«Δεν υπάρχουν οι λέξεις «μητριά» και «ετεροθαλής» για εμάς. Είμαστε όλοι μία αγαπημένη οικογένεια»
«Κάποιοι μπορεί να πουν, ότι είμαι τρελή. Όμως, εγώ κάλεσα στον γάμο μου την πρώην γυναίκα του συζύγου μου.
Όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα χρόνια, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στη σχολή κηπουρικής. Εγώ ήμουν δευτεροετής, εκείνος τελειόφοιτος. Είχαμε άλλες σχέσεις και οι δύο αλλά γενικά τον θαύμαζα για τις γνώσεις του γύρω από τα φυτά, την ευγενική του συμεριφορά, αλλά δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Έχω κάποιες ζωντανές μνήμες από εκείνον, τον έβλεπα με την κοπέλα του να περπατούν χέρι χέρι στη σχολή και αργότερα με την φουσκωμένη κοιλίτσα της.
Παραμονή πρωτοχρονιάς 2011. Είχα βγει από μία κακοποιητική σχέση. Ένα αγόρι που έιχα γνωρίσει στο λύκειο ήταν τόσο υπέροχος τότε, αλλά μετά μετατράπηκε σε έναν χειριστικό τύπο, με παρακολουθούσε παντού και μου ασκούσε σωματική και λεκτική βία. Μέχρι που τελικά χώρισα. Πήγα για την αλλαγή του χρόνου σε ένα φιλικό σπίτι κι εκεί συνάντησα πάλι το αγόρι του μαθήματος κηπουρικής. Ήξερα, ότι είχε μία κόρη.
Με είχαν καλέσει και στο γάμο τους τότε που ήμασταν στο λύκειο. Δεν πήγα ποτέ, γιατί εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια ο αδελφός μου, αλλά αναρωτιέμαι πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, αν είχα πάει τελικά. Είχε χωρίσει με τη γυναίκα του.
Αρχίσαμε να μιλάμε στο Facebook τον Ιανουάριο του 2012, όταν μου ζήτησε να βγούμε. Ήμουν τόσο αγχωμένη για το πώς θα δέχονταν οι γονείς μου έναν σύντροφο με μακρύ ράστα μαλλί και πολύ διαφορετικό από όσα αγόρια είχα. Στο πρώτο μας ραντεβού πήγαμε για πατινάζ, ζεστή σοκολάτα και καταλήξαμε στο σινεμά, στην τελευταία προβολή που έπαιζε εκείνη την στιγμή. Όταν τελείωσε η ταινία, μείναμε μέσα στην αίθουσα δυο μας και δώσαμε το πρώτο μας φιλί. Μετά από ένα μαγικό πρώτο ραντεβού, ήξερα ότι ήταν ο άντρας της ζωής μου.
Στην αρχή της σχέσης μας όλα ήταν τέλεια. Εκείνος και η γυναίκα του είχαν πάρει διαζύγιο και μοιράζονταν την ενός έτους κόρη τους. Σιγά σιγά με σύστησε στη μικρούλα και ερωτεύτηκα ξανά. Μέχρι που πήγαμε την πρώτη εκδρομή οι τρεις μας νόμιζα ότι δεν θα ήταν εύκολο. Η μαμά της νόμισα ότι με μισούσε και δεν θα ήθελε να έχω καμία σχέση με την κόρη της. Είμασταν και οι δύο νέες και ανώριμες. Για να είμαι ειλικρινής, νόμιζα πώς ήξερα ότι ο μελλοντικός μου σύζυγος και η πρώην γυναίκα του είχαν έναν ισχυρό δεσμό και αγάπη μεταξύ τους. Κι αυτό ήταν ας πούμε μία απειλή για μένα. Θυμάμαι μερικές φορές να νιώθω ζήλεια και ανασφάλεια, κάθε φορά που έρχονταν σε επαφή μαζί για την κόρη τους.
Τελικά, την Άνοιξη του 2014 η πρώην γυναίκα του συζύγου μου κι εγώ αποφάσισαμε να συναντηθούμε και να μιλήσουμε. Συναντηθήκαμε σε ένα καφέ και περάσαμε αρκετή ώρα μιλώντας. Από τότε, αποφασίσαμε να γίνουμε η οικογένεια που θα έπρεπε. Γιορτάζαμε μαζί γενέθλια, περνούσαμε διακοπές, τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Κάναμε μαθήματα χορού. Το 2015 έγινα κι εγώ μητέρα ενός αγοριού. Ήμασταν και οι δύο μητέρες.
Στην οικογένειά μας η μικρή J, η κόρη του συζυγου μου, έχει δύο μικρές αδελφές από την πλευρά της μαμάς της και δύο αδελφούς από την πλευρά του μπαμπά της. Εγώ και η πρώην σύζυγός του μείναμε έγκυες την ίδια στιγμή. Όταν εγώ γέννησα πρόωρα, εκείνη με βοήθησε πολύ, όσο το μωρό μου ήταν στην εντατική νεογνών.
Όταν ο άνθρωπός μου μού έκανε τελικά πρόταση γάμου, εκείνη γιόρτασε μαζί μας. Και την ημέρα του γάμου ήρθε σπίτι μας από νωρίς να πάρει τον γιό μου, ενώ εγώ ετοιμαζόμουν για την τελετή. Τα αγόρια μου λατρεύουν την μεγαλύτερη αδελφή τους κι εκείνη τα παιδιά μου. Στην οικογένειά μας δεν υπάρχουν οι λέξεις «ετεροθαλής» ή «μητριά». Είμαστε απλά οικογένεια.
Ξέρω δεν έχει ο καθένας αυτήν την ικανότητα να αναπτύσσει φιλίες με τον άνθρωπο που ήταν κάποτε παντρεμένος με τον νυν σύζυγό του, αλλά πιστέψτε με αξίζει να δοκιμάσετε. Ανεξάρτητα από αυτό, οι μαμάδες θα πρέπει να στηρίζουν τις άλλες μαμάδες, οι γυναίκες τις άλλες γυναίκες. Οι ζωές μας είναι μοναδικές, είμαστε όλοι ίσοι και όλοι έχουμε ένα κοινό παρονομαστή: την αγάπη. Κι αυτό θα πρέπει πάντα να αναγνωρίζεται»
Πηγή: Love What Matters