Πριν από 1,5 χρόνο ο Διονύσης-Νεκτάριος Δαλούκας, βλέποντας πολλά άτομα με αναπηρία στην πόλη του Βόλου να μην έχουν ευκαιρίες για εργασιακή απασχόληση, σκέφτηκε ότι θα ήταν μία πολύ καλή ιδέα, να δημιουργηθεί ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος όπου θα εργάζονται άτομα με ειδικές ανάγκες.
Μόλις έγινε γνωστή η ιδέα, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν χλιαρή και οι αντιδράσεις «μουδιασμένες». Σιγά σιγά όμως, ο κόσμος άρχισε να ξεπερνά προκαταλήψεις του παρελθόντος και βοήθησε ο καθένας με τον τρόπο του στην υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος.
«Εχω μεγαλώσει σε μία οικογένεια όπου υπήρχε άτομο με αναπηρία και συγκεκριμένα με σύνδρομο Down. Και εγώ έχω 80% αναπηρία, καθώς πάσχω από μία σπάνια ασθένεια στην καρδιά και από την ηλικία των 20 ετών χρειάστηκε να βάλω απινιδωτή. Oλα αυτά βοήθησαν ώστε να έχω μία επιπλέον ευαισθησία για αυτά τα άτομα και να μπορέσω να δημιουργήσω τις συνθήκες ώστε κάποιοι από αυτούς να εργαστούν», τονίζει στο «Εθνος».
Μουσικά δρώμενα
Το καφέ-εστιατόριο θα φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις, όπως παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικά δρώμενα, θα υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη για άτομα με αναπηρία αλλά και τους γονείς τους, μικρές ομάδες που θα μαθαίνουν τη νοηματική κ.ά.
Στο μαγαζί, κάποιοι από τους πελάτες είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, και γι΄ αυτό τον λόγο υπάρχει η δυνατότητα για οπτικοακουστικές παραγγελίες, διατίθενται κατάλογος σε γραφή μπράιγ, ενώ υπάρχει και ειδική σήμανση για τους πελάτες με προβλήματα όρασης, τόσο στην είσοδο όσο και στις τουαλέτες.
Ο Σωκράτης Κατσικόπουλος μαζεύοντας ένα από τα τραπέζια του μαγαζιού.
Εκτός από τον συμβατικό κατάλογο, οι πελάτες θα βρουν και έναν σε γραφή μπράιγ (πάνω)
Το μαγαζί, όπως εξηγεί ο κ. Δαλούκας, είναι μία Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση Ενταξης, απαρτίζεται από 7μελές διοικητικό συμβούλιο στο οποίο έχουν ενταχθεί άτομα διαφορετικών ειδικοτήτων, ώστε να μπορεί να συνεισφέρει ο καθένας από το πόστο του στις ανάγκες του καφέ-εστιατορίου.
Πιο συγκεκριμένα, στο ΔΣ υπάρχουν ψυχολόγοι – ψυχοθεραπευτές, φαρμακοποιός, υπεύθυνοι για την επικοινωνία, τη μηχανογράφηση και τα λογιστικά. Οσον αφορά στη χρηματοδότηση, ο εμπνευστής της ιδέας Διονύσης – Νεκτάριος Δαλούκας αναφέρει ότι έγινε από τις τσέπες τους αλλά και με τη συνδρομή κάποιων ιδιωτών και εταιρειών, οι οποίοι βοήθησαν είτε προσφέροντας κάποια χρήματα είτε παρέχοντας υλικά και προϊόντα για το στήσιμο του μαγαζιού.
Στο καφέ-εστιατόριο εργάζονται αυτή τη στιγμή 14 άτομα με διάφορες μορφές αναπηρίας.
Σε αυτές τις δύο πρώτες εβδομάδες, ο κ. Δαλούκας το πρώτο πράγμα που διαπίστωσε και για το οποίο ήταν σίγουρος από πριν είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το είδος και τον βαθμό της αναπηρίας, μπορούν να είναι παραγωγικοί, ισάξιοι και ισότιμοι με τον οποιονδήποτε εργαζόμενο.
Το ΔΣ της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης αποτελείται από τον εμπνευστή της ιδέας, πρόεδρο, διευθύνοντα σύμβολο Διονύση – Νεκτάριο Δαλούκα, την αντιπρόεδρο Φαίδρα Παπαναστασίου, τη γραμματέα Αρτεμη Κεχαγιά, την ταμία Τιμόκλεια Γαλανού και τα τακτικά μέλη Χρυσάνθη Μουταφίδου, Ελένη Δαλούκα και Ναταλία – Ελένη Βαλαμουτοπούλου.
Η Βάγια Αλεξάνογλου μαζί με τον Γεώργιο Κορίνθιο, δύο από τα 14 μέλη της πιο ξεχωριστής ομάδας εργαζομένων στον Βόλο.
Μιλούν δύο από τους εργαζόμενους στο μαγαζί
Από 14 ξεχωριστούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν διαφορετικού τύπου αναπηρία αποτελείται η ομάδα των εργαζομένων στο La Petite Cantine Project που βρίσκεται στο κέντρο του Βόλου.
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν είχαν ξαναδουλέψει στο παρελθόν, καθώς, όπως τόνισαν στο «Εθνος», αρκετές επιχειρήσεις έχουν μία προκατάληψη απέναντι σε άτομα με ειδικές ανάγκες, καθώς πιστεύουν ότι δεν μπορούν να είναι το ίδιο παραγωγικοί με τους άλλους εργαζόμενους.
Η Βάγια Αλεξάνογλου γεννήθηκε στην Καρδίτσα και μεγάλωσε στον Βόλο. Αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα στα μάτια, το οποίο όμως δεν την εμποδίζει να ασκεί υποδειγματικά τα καθήκοντά της ως σερβιτόρα.
Ο εμπνευστής του La Petite Cantine Project Διονύσης – Νεκτάριος Δαλούκας μαζί με την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια και μέλος του ΔΣ Ναταλία Βαλαμουτοπούλου.
Δεν τα παρατάω
«Παρά τις όποιες δυσκολίες δεν τα παρατάω. Προσπαθώ κάθε μέρα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου» τονίζει στο «Εθνος», για να προσθέσει ότι είναι πολύ σημαντικό για ανθρώπους που έχουν κάποιου είδους αναπηρία να μπορούν να εργάζονται, να προσφέρουν και να νιώθουν χρήσιμοι και πρωτίστως ισότιμοι.
«Θεωρώ εξαιρετική όλη αυτή την προσπάθεια γιατί νιώθουμε ότι έχουμε ίσες ευκαιρίες». Η Βάγια Αλεξάνογλου μέχρι και πριν από δύο εβδομάδες που άνοιξε το μαγαζί στον Βόλο ήταν άνεργη. «Υπάρχει μία προκατάληψη. Για παράδειγμα, άτομα με αναπηρία πολύ δύσκολα τα δέχονται για δουλειά σε μία καφετέρια. Δεν τα εμπιστεύονται. Αντίθετα με ό,τι έγινε στον Βόλο. Ηταν η ευκαιρία για κάποιους ανθρώπους να εργαστούν».
Ο Γεώργιος Κορίνθιος, από την πλευρά του, εργάζεται στο La Petite Cantine Project ως σερβιτόρος και οι εντυπώσεις που έχει αποκομίσει μέχρι στιγμής είναι εξαιρετικές. «Μπορεί μέχρι πριν από λίγες ημέρες να μην είχα καμία σχέση με το συγκεκριμένο επάγγελμα, όμως μαθαίνω και κάνω ό,τι μπορώ για να εξυπηρετήσω καλύτερα τους πελάτες του μαγαζιού. Θέλουμε όλοι οι υπάλληλοι να αποδείξουμε ότι δεν υστερούμε σε κάτι». Μιλώντας για τους συναδέλφους του, είπε ότι είναι όλοι τους εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν και ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.
Ηλικίες
Η πλειονότητα των 14 εργαζομένων είναι μέχρι 32 ετών, με εξαίρεση τον Γιώργο ο οποίος μπήκε στην 5η δεκαετία της ζωής του.
Αξίζει να επισημανθεί ότι οι εργαζόμενοι έχουν ένα επιπλέον κίνητρο προκειμένου να πάει καλά η Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση, καθώς ένα μεγάλο μέρος από τα έσοδά της θα διατίθεται σε δωρεές σε ιδρύματα και οργανισμούς που έχουν ανάγκη. Ηδη πάντως, ως μία ελάχιστη βοήθεια, το φαγητό που περισσεύει καθημερινά δίνεται σε άπορες οικογένειες.
[ethnos]