Ηταν η Φλώρα. Και ήταν και ο Οδυσσέας. Τα δυο τους ήταν ερωτευμένα ο ένας με τον άλλον σε ένα μικρό χωριό, πολλά χρόνια πριν.
΄Έβγαιναν κάθε εβδομάδα σε ένα πάρκο που το θεωρούσαν το μέρος τους, και καθώς δεν είχαν κινητά τηλέφωνα τότε, η επικοινωνία τους ήταν μέσω από δύο μαντίλια.΄Ασπρο και κόκκινο. ΄Ασπρο μαντίλι κρεμασμένο σε ένα μεγάλο δέντρο σήμαινε ότι η έξοδος θα γίνει. Το κόκκινο σήμαινε το αντίθετο. Και έτσι συνεννοούνταν για το άμα θα βρεθούν στο πάρκο ή όχι. Αυτό συνεχιζόταν για μήνες, για μήνες βόλταραν σε εκείνο το πάρκο μοιράζοντας σχέδια για το μέλλον, όνειρα, στόχους, φόβους, σκέψεις. Ο Οδυσσέας ήθελε να παντρευτεί τη Φλώρα, μα η μητέρα του δεν έγκρινε τον γάμο καθώς ήθελε ένα άλλο κορίτσι από ένα άλλο χωριό για τον μονάκριβο γιό της. Ο Οδυσσέας δελεαζόταν, ήθελε πολύ την ευχή των γονιών του. Δεν ήξερε πώς να πράξει. Η Φλώρα έκανε υπομονή.
Μια μέρα η Φλώρα πήγε στο πάρκο και δεν βρήκε τον Οδυσσέα. Τον περίμενε. ΄Ολο το βράδυ είχε περάσει και ο Οδυσσέας δεν εμφανίστηκε ποτέ. Η Φλώρα, θιγμένη και προσβεβλημένη με μια τέτοια κίνηση του Οδυσσέα έφυγε σπίτι της απογοητευμένη. Δεν πήγαινε στο πάρκο για εβδομάδες. ΄Ώσπου ο Οδυσσέας πήρε τηλέφωνο το σπιτικό και ζήτησε να της μιλήσει. Ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Ο: -Τί έγινε? Γιατί με αποφεύγεις? Γιατί δεν έρχεσαι πλέον στο πάρκο?
Φ:-Νομίζω ο λόγος είναι προφανές. Σε περίμενα ώρες εκείνη τη μέρα και δεν εμφανίστηκες ποτέ.
Ο:-Πότε έγινε αυτό? Τί εννοείς? Την τελευταία φορά είχες αφήσει κόκκινο μαντίλι στο δέντρο.
Φ:-΄Ασπρο είχα αφήσει!
Ο:-΄Ηταν σίγουρο κόκκινο, το θυμάμαι.
Με τα πολλά και τα λίγα, ο αδερφός του Οδυσσέα, είχε αλλάξει το μαντίλι χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν. Λύθηκε η παρεξήγηση. ΄Ήρθε καιρός όμως για τον Οδυσσέα να πάει στρατό και είχαν χάσει αρκετό χρόνο που θα μπορούσαν να είχαν περάσει μαζί.
Ο καιρός περνούσε και η Φλώρα συχνά πήγαινε στην πρωτεύουσα, μακριά από το χωριό, στη θεία της. Στην πρωτεύουσα λοιπόν, κάπου την είδε ο Γιώργος και του άρεσε πολύ. Την έβλεπε όλο και πιο συχνά, το ενδιαφέρον του όλο και μεγάλωνε μέχρι να κάνει κίνηση να την γνωρίσει και να της εξομολογήσει για τα συναισθήματα που της έτρεφε. Της έκανε πρόταση γάμου. Η Φλώρα όμως αρνήθηκε ευγενικά.
Ο Γιώργος όμως δεν ήταν από τα άτομα που δέχονται ήττα. Πήγε λοιπόν στο χωριό του και ανακοίνωσε στην οικογένεια του ότι η Φλώρα δέχτηκε την πρόταση του. Και όλη η οικογένεια, γονείς, θείοι, θείες μαζεύτηκαν να πάνε στο σπιτικό της Φλώρας να γνωρίσουν την νύφη και τους συμπεθέρους.
Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν την αμηχανία της Φλώρας. Πήγε στη κουζίνα με τη μαμά της να της διαμαρτυρηθεί ότι δεν έδωσε ποτέ το ναι. Αλλά τότε ήταν αργά. Βλέπετε, ήταν ντροπή για την οικογένεια της Φλώρας να πουν όχι μιας και όλη οικογένεια του Γιώργου είχαν μαζευτεί και κανόνιζαν τον γάμο σπίτι τους. Η Φλώρα πλέον δεν είχε επιλογή. Και παντρεύτηκαν.
Πέρασε ένας χρόνος, η Φλώρα είχε γεννήσει την πρώτη της κόρη, την Βικτώρια. Το καλοκαίρι γύρισε στο χωριό να δει τους γονείς της.
΄Ένα βράδυ πήγε στο πάρκο μόνη της να αναπολήσει τις όμορφες αναμνήσεις. Τυχαία, ή μοιραίας, βρήκε και τον Οδυσσέα εκεί. Κοιτούσαν για αρκετή ώρα ο ένας τον άλλον μέχρι ο Οδυσσέας να τρέξει να την πάρει αγκαλιά και να την παρακαλεί να φύγουν και να ζήσουν μαζί. Ο Οδυσσέας είχε γυρίσει από στρατό και γνώριζε ότι η Φλώρα παντρεύτηκε.
Ο:-Σε παρακαλώ Φλώρα, έλα να φύγουμε. Να πάρεις τα πράγματα σου, την κόρη σου και να τη μεγαλώσουμε μαζί. Τα δυο μας. Σε ικετεύω.
Φ:-Αυτό δε γίνεται, το ξέρεις. Είναι πλέον πολύ αργά. Τί θα πουν στο χωριό? Δε μπορούμε…
Ο Οδυσσέας μη μπορώντας να την πείσει, την κράτησε στα χέρια του για λίγη ώρα δακρύζοντας. Η Φλώρα όσο και να ήθελε να ζήσει μαζί του, δεν άντεχε την ντροπή και την κακή φήμη που θα αποκτούσε όχι μόνο αυτή, αλλά και η οικογένεια της άμα έφευγε μαζί του. Παντρεμένη γυναίκα με παιδί, να φεύγει με άλλον…. Η αξιοπρέπεια της, το καλό και εύφημο όνομα της οικογένειας της, σήμαιναν πολλά για εκείνη.
Η Φλώρα δεν αγάπησε ποτέ τον Γιώργο.
Η Φλώρα θυμάται τον Οδυσσέα πάντα με χαμόγελο στα χείλη και πίκρα στα μάτια.
Η Φλώρα είναι η γιαγιά μου και ο Γιώργος ο παππούς μου.
Πηγή: fb/ thankyounextofficial