Χθες έδωσα για το δίπλωμα οδήγησης για 11η φορά αλλά πάλι κόπηκα. Δεν καταλαβαίνω γιατί όλο κάτι συμβαίνει και κόβομαι.
Την πρώτη φορά που έδωσα, ήμουν σίγουρη ότι τα είχα όλα υπό έλεγχο. Με το που μπήκα όμως στο αυτοκίνητο και κάθισε στο πίσω κάθισμα η εξετάστρια, μου κόπηκαν τα πόδια. Φυσικά κόπηκα στο πρώτο λεπτό γιατί μου έσβησε το αυτοκίνητο. Ο δάσκαλός μου είπε δεν πειράζει, πρώτη φορά … έ, ήταν το στρες.
Σημειωτέον ότι έχω κάνει είκοσι μαθήματα και οδηγώ καλά. Μπορώ και παρκάρω σωστά,κτλ.
Την δεύτερη φορά, ξεκίνησα καλά αλλά σε μια απότομη ανηφόρα, με σταμάτησε η εξετάστρια και μου είπε να παρκάρω με την όπισθεν ανάμεσα σε δυο αυτοκίνητα. Ο χώρος ήταν ίσα ίσα, αλλά το παρκάρισα σωστά και γρήγορα. Όταν όμως ξεκίνησα να φύγω, με ενθουσιασμό … ξέχασα το φλάς! Φυσικά με έκοψε αμέσως.
Την τρίτη φορά, λέω …ε τώρα θα το πάρω. Ο εξεταστής ήταν πολύ καθησυχαστικός και ευγενικός. Μου ευχήθηκε καλή επιτυχία και ξεκινήσαμε. Όλα είχαν πάει τέλεια οπότε μου λέει ‘ωραία , τώρα μπορείτε να σταματήσετε’. Ε, κι εγώ σταμάτησα. Με ρωτάει ο εξεταστής …εδώ θα σταματήσετε; Του απαντώ ‘ναι, γιατί;’ ‘Είστε σίγουρη;’ με ξαναρωτάει. Κοιτάζω ξανά εμπρός πίσω, σωστά κοντά στο πεζοδρόμιο. ‘Ναι’ απαντώ. Φυσικά, κόπηκα.Είχα παρκάρει μπροστά σε πάρκινγκ.
Στις επόμενες φορές πάλι κάτι γινόταν. Όμως, με τις τόσες αποτυχίες η αυτοπεποίθησή μου αρχίζει να με εγκαταλείπει. Σκέφτομαι μήπως πρέπει να κάνω άλλα είκοσι μαθήματα;Ο δάσκαλός μου λέει ότι είμαι πολύ αγχωμένη όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο,δεν μπορεί να το εξηγήσει διαφορετικά, αφού ξέρω να οδηγώ καλά.
Λοιπόν τώρα σκέφτομαι να πω στον πατέρα μου, μήπως να κάνει κανένα δωράκι στον εξεταστή; Τόσα αρνάκια έχουμε στο κοπάδι. Μήπως να του υποσχεθεί ένα μικρό για το Πάσχα;
Αφού τα ξέρω όλα καλά γιατί όλο κάτι κάνω λάθος;
Λια