Αυτό το ζευγάρι έζησε μαζί 60 χρόνια. Έξι δεκαετίες άσβεστης, μοναδικής, ανιδιοτελούς αγάπης.
Οι τελευταίες στιγμές της αγάπης τους, που καταγράφηκαν από την εγγονή τους, τα λόγια αφοσίωσης μέχρι το τέλος, μας γεμίζουν συγκίνηση.
«Τους τελευταίους λίγους μήνες της ζωής της γιαγιάς μου, είχα την ευλογία να γίνω μάρτυρας μίας υπέροχης στιγμής: της άδολης αγάπης μεταξύ των παππούδων μου. Πάντα πειράζαμε τον παππού και του λέγαμε, ότι η γιαγιά έκανε τα πάντα και πως χωρίς εκείνη δεν θα ζούσε.
Όμως οι ρόλοι αντιστράφηκαν λίγο καιρό πριν, φέτος. Μέσα από αυτό, συνειδητοποίησα, ότι η πιο ρομαντική ιστορία αγάπης δεν ήταν του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Αλλά της γιαγιάς και του παππού μου, οι οποίοι μεγάλωσαν μαζί.
Ο παππούς ήταν στο πλευρό της στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της. Έμαθε να μαγειρεύει, να βάζει πλυντήριο και να έχει τα πάντα στην εντέλεια, όσο εκείνη έκανε έξι κύκλους χημειοθεραπειών. Ο παππούς της κρατούσε το χέρι.
Ήταν μαζί της σε κάθε ραντεβού με τον γιατρό. Δεν έφευγε από το σπίτι, μέχρι κάποιος να τον αντικαταστήσει, καθώς δεν ήθελε να μένει μόνη της ούτε λεπτό.
Το προσωπικό του νοσοκομείου είχε να το λέει για την αφοσίωσή του και πόσο λάτρευαν να τους βλέπουν μαζί. Ακόμη και όσοι βρίσκονταν στις αίθουσες αναμονής.
Ήταν εκείνος που βρισκόταν κάθε μέρα στο πλευρό της, όσο ήταν στο νοσοκομείο. Ήταν εκείνος που με έπαιρνε τηλέφωνο για να διακοσμήσω το σπίτι, καθώς πίστευε, ότι σύντομα θα έβγαινε.
Ήταν εκείνος που χάιδευε το πρόσωπό της, τη φιλούσε στο μέτωπο και τις κρατούσε το χέρι κάθε στιγμή που μπορούσε. Συγκινητικό βαθιά.
Ήταν τα μάτια του που γέμιζαν δάκρυα κάθε στιγμή που ένιωθε, ότι μπορεί εκείνη να ήταν άβολα, δεν μπορούσε να αντέξει στη σκέψη, ότι εκείνη πονούσε.
«Είναι πιο όμορφη από ποτέ. Δεν είναι υπέροχη;» έλεγε.
Όσο το σώμα της γινόταν ολοένα και πιο αδύναμο, εκείνος της έλεγε πάντα πόσο όμορφη ήταν. Είχαν αυτό που λέμε «παντοτινή αγάπη», την αγάπη που όλοι θέλουμε στις ζωές μας. Ήταν παντρεμένοι 60 χρόνια. 60 χρόνια χωρίς να σβήσει αυτή αγάπη.
«Ω, είσαι τόσο πολύτιμη, καληνύχτα γλυκιά μου» ήταν οι τελευταίες λέξεις που της είπε.
Παρατηρώντας τον τρόπο που την αγαπούσε είναι μία απίστευτη υπενθύμιση για τη σοφή επιλογή συντρόφου. Διαλέξτε τον άνθρωπο που θα είναι κοντά σας, που θα είστε σύντροφοι και φίλοι και θα περπατήσετε μαζί 60 χρόνια.
Τον άνθρωπο που δεν θα ντρέπεται να σας εκφράσει την αγάπη του, που θα σας κρατά το χέρι στις όμορφες στιγμές, αλλά κυρίως στις δύσκολες.
Αυτό είναι αγάπη!»