «Κοίτα μπαμπά ένα λαγουδάκι!»
– «Που το είδες αγάπη μου; Το Πάσχα πέρασε.»
– «Να, εκεί στο κίτρινο κουτί.»
– «Ααα. Ξέρεις πώς το λένε αυτό το λαγουδάκι;»
– «Ναι.»
– «Αλήθεια; Πώς το λένε αγάπη μου;»
– «Δεν ξέρωωωω.»
– «Κουΐκι το λένε αγάπη μου…»
Βάζω στο σέικερ του Κουΐκι/ Γάλα και δυο κουταλιές NESQUIK®/ Χτυπάω το σέικερ και με λαχτάρα/ απολαμβάνω NESQUIK® Φραπέ/ NESQUIK® Φραπέ / η γεύση που ζητάμε και προτιμάμε/ Ξεδιψάμε με NESQUIK® Φραπέ/ NESQUIK® Φραπέ.
Οι δυνατές αναμνήσεις δε σχετίζονται πάντα με μεγάλες στιγμές που μας αλλάζουν τη ζωή. Μερικές φορές – αν όχι τις περισσότερες – κρύβονται στις πιο απλές καθημερινές στιγμές του παρελθόντος μας…
