Επειδή ακριβώς θέλω να κρατήσω το φως της αλήθειας μεσα μου όπως διαβαζω στις ευχες των ημερων, ηθελα να σας αποκαλυψω ότι φέτος, δε μπόρεσα να παω στην περιφορα του επιταφίου, δεν εβαψα αυγα αλλά αγορασα μερικά έτοιμα για το καλό, δε ξερω που θα κανω ανάσταση και Κυριακη του Πάσχα.
Εχω εναν καημο μεσα μου για ολα οσα συμβαίνουν γυρω μας τον τελευταίο καιρό και δεν εχω διάθεση για τιποτα.Ουτε φυσικά μπορώ να τον καταπιώ η να τον αγνοήσω.
Μαζευω να πληρωσω το λογαριασμο του ρευματος και δε θα κανω φετος το πασχαλινο τραπεζι που έκανα συνήθως γιατί κι αυτο μπελάς μου φαίνεται, ουτε θ αγορασω δωρα για τα παιδια. Αντιθετως θα κρατησω το χαρτζιλικι που τους εδωσε η γιαγια για να τσονταρω στα 835 του ρευματος.
Ολοι θα ψησετε τ αρνακια στη σουβλα, καπου θα πάτε, κατι θα κανετε για να ξεχασετε και για να μη φανει οτι δε κανατε και τιποτα, αλλα μεσα σας ολοι πιστευω οτι νιωθετε πανω κατω το ιδιο κενο.
Ειμαστε ανθρωποι υγιείς με ορεξη για δουλεια και δε ξερει κανεις πως φτασαμε εδω! Να δουλεύουμε σκληρα για να πληρωνουμε μονο λογαριασμους. Στα 50 να μας χαρτζιλικωνουν οι γονεις μας.
Ο εχθρος αόρατος στο μεταξυ.
Οσο και να δειχνουμε τα ωραια μας τσουρεκια και τ αυγα.κι οσα χαμογελα κι αν απαθανατίσουμε στο πασχαλινο μας τραπεζι μεσα μας νιωθουμε λιγο πολυ το ιδιο. Ολοι μας.
Θα μου πειτε: και τι; με την απελπισία κερδισε κανείς τιποτα;
Η αληθεια ειναι πως οχι.
Αλλα δε χρειαζεται να κοροϊδεύουμε τους αλλους. Πολυ περισσότερο τον ίδιο μας τον εαυτο!
Ζητω συγγνωμη αν σας προβληματισα γιατι δε συνηθιζω τετοια συμπεριφορά αλλα είχα ενα ξέσπασμα κι ήθελα να το βγάλω απο μέσα μου για να μη μου κάνει κακό. Σε λιγη ώρα θα μαι σιγουρα καλύτερα.
