Δεν έχω καμία δικαιολογία, το ξέρω. Έχω παράνομη σχέση με μια άλλη γυναίκα. Απατώ τη γυναίκα μου. Το ξέρω, θα έπρεπε να ντρέπομαι, αλλά δεν το λέω ούτε για να περηφανευτώ ούτε για να με καμαρώσετε. Είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου και αυτό πρέπει να το υπενθυμίζω καθημερινά στον εαυτό μου.
Είναι τόσο σουρεαλιστικό, λες και βλέπω κάποιο όνειρο, από το οποίο θα ξυπνήσω και θα είναι πάλι ο Δεκέμβριος πριν συμβεί όλο αυτό. Κοιτώντας πίσω δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι που φτάσαμε ως εδώ. Ο γάμος μου ήταν ένας γάμος χωρίς σεξ και με τη γυναίκα μου δεν υπήρχε καμία επικοινωνία. Προσπαθήσαμε να το συζητήσουμε πολλές φορές αλλά κάθε προσπάθεια έπεσε στο κενό.
Μέχρι που μπορεί να σε φτάσει μια επικίνδυνη συμπεριφορά; Η απάντηση είναι πολύ μακριά, τόσο μακριά που χάνεις ολοκληρωτικά τον έλεγχο και δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Έβλεπα το κακό να έρχεται, αλλά εγώ συνέχιζα να προχωράω με πλήρη επίγνωση των κινδύνων που βρίσκονται μπροστά μου.
Με τη γυναίκα που σήμερα είμαστε μαζί -και δεν εννοώ τη γυναίκα μου – περνάω καταπληκτικά. Γνωριστήκαμε πριν από δύο μήνες στο facebook και η σχέση μας είναι ό, τι καλύτερο μου έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό. Δεν έχουμε βρεθεί από κοντά, ούτε έχουμε κάνει σεξ ακόμα, αλλά ανταλλάζουμε γυμνές φωτογραφίες, κάνουμε sexting, φλερτάρουμε πολύ και ανυπομονώ για τη στιγμή που θα βρεθούμε μόνοι μας να πραγματοποιήσουμε όλα όσα αναλύουμε στις συζητήσεις μας.
Κανείς δεν γνωρίζει για τη σχέση αυτή παρά μόνο ελάχιστοι φίλοι μου.
Μπορώ να φύγω ανά πάσα στιγμή, το ίδιο κι εκείνη, αλλά δεν θέλουμε. Ξέρουμε καλά και οι δύο τι κάνουμε. Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε. Τι κάνουμε, πώς θα χειριστούμε τα πράγματα, πώς θα κρατήσουμε φυλαγμένο το μυστικό μας…
Όσο περισσότερο μιλάμε, τόσο περισσότερο θέλουμε ο ένας τον άλλον. Ανυπομονούμε για τη στιγμή που θα συναντηθούμε για να δούμε αν η «ηλεκτρονική μας χημεία» είναι ίδια με τη «φυσική μας χημεία», όχι μόνο επειδή θέλουμε παθιασμένα ο ένας τον άλλον και πιστεύουμε ότι θα κάνουμε το καλύτερο σεξ που έχουμε κάνει ποτέ μας. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό, ίσως γιατί αυτή η σχέση εξελίσσεται σε κάτι που είναι ανώτερο από το σεξ.
Τις τελευταίες πέντε εβδομάδες έχουμε μιλήσει πάνω από 300 ώρες και όσο περνάει ο καιρός γνωρίζουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Λέμε τα πάντα, δεν κρύβουμε τίποτα ο ένας από τον άλλον. Αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, πέρα από τις σεξουαλικές συζητήσεις που κάνουμε είναι σαν να είμαστε δύο πολύ καλοί φίλοι που μοιράζονται τα νέα, τις εμπειρίες και τα προβλήματά τους. Μιλάμε από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που πέφτουμε για ύπνο.
Τις τελευταίες πέντε εβδομάδες συνέβη κάτι που κανείς μας δεν περίμενε να συμβεί τόσο γρήγορα. Έχουμε αρχίσει να έχουμε συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Αυτό, αλήθεια, περιπλέκει κάπως τα πράγματα. Όταν αρχίσαμε να μιλάμε αρχές Δεκεμβρίου δεν ήμουν σίγουρος τι περίμενα. Ένιωθα τόσο μόνος που το μόνο που ήθελα ήταν κάποιον με τον οποίο θα μπορούσα να μιλήσω άνετα. Δυσκολεύομαι να το εξηγήσω για να είμαι ειλικρινής. Γνωριστήκαμε πρόσφατα, δεν έχουμε βρεθεί ποτέ από κοντά αλλά είναι σαν να την ξέρω χρόνια. Μαζί της μπορώ να χαλαρώσω και να είμαι ο εαυτός μου. Είναι απίστευτη γυναίκα. Έβγαλα από μέσα μου όλο το ρομαντισμό που πίστευα ότι είχε χαθεί.
Δυστυχώς όμως πρέπει να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα. Είμαι ακόμα παντρεμένος. Ξέρω ότι δεν μπορώ να περιμένω πολλά από μια παράνομη σχέση. Ακούω συχνά που λένε ότι δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Το ξέρω ότι έτσι είναι. Δεν μπορώ να μοιράσω τον εαυτό μου ανάμεσα σε δύο γυναίκες. Δεν θα ήταν δίκαιο ούτε για εκείνες ούτε για εμένα. Θέλω κάτι περισσότερο. Θέλω κάτι καλύτερο.
Η στιγμή που θα ενωθώ με την κοπέλα αυτή είναι η στιγμή που θα τελειώσει για πάντα η σχέση μου με τη γυναίκα μου. Έχω φτάσει σε σημείο να νιώθω ότι την απατώ με τη σύζυγό μου. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό. Είναι δυνατόν; Να νιώθω ότι απατάω εκείνη και όχι τη γυναίκα μου;
Η εμπειρία μου αυτή έχει φέρει στην επιφάνεια μερικά πολύπλοκα συναισθήματα που προσπαθώ να αντιμετωπίσω αποτελεσματικά. Ξέρω ότι θα δεχτώ πολλά αρνητικά σχόλια για όσα γράφω, αλλά δεν έχω σε κάποιον να τα πω. Θα με πείτε εγωιστή, ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου, τη γυναίκα μου και την άλλη γυναίκα και ότι θα πρέπει να το σκεφτώ καλά πριν διαλύσω ένα γάμο 30 ετών για μια σχέση 30 ημερών (34 για την ακρίβεια) και θα έχετε δίκιο.
Βρίστε με, θυμώστε αν αυτό σας κάνει να αισθανθείτε καλύτερα. Κάθε μέρα αγωνίζομαι με τις επιλογές που έκανα και συνεχίζω να κάνω. Δεν είμαι τέλειος αλλά αυτή τη στιγμή εμπιστεύομαι την καρδιά μου ότι θα με οδηγήσει στο σωστό δρόμο. Ελπίζω να ξέρει τι κάνει.
Νιώθω χαμένος, αλλά και ευτυχισμένος.
Στέλιος