Δεν έχουν δικό τους γήπεδο, αλλά πάντα βρίσκουν λύση για να προπονηθούν όταν μαζεύονται στη διάρκεια της χρονιάς για να κρατήσουν δεμένη την οικογένειά τους. Δεν έχουν την προβολή άλλων εθνικών ομάδων, αλλά κρατούν ψηλά την ελληνική σημαία. Δεν συμπληρώνουν δωδεκάδα, αλλά είναι Πρωταθλήτριες Ευρώπης. Και δεν φοβούνται κανέναν αντίπαλο, καμία δυσκολία από τις πολλές που προκύπτουν, δεν σκύβουν το κεφάλι. Πεισμώνουν και σιγά σιγά γίνονται υπερδύναμη στο παγκόσμιο στερέωμα.
Οι γυναίκες της Εθνικής Κωφών είναι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς λόγους, είναι οι αθλήτριες που αξίζει να στηρίξεις για να καταλάβεις ότι υπάρχει πρωταθλητισμός -και μάλιστα υψηλού επιπέδου- ακόμη κι εκεί που δεν φτάνει το φως της δημοσιότητας.
Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών (18-30 Ιουλίου) σας παρουσιάζουμε τη Λία Σαρακατσάνη και τη Στεφανία Πατέρα, δυο από τις σημαντικότερες μονάδες της Εθνικής που κατέκτησε πέρυσι το καλοκαίρι στο Αλεξάνδρειο της Θεσσαλονίκης το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με ΤΡΟΜΕΡΗ άνεση και με δυο νίκες (με 14 και 14 πόντους διαφορά) απέναντι στη σπουδαία ομάδα της Λιθουανίας.
Λίγο πριν το ταξίδι τους στη Σαμψούντα της Τουρκίας, η αρχιτέκτων μηχανικός Λία και η μοριακή βιολόγος Στεφανία μας έδωσαν μαθήματα ζωής, υπομονής κι επιμονής, αλλά και την υπόσχεση πως θα μπουν στα γήπεδα της Τουρκίας χωρίς άγχος, αλλά με τρομερή αυτοπεποίθηση για να γυρίσουν στο τέλος Ιουλίου στην Ελλάδα με το ολυμπιακό μετάλλιο στο στήθος. Το χρυσό φυσικά.
ΛΙΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ, Η ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΤΑΡΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ
“Το επίπεδό μας είναι αρκετά υψηλότερο από άλλων ομάδων. Θα ήθελα να έχω πάρει περισσότερα μετάλλια, όμως συχνά τερματίζαμε στην τέταρτη θέση. Πάντα για λίγο χάναμε την τρίτη. Δεν είχαμε αρκετές παίκτριες, δεν είχαμε αθλήτριες να αλλάζουν η μία την άλλη και δυσκολευόμασταν, κουραζόμασταν και στο τέλος μέναμε από δυνάμεις. Έπρεπε να παίζουμε 40 λεπτά η κάθε μία. Ήταν πολύ δύσκολο να αντέξουμε μέχρι το φινάλε. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν ομάδες υπερδυνάμεις, καμία σχέση με όσα συμβαίνουν για παράδειγμα στο ανδρικό μπάσκετ. Υπάρχουν καλές όπως η Λιθουανία, η Τουρκία, η Σουηδία. Μιλάμε για ομάδες που ήταν παραδοσιακά πολύ καλύτερες από εμάς. Ήταν. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο κλείναμε τη διαφορά δυναμικότητας και τελικά τις φτάσαμε.
Πέρυσι ήρθε η Στεφανία και μας βοήθησε πάρα πολύ, κάλυψε τα αγωνιστικά κενά μας. Δεν υπάρχουν πολλές αθλήτριες στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποιες που δεν ακούν καλά, όμως δεν το λένε, δεν θέλουν να το παραδεχθούν. Ίσως είναι θέμα νοοτροπίας. Θεωρώ ότι ντρέπονται να το παραδεχθούν, για τους δικούς τους λόγους η κάθε μία. Ξέρω για παράδειγμα ότι υπάρχει μια πολύ καλή παίκτρια που δεν το παραδέχεται, ενώ θα ήθελε να παίξει μαζί μας. Αυτό το σκεπτικό, εγώ προσωπικά, το θεωρώ λάθος. Την ίδια επικοινωνία έχουμε όλες, θα μιλήσουμε και στο τηλέφωνο, θα μιλήσουμε και με τη νοηματική γλώσσα. Εχουμε αυξημένη αντίληψη.
Όλα άλλαξαν για εμάς από το 2011 κι έπειτα, απ’ όταν ήρθε και ανέλαβε την ομάδα η Αθηνά Ζέρβα. Από το 2011 μέχρι σήμερα έχουμε καταφέρει πάρα πολλά. Προσπαθούσαμε να μάθουμε τα πάντα από την αρχή, ήταν όλα πολύ δύσκολα για τις περισσότερες, διότι υπήρχαν πολλές τεχνικές ελλείψεις. Αρχίσαμε λοιπόν να δείχνουμε τα πράγματα με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο, με νοήματα. Η Αθηνά ήθελε πραγματικά να μας βοηθήσει, λειτούργησε όπως δεν θα λειτουργούσε άλλος προπονητής στη θέση της. Εγώ τόσα χρόνια σε αυτή την ομάδα, δεν τα είχα μάθει αυτά που μας δίδαξε. Το πρώτο μετάλλιο ήρθε έναν χρόνο μετά την έλευση της, το 2012 στην Τουρκία. Είχαμε πει θα πάμε και θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, δεν μιλούσαμε για μετάλλιο, αλλά παίξαμε πολύ ωραίο μπάσκετ. Τόσα χρόνια πάλευα, όταν το κερδίσαμε ανακουφίστηκα. Είπα “επιτέλους”. Ήταν φοβερή στιγμή. Ήταν η στιγμή της δικαίωσης όλων των κόπων μας.
Πέρυσι βέβαια… Πέρυσι… Ήταν η καλύτερη στιγμή της ζωής μας. Η διοργάνωση έγινε στην Ελλάδα, παίξαμε μπροστά στους Έλληνες, στους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους μας. Δεν περιμέναμε τόσο κόσμο στο γήπεδο, στον τελικό να φανταστείτε η μία εξέδρα στο Αλεξάνδρειο ήταν γεμάτη. Ήταν το κάτι άλλο. Και με στενοχωρεί το γεγονός ότι ο κόσμος δεν γνώριζε γι’ αυτό το τουρνουά. Ο κόσμος δεν έχει ιδέα για την ύπαρξή μας, αυτό είναι το χειρότερο. Δεν ξέρουν ποιες είμαστε, τι κάνουμε, πολλοί δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχει Εθνική Κωφών. Είναι άσχημο να ακούς να λένε “όντως; Υπάρχει τέτοια ομάδα;”. Αυτό συμβαίνει με πολλά αθλήματα, όχι μόνο με το μπάσκετ.
Πέρυσι πίστευα στην ομάδα, αλλά ήμουν απογοητευμένη από τις τέταρτες θέσεις στο παρελθόν. Έλεγα, τόσο δύσκολο είναι τέλος πάντων; Και όμως, όχι. Εμείς το κάναμε δύσκολο. Τη Λιθουανία, για παράδειγμα, δεν μπορούσαμε να την κερδίσουμε και πέρυσι τη νικήσαμε δυο φορές από 14 πόντους. Στον όμιλο και στον τελικό. Φέτος το τουρνουά έχει 9 ομάδες, αυτές του Eurobasket συν την Κένυα και την Κίνα.
Πλέον δουλεύουμε καλύτερα. Φέτος θα είναι ακόμη καλύτερα τα πράγματα από πέρυσι, έχουμε ψυχολογία και αυτοπεποίθηση. Τόσα χρόνια έβλεπα ομάδες που τερμάτιζαν τέταρτες να πηγαίνουν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμάς όμως δεν μας καλούσε κανείς. Μέχρι πέρυσι που τον επισκεφθήκαμε ως Πρωταθλήτριες Ευρώπης. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να μαζευόμαστε και να μπορούμε να κάνουμε προπονήσεις. Όταν έχεις δυσκολίες, όταν δεν έχεις μέρος να μείνεις για παράδειγμα, τότε δεν έχεις διάθεση ούτε για προπόνηση ούτε για τίποτα. Ακόμη και πέρυσι είχαμε προβλήματα, παραλίγο να μας διώξουν από το ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη δυο μέρες πριν τον πρώτο αγώνα. Τέλος πάντων, όταν πήραμε το χρυσό μετάλλιο τα ξεχάσαμε όλα. Δεν θέλουμε να μας λυπάται κανείς, θέλουμε να μας στηρίζουν και να βλέπουν ποιες είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε ως αθλήτριες”.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΤΕΡΑ, Η… ROOKIE ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ
“Το 2011 είχα κάνει κάποιες ειδικές εξετάσεις για να παίξω στην ομάδα, όμως πέρυσι ήταν η πρώτη μου χρονιά. Τώρα το λέω και το εννοώ, είναι κρίμα που δεν μπόρεσα να είμαι μαζί με αυτά τα κορίτσια από πιο νωρίς. Πρέπει να μπεις σε αυτή την ομάδα για να καταλάβεις ότι δεν είναι… ντροπή, αλλά ευχή να βρίσκεσαι μαζί τους. Άσχετα από τα μετάλλια και τις διακρίσεις.
Υπάρχουν αθλήτριες που δεν ακούν καθόλου, υπάρχουν κάποιες που με ακουστικά ακούν κανονικά και υπάρχουν και παιδιά βαρήκοα όπως εγώ και η Αλεξάνδρα Κοτσιάφτη που δεν χρησιμοποιούμε ακουστικό. Η Αλεξάνδρα παίζει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο, είναι το βαρύ πυροβολικό μας και φέτος πήρε με τον Ολυμπιακό Βόλου την άνοδο στην Α1. Εχουμε στην ομάδα κοπέλες που δεν ακούν και επικοινωνούμε με τη νοηματική γλώσσα.
Προσέξτε όμως. Η επικοινωνία μαζί τους είναι ΠΟΛΥ εύκολη. Με αυτά τα παιδιά έχουμε φτάσει σε σημείο να παίζουμε σε επίπεδο που δεν έχουμε στις κανονικές μας ομάδες. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι η πραγματικότητα.
Ό,τι έχει πετύχει αυτή η Εθνική, το οφείλει στο 100% στην Αθηνά Ζέρβα. Έβαλε ρόλους, έκανε τα δύσκολα απλά, μας μάζεψε και μας έκανε σωστό σύνολο. Αυτό που θα θέλαμε είναι να υπάρξει μεγαλύτερη προβολή αυτής της προσπάθειας.
Πέρυσι το Αλεξάνδρειο είχε πολύ κόσμο στους αγώνες μας, υπήρξαν άνθρωποι που μας βοήθησαν όπως το κανάλι TV100 που έδειξε ματς και μας πήρε κάποιες συνεντεύξεις. Η Αναστασία Καρυπίδου και ο κ. Ζεϊμπέκης βοήθησαν την προσπάθειά μας. Και πάλι όμως, κανείς δεν ήξερε γι’ αυτή τη διοργάνωση.
Ζήσαμε την καλύτερη εμπειρία της ζωής μας. Πάντα θεωρούσα κλισέ την έκφραση “παίζω για το εθνόσημο”. Όταν όμως έβαλα τη φανέλα και ειδικά όταν άκουσα τον εθνικό ύμνο… Είναι απερίγραπτα αυτά τα συναισθήματα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από το να εκπροσωπήσει τη χώρα του.
Αυτά τα κορίτσια είναι πλέον η οικογένειά μου. Ξέρετε τι; Θα σας πω μια ιστορία. Όταν ξεκινήσαμε πέρυσι το ταξίδι για τον Βόλο, όπου κάναμε την προετοιμασία μας, έβλεπα τα κορίτσια πολύ εκδηλωτικά. Κι εγώ χαρούμενη ήμουν, αλλά μου φαίνονταν κάπως υπερβολικές οι αντιδράσεις τους. Ε όταν έφτασε η ίδια στιγμή φέτος τον Μάιο, ήμουν κι εγώ το ίδιο τρελαμένη. Μετρούσα τις μέρες για να τις συναντήσω κι ας βρισκόμασταν και τον χειμώνα. Είναι κάτι διαφορετικό, είμαστε κάτι περισσότερο από μια ομάδα. Είμαστε 11 παίκτριες, δυο προπονητές και δυο φυσιοθεραπευτές.
Εγώ το λέω, το πίστευα ότι θα το πάρουμε και μάλιστα είχα βάλει και στοίχημα με τη Λία από την προετοιμασία κιόλας. Αν και δεν το έχει ακόμη πληρώσει. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτή η ομάδα τερμάτιζε πάντα τέταρτη. Βλέπαμε κάτι παπούτσια λοιπόν στο internet και της λέω ένα μήνα πριν το Eurobasket και μου λέει “όταν το πάρουμε, θα σου τα κάνω δώρο”. Με ρώτησε μετά “εσύ τι θα μου πάρεις;” και της απάντησα το χρυσό μετάλλιο.
Σίγουρα μας βοήθησε το γεγονός ότι η διοργάνωση έγινε στην Ελλάδα. Ήρθαν οι φίλοι και οι οικογένειές μας. Ήρθε κόσμος από την Αθήνα, από τον Βόλο, από παντού. Παίξαμε πολύ καλύτερο μπάσκετ από κάθε άλλη ομάδα. Το καλό είναι ότι φέτος δεν θα έρθουν στο τουρνουά οι ΗΠΑ, επειδή οι αγώνες διεξάγονται στην Τουρκία. Υπάρχουν άνθρωποι που μας στήριξαν, πέρυσι πήγαμε ας πούμε στον κ. Παππά και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, πήγαμε και στον κ. Κοντονή.
Υπάρχουν άνθρωποι μας βοήθησαν ουσιαστικά, που έτρεξαν και έψαξαν τρόπους για να κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη. Αυτό που εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι να μπορούμε σαν ομάδα να κάνουμε προπονήσεις. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν μπορούμε να μαζευόμαστε. Κάποιες κοπέλες έρχονται από άλλες πόλεις και μένουν σε φίλους τους, μια κοπέλα ερχόταν κάθε μέρα από την Χαλκίδα και γύριζε το βράδυ πίσω.
Με χίλια ζόρια καταφέραμε να κλείσουμε ένα ξενοδοχείο για μερικές μέρες. Αυτό μας νοιάζει, μόνο να μπορούμε τρεις φορές τον χρόνο να συγκεντρωνόμαστε για δυο-τρεις προπονήσεις. Ούτε τα ρούχα μας ενδιαφέρουν, ούτε τα ταξίδια, ούτε να παίξουμε σε δέκα τουρνουά. Μόνο η προπόνηση είναι στο μυαλό μας. Φέτος έπρεπε να πληρώσουμε κάθε παίκτρια και κάθε συνοδός 300 ευρώ για να πάμε στην Τουρκία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως υπήρξε ένας άνθρωπος, ο κ. Παπαργύρης πλήρωσε τα έξοδα όλης της αποστολής και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό, τον ευχαριστώ κι εγώ προσωπικά για την βοήθειά του. Μετά την περσινή επιτυχία, αλλά και πριν από αυτή, υπήρξαν και υπάρχουν κάποιοι που έρχονται και συνεχίζουν να μας βοηθούν χωρίς να τους ενδιαφέρει η προσωπική τους προβολή”.
Το roster της Εθνικής Κωφών Γυναικών αποτελείται από τις:
Η Εθνική Κωφών Γυναικών έκανε την προετοιμασία της επί αθηναϊκού εδάφους και συγκεκριμένα στη Νέα Σμύρνη, ενώ αναχωρεί σήμερα (Σάββατο 14 Ιουλίου) για την Σαμψούντα. Εκεί θα αντιμετωπίσει την Πέμπτη 20/7 στις 18:00 την οικοδέσποινα Τουρκία, το Σάββατο 22/7 στις 16:00 την Κέυνα και τη Δευτέρα 24/7 στις 11:00 την Ουκρανία.
Ο προημιτελικός θα διεξαχθεί στις 25/7, ο ημιτελικός στις 27/7 (είτε στις 11:00, είτε στις 13:30) και ο Τελικός το Σάββατο 29/7 στις 16:00. Ευχή όλων μας η Λαμπρινή, η Χρύσα, η Ιωάννα, η Αλεξάνδρα, η Στάλα, η Δήμητρα, η Κωνσταντίνα, η Στεφανία, η Λία, η Αλεξία (που έλλειψε από την περσινή ομάδα εξαιτίας εγκυμοσύνης) και η Ανθή, υπό τις οδηγίες της coach Ζέρβα, της άμεσης συνεργάτιδάς της Μάρθας και με τη βοήθεια των δυο φυσικοθεραπευτριών (Νάνσυ και Λούση) να βρίσκονται εκείνο το μεσημέρι της 29ης Ιουλίου στο ματς του χρυσού μεταλλίου.
[hafdeaf] [deaflympics] [sport24]