Aπό το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, μια εικόνα δεν άφηνε την αντικομουνιστική δεξιά να κοιμηθεί ήσυχη τα βράδια: η φωτογραφία της απελευθέρωσης του Βερολίνου από τα σοβιετικά στρατεύματα. Δεν ήταν άλλωστε η εξολόθρευση του «μπολσεβικισμού», μαζί με αυτήν των Εβραίων, οι βασικοί στόχοι του ναζισμού και του Χίτλερ αλλά και όσων «δημοκρατών» του άνοιξαν τον δρόμο;
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του «υπαρκτού σοσιαλισμού» το 1991, αποτέλεσε την ευκαιρία για την παγκόσμια δεξιά να πάρει τη ιστορική ρεβάνς, ανατρέποντας και όλες τις μεταπολεμικές κοινωνικές κατακτήσεις. Γιατί ανεξάρτητα από την παρακμή, τη διαφθορά ή την έλλειψη δημοκρατίας που το χαρακτήριζαν, το αντίπαλο κομουνιστικό δέος είχε εμμέσως υποχρεώσει τις καπιταλιστικές χώρες να πάρουν μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης για να διασφαλίσουν τη κοινωνική ειρήνη.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ακριβώς στις «έτοιμες» πρώην σοσιαλιστικές χώρες, επιβλήθηκαν τα πιο άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα, πριν αρχίσουν να εφαρμόζονται σταδιακά στα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη. Και για να περάσει η νέα πολιτική εφευρέθηκε η εξίσωση ναζισμός=κομουνισμός.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις κομουνιστικές χώρες, με ή χωρίς τον Στάλιν, διαπράχτηκαν φρικώδη εγκλήματα, στο όνομα της εξάλειψης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και του επίγειου παράδεισου. Αλλά μήπως ανάλογα εγκλήματα, με την Ιερά Εξέταση ή τις Σταυροφορίες, δεν έγιναν στο όνομα του Χριστιανισμού και του ουράνιου παράδεισου;
Από τα σπλάχνα των κομουνιστικών καθεστώτων βρέθηκαν ηγέτες σαν τον Ντούμπτσεκ της Άνοιξης της Πράγας ή τον Γκορμπατσώφ που προσπάθησαν να δώσουν στο σοσιαλισμό ένα «ανθρώπινο πρόσωπο. Χωρίς επιτυχία, αλλά με καλές προθέσεις.
Στον ναζισμό κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί γιατί ήταν άλλο πράγμα. Ήταν και παραμένει η αποθέωση της βίας, του μίσους και της θεωρίας για την υπεροχή της Άρειας φυλής. Για αυτό όσοι εξισώνουν τον ναζισμό με τον κομουνισμό θα πρέπει να αναρωτηθούν: ποιο θα ήταν το πρόσωπο της Ελλάδας, της Ευρώπης και όλου του κόσμου, αν ο Χίτλερ είχε επικρατήσει και η φωτογραφία από την απελευθέρωση του Βερολίνου, σύμβολο της καθοριστικής συμβολής της Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα του ναζισμού, δεν είχε τραβηχτεί ποτέ;