Φοιτήτριες του ΑΠΘ σχεδίασαν ένα έξυπνο ρούχο που μπορεί να φορεθεί παντός καιρού και τόπου

Το πρώτο Βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό, με τίτλο «Rethinking The Future Awards 2017», κέρδισαν οι φοιτήτριες του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Ευθυμία Δουρουδή και Μαρία Λανταβού, για τη διπλωματική εργασία τους, με θέμα «Άδηλη Αρχιτεκτονική».

Η εργασία εκπονήθηκε το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017, υπό την επίβλεψη της Καθηγήτριας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Μαρίας Βογιατζάκη.

Στον Διαγωνισμό συμμετείχαν 512 προτάσεις, από περίπου 30 χώρες, σε 22 κατηγορίες και, σύμφωνα με τον φορέα διοργάνωσης «Rethinking The Future», καθένα από αυτά τα έργα αντιπροσωπεύει ύψιστης ποιότητας προτάσεις παγκοσμίως. Στόχος του Διαγωνισμού είναι η αναγνώριση του έργου φοιτητών και επαγγελματιών Αρχιτεκτόνων. Ο Διαγωνισμός ξεκίνησε στις 15/02/2017 και ολοκληρώθηκε στις 15/7/2017.

Η Ευθυμία Δουρουδή και η Μαρία Λανταβού συμμετείχαν στην κατηγορία του Διαγωνισμού για φοιτητές, με τίτλο «Product Design (Concept)», με την εργασία τους με θέμα τη δημιουργία ενός κελύφους-ενδύματος που θα συμβάλλει στη διατήρηση της κατάστασης θερμικής άνεσης.

Λίγα λόγια για την εργασία

Η εργασία «Άδηλη Αρχιτεκτονική» παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2017, στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Η εργασία, σύμφωνα με τις φοιτήτριες, αφορά ένα «κέλυφος- ένδυμα ή αλλιώς ένα ”φορέσιμο” (wearable) για τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος περιπλανιέται κατά τη διάρκεια της ημέρας στην πόλη. Αποτελεί ένα ”μικροπεριβάλλον” γύρω από τον χρήστη που αλληλεπιδρά με το ευρύτερο μεταβαλλόμενο περιβάλλον και συμβάλλει στη διατήρηση της κατάστασης της θερμικής του άνεσης.

Εφαρμόστηκαν μέθοδοι σχεδιασμού που αξιοποιούν τις ψηφιακές τεχνολογίες με τη χρήση αλγορίθμων, ώστε να δημιουργηθεί ένα δυναμικό σύστημα που να προσαρμόζεται σε διαφορετικές τοπολογίες, γεωμετρίες και περιβαλλοντικές συνθήκες.

Η πειραματική διαδικασία σχεδιασμού στην κλίμακα του ”φορέσιμου” που χρησιμοποιήθηκε μπορεί να εφαρμοστεί και σε κτίρια για τον σχεδιασμό μιας ευφυούς επιδερμίδας, που, ενσωματώνοντας αντίστοιχα χαρακτηριστικά, αλληλεπιδρά με τις θερμοκρασιακές μεταβολές αναπνέοντας και αλλάζοντας μέσα στη μέρα, παρέχοντας συνθήκες θερμικής άνεσης στους χρήστες, ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον, προτείνοντας παράλληλα μια νέα αισθητική.

Ο αγγλικός τίτλος της εργασίας ”re(in)spired architecture” προέρχεται τόσο από την επανεξέταση των όρων που λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης στην αρχιτεκτονική δημιουργία όσο και την αγγλική και γαλλική λέξη ”respiration” που σημαίνει αναπνοή. Η ελληνική απόδοση σε ”άδηλη αρχιτεκτονική” συνδέεται τόσο με την άδηλη αναπνοή όσο και με μια αρχιτεκτονική που είναι άδηλη ή αδήλωτη, μη εγγεγραμμένη σε εγκαθιδρυμένους και συμβατικούς κώδικες για την αρχιτεκτονική ευρύτερα».