Εγκατέλειψε τον πολιτισμό και τον επάγγελμα της διαφήμισης και έζησε μόνος και έρημος σε ένα νησάκι της Ιαπωνίας ως τα 82 του χρόνια. Γνωρίστε τον σύγχρονο Ροβινσώνα Κρούσο.
Πίσω στο 1989, ο Μασαφούμι Ναγκασάκι, Ιάπωνας διαφημιστής αποφάσισε να τα αφήσει όλα και όλους πίσω του. Να εγκαταλείψει τον πολιτισμό για την ηρεμία της άγριας φύσης. Πήρε των οματιών του και κατευθύνθηκε για το μικρό, έρημο νησάκι Σοτομπανάρι της Ιαπωνίας, όπου και ξεκίνησε την ασκητική του ζωή, κυνηγώντας και ψαρεύοντας.
Κάπως έτσι πέρασαν 29 ολόκληρα χρόνια και ο υπερήλικας πλέον Ιάπωνας βρήκε μια νέα ζωή μακριά από τους ανθρώπους. Μέχρι πριν λίγο καιρό, όταν ψαράδες που τον επισκέφτηκαν διαπίστωσαν πως η υγεία του επιδεινώθηκε και τον μετέφεραν στον πολιτισμό.
Ο Ναγκασάκι έγινε γνωστός στα χρόνια που προηγήθηκαν και ως “γυμνός ερημίτης”. Λίγα χρόνια αφότου εγκαταστάθηκε στο έρημο νησί, η παλίρροια πήρε τα λιγοστά του ρούχα με αποτέλεσμα εκείνος να μείνει έκτοτε γυμνός. “Το να κυκλοφορώ γυμνός δεν ταιριάζει σε μια καθώς πρέπει κοινωνία, όμως εδώ, στο νησί, αισθάνεται κανείς όμορφα. Είναι σαν μια στολή εργασίας” σημειώνει ο ίδιος σε δημοσιογράφους που έχουν επιχειρήσει να καλύψουν τον σύγχρονο Ροβινσώνα στο παρελθόν.
Το μέρος που επέλεξε να ζήσει γνωστό στους ψαράδες της περιοχής. Λίγοι εξ αυτών ωστόσο το επισκέπτονται, καθώς η φουρτουνιασμένη θάλασσα και οι βραχώδεις ακτές αυξάνουν τον κίνδυνο ναυαγίου. Ο Ναγκασάκι πάντως αναφέρει πως όλα αυτά τα χρόνια απολάμβανε τον ήλιο, καθάριζε τον χώρο του και απωθούσε τα τσιμπήματα των εντόμων.
“Τα ζώα επιτίθενται μόνο από ανάγκη επιβίωσης. Για παράδειγμα τα κουνούπια τσιμπάνε για την αναπαραγωγή” σχολιάζει σε ερώτηση δημοσιογράφων για το αν τον τσίμπησε ή του επιτέθηκε ποτέ κάποιο ζώο. “Αλλά τα ζώα δεν κάνουν κακό σε κάποιον χωρίς λόγο. Μόνο οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, οδηγημένοι από τον εγωισμό τους” προσθέτει.
“Το περιβάλλον εδώ στο νησί με άλλαξε χωρίς καν να το καταλάβω. Γι’ αυτό και σταμάτησα να ψαρεύω. Αισθάνομαι άσχημα για τα ψάρια” σημειώνει για τον τρόπο που επέδρασε η φύση στην ψυχοσύνθεσή του. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλει να εναρμονιστεί με το περιβάλλον, να μην το βλάπτει όσο αυτό είναι δυνατό. “Στο νησί αυτό γεννούν τα αυγά τους και θαλάσσιες χελώνες. Είναι παράδεισος για εκείνες καθώς είμαι ο μόνος άνδρας σε αυτό” εξηγεί. Επιπλέον σχολιάζει πως θα ήθελε να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μπορεί να μην σκοτώνει ούτε κουνούπι. “Δεν τα έχω καταφέρει” λέει στην κάμερα γιατί όπως λέει τα κουνούπια προκαλούν φαγούρα.
Ο Ναγκασάκι δεν αισθάνθηκε όπως λέει ούτε μια στιγμή μοναξιά στο νησί. “Τι ηλίθια ερώτηση; Δεν είδες πόσα πράγματα πρέπει να κάνω κάθε μέρα;” φαίνεται να λέει στον δημοσιογράφο. Άλλωστε ο ίδιος υποστηρίζει πως υπήρξε αισιόδοξος άνθρωπος και αναζητούσε πάντα το θετικό της ζωής. Αυτή του η αναζήτηση και η αισιοδοξία είναι εκείνο που τον οδήγησε στο νησί.
Τι είναι εκείνο που θυμάται με νοσταλγία από τον πολιτισμό; Οι αναπτήρες. Όπως λέει είναι το πιο χρήσιμο αντικείμενο. Δυστυχώς, οι αρχές τον ανάγκασαν να επιστρέψει στον πολιτισμό μετά την επιδείνωση της υγείας του. Ο ίδιος λυπάται γιατί όπως είπε θα ήθελε να πεθάνει στη φύση.