H Αλκυόνη Χριστοδουλάκη είναι μια νέα μητέρα, η οποία ζει στο Ρέθυμνο, εκεί όπου πριν από 6 περίπου μήνες έφερε στον κόσμο το πρώτο παιδί της. Μια στιγμή που θα έπρεπε να αποτελεί την ομορφότερη στη ζωή της, αυτή που θα θυμάται με τα πιο ροδαλά χρώματα, μετατράπηκε για την Αλκυόνη σε έναν πραγματικό εφιάλτη, αφού η ζωή της κινδύνευσε για λόγους που ξεπερνούν κάθε λογική.
“Είμαι επιζώσα σοβαρής όψιμης εκλαμψίας” γράφει στην ανάρτηση που η ίδια έκανε πριν από μερικές ώρες στο Facebook και που έδωσε την άδεια στο Infokids.gr να αναδημοσιεύσει, μαζί με περισσότερες λεπτομέρειες που ελπίζουμε να συμβάλλουν, ώστε καμία άλλη νέα μαμά να μη βρεθεί στη θέση της.
Η ανάρτηση της κ. Χριστοδουλάκη ξεκινά αναφερόμενη σε δύο φωτογραφίες, πριν και μετά τον τοκετό της: “Η πρώτη φωτογραφία τραβήχτηκε μια μέρα πριν γεννήσω. Η δεύτερη 20 μέρες αργότερα, όταν πέθαινα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Όταν είχαν σπάσει όλες οι φλέβες μου μετά από καθετήρες και αιμοληψίες, μετά από τους σπασμούς και τα χτυπήματα από τη μάχη μέσα μου. Σε ένα δωμάτιο το οποίο την τρίτη μέρα της νοσηλείας αντίκρισαν οι δικοί μου άνθρωποι ντυμένο με πεταμένα ματωμένα ιατρικά υλικά στο πάτωμα, από τη βιασύνη των γιατρών να με σώσουν.”
Η αδιανόητη περιπέτεια με την εκλαμψία που κανείς δεν προέβλεψε
Η κ. Χριστοδουλάκη αφηγείται την περιπέτειά της: “Γέννησα στο νοσοκομείο Ρεθύμνου. Στην εγκυμοσύνη μου με παρακολουθούσαν και ιδιώτης και νοσοκομειακός γιατρός.
Ποτέ κανείς τους δε μου μίλησε για την εκλαμψία. Είπαμε μια κουβέντα για την προεκλαμψία, αλλά μιας και δεν ανέβαζα πίεση στην εγκυμοσύνη, δεν ξανασυζητήθηκε. Είχα μιλήσει στην ιδιώτη και για οπτικές διαταραχές αλλά πέρασε χωρίς να ακουμπήσει.
Δε γνώριζα καν ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο μετά τον τοκετό. Διάβαζα όσο μπορούσα για τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όμως δεν έψαξα ιατρικές επιπλοκές για μετά. Δεν ήξερα. Δε φαντάστηκα. Έπρεπε ίσως να έχω αφήσει στην άκρη τις ευχάριστες προετοιμασίες για το δωμάτιο του μωρού και να διαβάσω κι άλλο, να υποκριθώ εγώ τον γιατρό του εαυτού μου μπας και σωθώ.
Γέννησα με επείγουσα καισαρική. Την ημέρα του εξιτηρίου, βρέθηκα θετική εγώ και το μωρό από κοβιντ που κολλήσαμε στην κλινική. Μεταφερθήκαμε στην κλινική κοβιντ, σε ένα δωμάτιο με μια τρύπα στο ταβάνι που έσταζε. Μείναμε 3 μέρες κι επιστρέψαμε σπίτι μας.
4 μέρες αργότερα υπέφερα από ασταμάτητο και ανυπόφορο πονοκέφαλο, δε μπορούσα να κοιμηθώ, νόμιζα ότι είναι από τον κορωνοιο. Μέχρι που μετρήσαμε πίεση 160 κ 90. Εγώ υποτασική όλη μου τη ζωή.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στα επείγοντα, και μετά από 12 ώρες εκεί, με μετρήσεις πίεσης να έχουν χτυπήσει μέχρι και 190 , γνωματεύσεις από πολλές ειδικότητες, μια απόφραξη τραχήλου από τη μαιευτική, ξανά κάτω στα επείγοντα, όπου αποφασίστηκε η άμεση διακομιδή μου στο Βενιζίλειο νοσοκομείο στο Ηράκλειο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τον ειδικευόμενο παθολόγο στα επείγοντα του Ρεθύμνου που, παρόλο που δεν ήξερε τι έχω, παρόλο που είχε γνωματεύσεις για να επιστρέψω σπίτι μου, δε με άφηνε να φύγω, ώσπου αποφάσισε ένας νευρολόγος να πάω Ηράκλειο.
Εκεί ξεκίνησε ο εφιάλτης. Περιμένοντας μια μαγνητική, έπαθα αφασία, παρέλυσα δεξιά, έχασα τη φωνή μου, έπαθα μια επιληπτική κρίση και έπεσα σε κώμα για δύο μέρες.
Οι νευρολόγοι δεν ήξεραν τι συμβαίνει, δεν ήξεραν πότε και αν θα ξυπνήσω, μου έκαναν παρακέντηση και μου χορήγησαν κοκτέιλ φαρμάκων για όλες τις πιθανότητες. Αντιβίωση, κορτιζόνη, αντιυπερτασικά, μαγνήσιο. Οι άνθρωποι μου με έχαναν, κάθονταν στο προσκεφάλι μου ακούγοντας την καρδιά μου να χτυπα σε μηχάνημα, με τρόμο για τη στιγμή που θα σταματούσε. Τη δεύτερη μέρα ξύπνησα και μεταφέρθηκα στη ΜΑΦ.
Έπειτα από 5 μέρες πήρα εξιτήριο.
Εκλαμψία. Αναστρέψιμη εγκεφαλοπάθεια. Όλα αναστρέψιμα ευτυχώς.”
“Είσαι πολύ τυχερή”
Έξι μήνες μετά, η κ. Χριστοδουλάκη είναι ζωντανή “από τύχη”, όπως της είπαν πολλοί γιατροί που συνάντησε κατά την περιπέτειά της. Χρειάστηκε να υποβληθεί σε 2 αξονικές εγκεφάλου, 5 μαγνητικές εγκεφάλου, μια οσφυονωτιαία παρακέντηση, 2 εγκεφαλογραφήματα, 2 αξονικές κοιλίας και άπειρες αιματολογικές. Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό για μια νέα μανούλα που μόνο γαλήνη, ξεκούραση και χρόνο για να δεθεί με το μωρό της χρειάζεται;
Όπως εξηγεί η ίδια μιλώντας στο Infokids.gr, αν υπήρχε σωστή πρόγνωση, ακόμα και να είχε ξεκινήσει η προεκλαμψία με την κατάλληλη αγωγή για θεραπείες της προεκλαμψιας ίσως οι γιατροί να είχαν προλάβει την εκλαμψία, δηλαδή την επιληπτικη κρίση και τα συνακόλουθα φυσικά, τα πιο σοβαρά. “Επίσης, υπάρχει η πιθανότητα να επηρέασε την έκβαση και ο κοβιντ που κολλήσαμε μέσα στη μαιευτική” προσθέτει.
“Η προεκλαμψια είναι μια γνωστή επιπλοκή της εγκυμοσύνης. Η εκλαμψια ευθύνεται για 50.000 περιγεννητικους θανατους παγκοσμιως. Η οψιμη εκλαμψια, στις 2 εβδομάδες που συνέβη σε μένα είναι εξαιρετικά σπάνια. Θεωρητικά οι ειδικοί θα έπρεπε να γνωρίζουν. Ακόμα κι αν δεν το έχουν συναντήσει”, γράφει η ίδια.
Και συνεχίζει: “Οι νευρολόγοι που με κούραραν δεν είχαν συναντήσει ποτέ παρόμοιο περιστατικό. Μόλις συνήλθα κάπως άρχισα να μελετάω. Έπειτα από πολύ διάβασμα επιστημονικων αρθρων και μελετών στην παγκόσμια βιβλιογραφία και φυσικά μετά από δεύτερες και τρίτες γνώμες γιατρών, άρχισα να καταλαβαίνω κι εγώ τι μου συνέβη.”
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Σε ιδιωτική συνομιλία που είχαμε με την κ. Χριστοδουλάκη, της ζητήσαμε περισσότερες πληροφορίες για τα συμπτώματα, ώστε οι μέλλουσες μανούλες να ξέρουν τι να προσέξουν:
“Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είχα πίεση. Στην μεγαλύτερη διάρκεια της είχα πόνο στην κοιλια, ο οποίος δεν αξιολογήθηκε. Είχα κάποιες ενοχλήσεις στην όραση, έβλεπα μαύρα σημαδάκια και κάποια νερά, το οποίο επίσης δεν αξιολογήθηκε. Επίσης, είχα εμφανίσει και διαβήτη κύησης. Τα έντονα συμπτώματα της προεκλαμψίας, ο πονοκέφαλος και η πίεση, ξεκίνησαν 10 μέρες μετά που γέννησα. Στις 13 μέρες πήγα στα επείγοντα και στην 16η πέρασε σε εκλαμψία και έπαθα την κρίση, κ όλα τα υπόλοιπα όπως τα διαβάζετε στην ανάρτηση. Η προεκλαμψια- εκλαμψια μπορεί να εμφανιστεί ακόμα και 40 μέρες μετά τον τοκετό, χωρίς απαραίτητα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.” Συμπληρώνει, μάλιστα, πως “η προεκλαμψία είναι η μόνη υπέρταση που προκαλεί πονοκέφαλο”.
Και προσθέτει κάτι επίσης πολύ σημαντικό: “Από την 5η μέρα μου είχαν κοπεί τα λόχεια, ενώ βρισκόμουν στην κοβιντ, και δεν ήρθε κανένας γυναικολόγος να με δει. Στο τηλέφωνο που κάλεσα μου είπαν ότι δεν είναι τίποτα, και πλέον όταν βρέθηκα στα επείγοντα, σε έναν υπέρηχο είδαν ότι είχα αιματόμητρα, και μου έκαναν απόφραξη τραχήλου. Κάποιος γιατρός υποστήριξε πως το γεγονός ότι έμεναν τα λοχεία μέσα μου, με αποτέλεσμα να μη φεύγουν τα χημικά του πλακούντα, ίσως συνέβαλε στην κατάσταση”.
“Όποιος περιμένει παιδί ή προγραμματίζει εγκυμοσύνη πρέπει να ξέρει”
Στην ιδιωτική μας συζήτηση η κ. Χριστοδουλάκη επισημαίνει: “Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ακόμα οι γυναίκες κινδυνεύουν και πεθαίνουν από αυτό. Και ακόμα πιο επικίνδυνο το ότι πολλοί γιατροί δεν είναι σωστά ενημερωμένοι ώστε να επέμβουν άμεσα”.
Με την ανάρτηση αυτή, η ίδια ελπίζει να βοηθήσει στην ενημέρωση του κοινού και στην πάταξη της τρομακτικής και επικίνδυνης άγνοιας. Καταλήγει: “Έχω ακόμα λίγο δρόμο μπροστά μου άλλα είμαι καλά. Και το μωρό μια χαρά. Να προσέχετε, να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας και το ένστικτό σας”.
Πηγή: infokids.gr