Ένας φίλος μεσω της επιστολής του μιλά για το κάρμα του Έλληνα…
«Γεννηθήκαμε για να πολεμούμε, να δίνουμε την ψυχή μας και στο τέλος να νικάμε!» αναφέρει ο αναγνώστης μας.
Διαβάστε την επιστολή του:
«Δείτε πως έχει το πράμα. Στην αρχή σε αγνοούν, στη συνέχεια σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, στο τέλος νικάς. Ελάχιστη πολιτική παιδεία να είχατε εσείς οι «ταγοί», θα ξέρατε ότι ο Γκάντι από την ημέρα που είπε αυτή τη φράση δεν έχει διαψευστεί ποτέ. Κι όσο ηλίθιοι, πανίβλακες και πουλημένοι και να είστε, ξέρετε ότι ήδη είμαστε στο «μετά σε πολεμούν». Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους…
Να παλεύεις το αδύνατο αδερφέ μου. Κι όσο εσύ το παλεύεις, τόσο και θα επιβεβαιώνεται ο νομοτελειακός κανόνας που σε θέλει να στέφεσαι νικητής. Και το γνωρίζουν τα μίσθαρνα ανθρωπάκια που τώρα στριφογυρίζουν στις ακριβοθώρητες καρέκλες τους. Γνωρίζουν πως από τη στιγμή που αποφάσισαν να σου κηρύξουν τον πόλεμο, έχουν χάσει. Γιατί αλλιώς δεν γίνεται. Το ξέρουν πως είναι λίγοι, μικροί και πεπερασμένοι σε αριθμό, μα πιότερο σε ήθος. Κι αν οι μικρές νίκες τους γίνονται σημαίες από τα καλοπληρωμένα δουλικά τους, εσύ να ξέρεις πως μόνο μικρές νίκες θα έχουν, μαζί με τον τρόμο που τους γιομίζει η περπατησιά σου.
Μην θωρείς το βουνό και σκιάζεσαι πως δεν θα το ανέβεις. Δικό σου το βουνό, δικός σου και ο χρόνος για να αγναντέψεις από την κορυφή του. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι που τρίζουν τα δόντια τους, να ξέρεις πως το κάνουν από τον τρόμο πως τους πλησιάζεις, από την γνώση πως θα τους τσακίσεις. Πιότερο δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, από το να προκαλέσουν την βίαιη αποκαθήλωσή τους που θα επιφέρει το δικό σου αποφασιστικό περήφανο περπάτημα, που θα επιβάλει η δική σου έντιμη ματιά.
Διαβουλεύονται οι «ιπτάμενοι» επί των κοθόρνων τους, τρεμάμενοι ανέντιμοι πολιτευτάδες, απάτριδες πολιτικοί νάνοι και μεσίτες μιάς πατρίδας που ποτέ δεν αγάπησαν αλλά και της ίδια τους της ψυχής που αποτίμησαν με αργύρια και όχι με την λεβεντιά που σε εσένα περισσεύει.
Στον αγώνα της ζωής εσύ έχεις εμπειρία και γι αυτό σήμερα σαν θα μπεις στην παλαίστρα να είσαι βέβαιος πως θα νικήσεις τους επιδειξιομανείς φρουρούμενους νενέκους. Χτενίσου όπως οι πρόγονοί σου έκαμαν πριν τους μεγάλους αγώνες ζωής και θανάτου και μπες στον δικό σου σημερινό αγώνα. Εσένα σε τρέμει και σε τιμά ως κι ο θάνατος, ενώ τους άμαθους στον αγώνα τους περιμένει για να τους τσουβαλιάσει στα έγκατα και στα σκοτάδια της ατιμίας που οι ίδιοι έκαναν σκοπό της ζωής τους.
Εμπρός λοιπόν αδερφέ και να θυμάσαι… η δική σου η ράτσα φτιάχτηκε για να πολεμάει με το αδύνατο και να το νικά. Η δική σου η ράτσα είναι ο τρόμος όλων εκείνων που επιβουλεύονται την ελευθερία, την δημοκρατία και τις πανανθρώπινες αξίες. Εσένα έφερε η ιστορία και πάλι στο κρίσιμο σταυροδρόμι, για να αντιπαλέψεις με τα θηρία που έχουν γυάλινα πόδια. Εσένα έφερε και πάλι η ιστορία εμπρός της για να δοξαστείς και να την δοξάσεις…»