Ως πότε θα ακούω το «περίφημο»: «Εδώ οι άνθρωποι πεινάνε και εσείς ασχολείστε με τα ζώα;». «Αγαπητέ – δήθεν ευαίσθητε – δυστυχισμένε – μίζερε και ανολοκλήρωτε άνθρωπε», που ποτέ δεν είχες την ευτυχία να νιώσεις την αγνή και αμέριστη αγάπη των ζώων, αυτά έχω να σου πω και βαλ’ τα καλά στο μυαλό σου:
– Από πότε η βοήθεια στα ανυπεράσπιστα πλάσματα είναι επιλήψιμη;
– Από πότε είναι κατακριτέο το να προσπαθεί κάποιος να βοηθήσει τα ζώα και να κλείσει τις πληγές που εσύ τους άνοιξες με την αδιαφορία, την κακομοιριά, την κακία και τα κόμπλεξ σου;
– Ποιός σου είπε ότι δικαιούσαι να με κρίνεις και να με ειρωνεύεσαι;
– Ποιος σου είπε ότι επειδή βοηθάω τα ζώα σημαίνει αυτόματα ότι αδιαφορώ για τον άνθρωπο;
– Και το κρισιμότερο ερώτημα: Πότε ήταν η τελευταία φορά που ΕΣΥ βοήθησες έναν άνθρωπο, ώστε αυτό να σου δίνει το δικαίωμα να κατηγορείς εμένα για αδιαφορία;
Είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις κάτι να απαντήσεις.
Απλά σου λέω ότι η καλή πράξη και η παροχή βοήθειας, (όποιον αποδέκτη κι αν έχει) είναι αξιέπαινη και όχι αξιόμεμπτη και ότι ο καθένας βάζει το δικό του λίθο, για να φέρει μια ισορροπία σ’ αυτήν την σκληρή κοινωνία, επιλέγοντας να βοηθήσει είτε ανθρώπους, είτε παιδιά, είτε πρόσφυγες, είτε ζώα.
Τα εξαθλιωμένα, άρρωστα, βασανισμένα και πονεμένα ζώα κυκλοφορούν κατά χιλιάδες ανάμεσά μας.
Και εγώ προσπαθώ, με τα λιγοστά μέσα που διαθέτω, αν και πολλές φορές δυστυχώς χωρίς επιτυχία, να απαλύνω τις πληγές που τους άνοιξαν οι υπάνθρωποι του είδους σου, με τις πράξεις και παραλείψεις τους.
Και κάτι ακόμα: Τα ζώα δε με πρόδωσαν ΠΟΤΕ, ενώ οι άνθρωποι ΠΑΝΤΑ.
Και η ρήση «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο» ειπώθηκε για τον άνθρωπο και όχι για τα ζώα.
Πάψε λοιπόν να με κατακρίνεις και να με θεωρείς γραφικό, ζήσε στη βολεμένη, μίζερη ζωούλα σου με την ανύπαρκτη, εξ ου και ήσυχη, συνείδησή σου και άσε με εμένα, τον τρελό (όπως λες φιλόζωο) στην ησυχία μου.
Το νου σου όμως, γιατί εγώ θα είμαι εκεί. Και αν σε πετύχω να πειράξεις έστω και μία τρίχα από τα ζώα (τα κατώτερα όντα, όπως τρομάρα σου τα αποκαλείς), θα σε κυνηγήσω αλύπητα μέχρι να πεθάνω και δεν θα ησυχάσω αν δεν σε δω να πληρώνεις και να φωνάζεις «έλεος» για το κακό που τους έκανες.
Πηγή: Αδέσποτες Σχέσεις Στοργής