Μία φορά στη ζωή μου έκανα one night stand στις διακοπές με έναν τουρίστα και έμεινα έγκυος. Πήγα στο γιατρό νομίζοντας ότι είχα κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα και όταν μου είπε ότι ήμουν έγκυος παρόλο που σοκαρίστηκα, ενθουσιάστηκα. Είμαι 30 χρονών σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση και πάντα ήθελα να γίνω μητέρα. Το ίδιο πίστευα ότι θα χαρεί και η οικογένειά μου με μένα αλλά δεν χάρηκε.
Αντί να δεχτώ συγχαρητήρια, μπράβο, με το καλό άρχισαν οι απορίες, οι ανησυχίες και οι προσβολές. Ήμουν η ανόητη, η ανεύθυνη (μα καλά, τι σκεφτόσουν; Ούτε το όνομά του δεν ξέρεις; Ούτε ένα τηλέφωνο, από πού είναι; Παιδί μαζί του θα κάνεις και το παιδί χρειάζεται πατέρα).
Η αδερφή μου με κατηγόρησε ότι τον χρησιμοποίησα ως δότης σπέρματος για να γλιτώσω τα έξοδα μιας εξωσωματικής και πίστευε ότι ήμουν μεθυσμένη ενώ εγώ ήμουν νηφάλια. Ήταν πολύ προσβλητικά τα λόγια της, αλλά δεν την άφησα έτσι. Της είπα ότι εγώ τουλάχιστον δεν έμεινα έγκυος ούσα άνεργη ζώντας με τα λεφτά των γονιών μας για 5 χρόνια.
Από εκείνη την ημέρα έχω δεχτεί πολλά χτυπήματα κάτω από τη μέση. Έχω βαρεθεί αυτή την κατάσταση. Η αδερφή μου όντως έμεινε έγκυος χωρίς να είναι επαγγελματικά εξασφαλισμένη και τη ζούσαν οι γονείς μου και εκείνη και το παιδί για πέντε ολόκληρα χρόνια, ωστόσο εκείνη την στήριξαν και με το παραπάνω. Όταν η μικρότερη ξαδέρφη μου έμεινε έγκυος όταν ήταν ακόμα στο πανεπιστήμιο και αρνήθηκε να παντρευτεί το σύντροφό της, ήταν όλοι στο πλευρό της. Το παίζουν όλοι δημοκράτες και φιλελεύθεροι αλλά σε μένα έδειξαν ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο.
Μου γύρισαν την πλάτη και το ίδιο έκανα και εγώ. Τώρα η αδερφή μου αρνείται να μου μιλήσει, η μητέρα μου δηλώνει απογοητευμένη μαζί μου σε όλα τα επίπεδα και οποιαδήποτε συζήτηση κάνω με οποιονδήποτε άλλο για το θέμα αυτό βρίσκει τρόπο και στρέφεται εναντίον μου. Ξέρω ότι η κατάστασή μου δεν μοιάζει καθόλου με της αδερφής μου και ήταν λάθος μου να της το «χτυπήσω» και να κάνω τη σύγκριση, αλλά από την άλλη τους ζήτησα να μου σταθούν όπως έχουν κάνει τόσες άλλες φορές σε όλο μας το σόι. Ούτε χρήματα τους ζήτησα ούτε τίποτα, μόνο να χαρούν με τη χαρά μου.
Ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται. Δεν είμαι κανένα 15χρονο που έχω τα μυαλά πάνω από το κεφάλι μου. Θα γίνω μάνα, θα κάνω ένα παιδί που μπορώ να στηρίξω οικονομικά αφού είμαι σε μία πολύ καλή δουλειά και αν χρειαστεί έχω την πολυτέλεια να προσλάβω βοήθεια. Η ξεφτίλα είναι ότι ακόμα και ο πρώην μου χάρηκε και ενθουσιάστηκε περισσότερο από την οικογένειά μου. Τι να κάνω για να τους δώσω να καταλάβουν ότι ο ερχομός αυτού του παιδιού είναι κάτι για το οποίο πρέπει να χαιρόμαστε και όχι κάτι για το οποίο πρέπει να με κατηγορούν και να με στήνουν στον τοίχο;
Ιωάννα