Καλησπέρα σας,
θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα πολύ πολύ μεγάλο μου πρόβλημα. Είμαι 18 χρόνων και είμαι με ένα παιδί 21 χρόνων. Το πρόβλημα μου είναι οι γονείς, διότι δεν θέλουν με τίποτα αυτή τη σχέση. Ο λόγος είναι επειδή το παιδί είναι αθίγγανος. Δεν μοιάζει καθόλου εμφανισιακά ούτε ζει σε καταυλισμούς, ούτε τίποτα από αυτά, καμία σχέση.
Αυτό το παιδί το ξέρω παρά πολλά χρόνια, τον ήθελα 4 χρόνια και μετά από τόσο καιρό είμαστε μαζί περίπου ένα χρόνο. Πριν από 3 χρόνια περίπου οι γονείς μας είχαν μαλώσει άσχημα και από τότε οι γονείς μου δεν θέλουν καθόλου τους γονείς του αγοριού μου, ούτε να τους βλέπουν, παρόλο που ζούμε στην ίδια γειτονιά.
Έχει λίγο καιρό που οι γονείς μου έμαθαν γι’ αυτήν τη σχέση και μου ξεκαθάρισαν ότι θα γίνει μεγάλο κακό, αν δεν χωρίσω. Εγώ φυσικά αρνήθηκα πως υπάρχει κάτι ανάμεσα μας, όμως δεν θέλω με τίποτα να τον αφήσω, διότι είναι παρά πολύ καλός. Μου φέρεται άψογα και με βλέπει για σοβαρά, όπως και εγώ. Όμως το μόνο εμπόδιο είναι οι γονείς μου, γιατί οι δικοί του με λατρεύουν, αντιθέτως με τους δικούς μου που δεν θέλουν να τον βλέπουν.
Σας παρακαλώ πείτε μου την γνώμη σας, τι πρέπει να κάνω;
Η απάντηση της ειδικού στο ερώτημά σας:
Αγαπητή Αναγνώστρια,
Είναι λογικό να βρίσκεσαι σε δίλημμα ανάμεσα σε δύο πλευρές που αγαπάς. Κανείς δε μπορεί να σε συμβουλέψει ακριβώς τι να κάνεις και να πάρει αυτή την απόφαση για σένα. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που ίσως να σε βοηθήσει είναι να έχεις στο νου σου την στάση με την οποία αντιμετωπίζεις στους γονείς σου. Όλες οι συναναστροφές είναι βασισμένες πάνω στη δράση και την αντίδραση – αυτό που κάνω εγώ έχει επίδραση πάνω σου και, επομένως, επηρεάζει και την αντίδραση σου σε μένα.
Με αυτό το σκεπτικό, θα σου πρότεινα να αντιμετωπίζεις τους γονείς σου με κατανόηση και να μπεις λίγο στη θέση τους. Αντί να είσαι κάθετη την ώρα που τους μιλάς – άσχετα με το αν είσαι αποφασισμένη να κρατήσεις αυτή τη σχέση – δείξε τους πως σέβεσαι ότι είναι τσακωμένοι με τους γονείς του αγοριού σου και ότι προσπαθούν να σε προστατέψουν. Ζήτησέ τους, όμως, να του δώσουν μια ευκαιρία να αποδείξει πως δεν είναι ίδιος με τους γονείς του πριν τον βάλουν στην ίδια μοίρα.
Για να μη νιώθουν προδομένοι, ότι δεν τους εμπιστεύεσαι και δεν τους ακούς, δείξε στους γονείς σου ότι εχεις λάβει υπόψη τις συμβουλές τους. Μπορεί να ακούγεται παράλογο, αλλά πολλές φορές και οι γονείς νιώθουν ανασφάλεια ότι το παιδί τους όσο μεγαλώνει δεν τους ακούει, άρα, δεν τους αγαπάει τόσο.
Προσπάθησε να κατευνάσεις μία τέτοια, πιθανή, πεποίθηση δείχνοντας τους πως είναι σημαντικοί. Από την άλλη, να έχεις στο νου σου πως εάν ενδώσεις και χωρίσεις, τους δίνεις χώρο να πιστεύουν πως μπορούν να σου ορίζουν ακόμη και τα πιο σημαντικά, προσωπικά ζητήματα της ζωής σου. Επομένως, θα είναι πιο πιθανό να βρεθείς σε ανάλογο δίλημμα ξανά στο μέλλον. Καλύτερα είναι, λοιπόν, να προσπαθήσεις να βρεις έναν συμβιβασμό όπου να δείχνεις πως εκτιμάς την γνώμη τους και ότι πραγματικά δίνεις βάση σε αυτά που σε λένε μα εσύ να παίρνεις την τελική απόφαση.
Σου εύχομαι κάθε καλό!
Μαρκέλλα Καπλάνη
M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας
PgCert. Ειδικής Αγωγής
B.Sc. Ψυχολογίας
[boro]