Διάβασα χθες το άρθρο σας για την Άντζελα Δημητρίου η οποία δήλωσε πως η κόρη της είναι αγνώστου πατρός και ό,τι παρ’ όλα αυτά, κάλεσε τον πατέρα της, για να του ζητήσει να συνοδέψει έστω για 10 λεπτά τη κόρη τους, στο γάμο της.
Από την Αναστασία Κοντονή
Για το Singleparent.gr
Τί να σας πω… εγώ ξέρω ότι στους γάμους, οι καλεσμένοι είναι συνήθως άτομα που γνωρίζουν και αγαπούν το ζευγάρι. Γιατί να συνοδέψει αυτό το κορίτσι κάποιος που ούτε το γνώρισε ούτε το αγάπησε ποτέ;
Σκληρό αλλά λυπάμαι, αυτό πιστεύω. Γονιός που παρατάει το παιδί του, για μένα δεν είναι γονιός. Δεν ήταν ποτέ. Ήταν απλά κάποιος/α που ένα βράδυ ήρθε σε οργασμό. Τίποτα παραπάνω.
“Αγνώστου πατρός”: Μια φράση-ταμπού κάποτε. Που άκουγες να τη σιγοψιθυρίζουν γονείς στα προαύλια και στα διαλείμματα όταν αναφέρονταν σε κάποιο μή αναγνωρισμένο παιδί εκτός γάμου. Οι εποχές άλλαξαν αλλά η φράση έμεινε.
Όλοι από κάποια μάνα και κάποιο πατέρα γεννηθήκαμε. Δεν υπάρχει αγνώστου πατρός. M@λ@κα πατρός υπάρχει. Γιατί μόνο ένας μ@λ@κας, παρατάει το παιδί του κι αφήνει τις συνέπειες της ηδονής του, να τις λούζεται άλλος.
Είναι ο μ@κας που δεν δίνει διατροφή αλλά θα πάρει το τελευταίας τεχνολογίας smartphone για να ανεβάζει στο προφίλ του, φωτογραφίες από την έξοδό του με το γκομενάκι.
Ο μ@κας που ενώ σε ξάπλωνε κανα τριάρι χρόνια, μόλις έμαθε ότι είσαι έγκυος, αποφάσισε να πετάξει και το στρώμα. Με εσένα επάνω…
Είναι ο μ@κας που δεν είπε ποτέ να γνωρίσει το παιδί του. Να δει στο προσωπάκι του τον εαυτό του, να το πάει μια βόλτα, να του πάρει ένα παγωτό, να του κρατήσει το χεράκι στο πρώτο του εμβόλιο, να το καθησυχάσει τη πρώτη του μέρα στο δημοτικό.
Και μια μέρα ο μ@κας ξυπνάει και θυμάται ότι έχει παιδί και αποφασίζει να το γνωρίσει όταν εκείνο είναι ήδη 6, 8 και 10 ετών και δεν έχουν πια τίποτα κοινό. Γιατί εδώ-περισσότερο από οπουδήποτε- ισχύει το “ό,τι αφήνεις σε αφήνει” και ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά που σε αφήνουν και σε απαξιώνουν μαζί.
Και μια μέρα ο μαλάκας ξυπνάει και κομπάζει σε συγγενείς και φίλους ότι ο γιος του πήρε 20 στα Αρχαία. Κι αυτό επειδή εσύ τον πήρες τηλέφωνο απ’ τον καημό και το μαράζι σου να το πεις στον μόνο άνθρωπο που αγάπησες και άφησες να τελειώσει μέσα σου. Και σαν μ@κας τέλειωσε μα τέλειωσε κι εσένα. Γιατί κομπάζει για το γιο του ο μ@κας αλλά δεν λέει αυτά τα φροντιστήρια, τόσα χρόνια ποιός τα πλήρωνε και ποιός στέκονταν απ’ έξω, με ένα τσιγάρο κι ένα μπουφάν.
Και μια μέρα ο μ@κας ξυπνάει από ένα τηλεφώνημα. Το τηλεφώνημα που του κάνει η μητέρα του παιδιού του να του πει ότι η κόρη τους παντρεύεται και είναι καλεσμένος. Ποιός; Ο ανύπαρκτος, ο περαστικός. Κι αυτός αντί να ντραπεί, κάνει και τον δύσκολο και δεν ξέρει αν θα παραδώσει νύφη τη κόρη του, γιατί ποιός τρέχει τώρα στο ξωκκλήσι για το “μούλικο”, έχουμε και δουλειές…
Γιατί τέτοιοι “πατεράδες” δεν χρειάζεται να παραδώσουν νύφες τα παιδιά τους ή γαμπρούς.
Τέτοιοι “πατεράδες” τα’ χουν παραδώσει πολλά χρόνια νωρίτερα στη μάνα τους. Τότε που το τεστ εγκυμοσύνης έβγαινε θετικό και την άφηναν να τραβήξει μόνη της κουπί, επειδή τους χάλασε η “προπέλα” και πιτσίλαγε όπου έβρισκε…
Όλους μια μάνα μας έκανε και ένας πατέρας.
Δεν υπάρχει αγνώστου πατρός.
Μ@λ@κ@ πατρός υπάρχει.
Ή αγνώστου μ@λ@κα.
Και αυτό παίζει.
Πηγή : singleparent.gr