Ονομάζομαι Μελίνα, είμαι 16 χρονών και ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον. Με το παρακάτω άρθρο μου εκφράζω την δική μου οπτική γωνία της σημερινής κοινωνίας μας.
“Δεν έχω πραγματική ισχύ. Κι’ όμως είναι τέτοια η δύναμή μου που μπορώ να κυβερνήσω έναν λαό. Δεν έχω πάει ποτέ σχολείο. Κι’ όμως, έχω το δικαίωμα να διδάξω και να πληροφορήσω έναν ολόκληρο πλανήτη. Δεν έχω λογική. Κι’ όμως, οι άνθρωποι με ακολουθούν πιστά και με τα μάτια κλειστά. Δεν λέω ποτέ ψέματα. Κι’ όμως, δεν έχω πει ούτε μια φορά την ωμή αλήθεια. Δεν επιβάλλω ποτέ την γνώμη μου. Κι’ όμως, ό,τι πω θα είναι αυτό που στο τέλος θα υπερισχύσει. Δεν κοροϊδεύω. Κι’ όμως, όλοι πέφτουν θύμα μου και τους παραπλανώ. Δεν πιστεύω σε κανέναν Θεό. Κι’ όμως, οι άνθρωποι πιστεύουν τόσο έντονα σε εμένα που θα με αποκαλούσε κανείς Θεό. Ώρα όμως να γνωριστούμε λίγο καλύτερα…
Γεννήθηκα σε έναν κόσμο γεμάτο ευτυχία. Γεμάτο αγάπη και ειρήνη. Αναπτύσσεται ραγδαία. Το ίδιο και εγώ μαζί του. Χαμογελάω. Δεν κατάλαβα πότε πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσα. Κι’ όμως είμαι ακόμα εδώ με την ίδια αντοχή, την ίδια δύναμη. Δεν άλλαξα. Με άλλαξαν όμως. Προσαρμόστηκα. Ο κόσμος φαντάζει πιο εχθρικός. Κάθε μέρα και περισσότερο. Δεν θέλω να το πιστέψω. Αγχώνομαι. Οι άνθρωποι δεν χαμογελάνε πια όσο συνήθιζαν. ‘ΜΙΣΟΣ’. Καινούργια λέξη, τι να σημαίνει άραγε;
Πέρασε ο καιρός. Δίπλα στο μίσος, έκατσε η λέξη καχυποψία. Θέση πήρε η λέξη φόβος. Ακολούθησαν οι λέξεις ανησυχία, κρίση, θλίψη. Πολλές καινούργιες λέξεις. Κάτι μου λέει πως δεν θέλω να τις μάθω.
Σήμερα σκότωσαν ένα αθώο παιδί. Μου είπαν να μην το πω σε κανέναν. Πως πρέπει να μείνει μυστικό. Δεν καταλάβαινα γιατί. Το είπα. Με έβαλαν τιμωρία.
Κι’ άλλος φόνος. Εγώ, σιγή. Ήξερα πως αν μιλούσα θα με περίμενε κακό. Ακόμα να καταλάβω το γιατί. Πέρασαν τρεις μέρες από τον φόνο. Οι τύψεις με καταδίωκαν πάντα και παντού. Μίλησα, δεν άντεξα. Ήταν και η τελευταία φορά όμως. Δεν θα το ξανακάνω, έχουν δίκιο τελικά. Θα τα κρατάω για εμένα από εδώ και πέρα. Με φωνάζουν πονηρό πια. Μου αρέσει.
Δέκα χρόνια μετά. Σήμερα πληρώθηκα για πρώτη φορά. Συντηρώ την οικογένειά μου. Λίγους μήνες μετά, συντηρώ την χώρα όλη. Φαίνεται πως η δουλειά μου είναι πολύ χρήσιμη. Χαίρομαι για αυτό. Θαρρώ πως γίνομαι όλο και πιο δυνατός με το πέρασμα των χρόνων. Μα τι είναι αυτό που βλέπω; Τρεις άνθρωποι; Γιατί με ακολουθούν, τι να θέλουν;
Οι τρεις, έγιναν είκοσι-τρεις σήμερα. Ακούνε ό,τι τους λέω. Είναι φοβερό.
Σήμερα χιλιάδες. Ο αριθμός αυξάνεται τόσο γρήγορα. Όλοι με επικροτούν και με θαυμάζουν. Νιώθω σημαντικός για πρώτη φορά! Η συνεισφορά μου δείχνει να είναι σημαντική. Φαίνεται πως έκανα καλά τελικά και έμαθα να κλείνω το στόμα μου.
Φήμες για το φάρμακο του καρκίνου ακούστηκαν σήμερα. Τις διέψευσα τόσο πειστικά που όλοι με άκουσαν. Ακόμα και αν ήξερα πως ίσχυαν. Θα το κρατήσω για εμένα και αυτό, όπως και όλα όσα κρατάω αιώνες τώρα. Δε θα λυγίσω. Είμαι δυνατός. Αντέχω στον χρόνο.
Κανείς δεν θα μου πάρει την εξουσία και την δύναμη. Θα τους κυριαρχήσω. Θα φτάσω ψηλά. Τόσο, που θα με σέβονται και θα με ακολουθούν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και κάπως έτσι ήρθαν τα πράγματα. Η θέλησή μου, υποταγή τους. Με έκαναν Θεό. Είμαι.
Σήμερα, συνεχίζω σταθερά την πορεία μου. Τους κατέκτησα όλους. Μου ανήκουν. Όχι αυτοί, τα μυαλά τους. Αυτά θέλω, αυτά κινώ. Δεν σταματάω εδώ όμως. Η ιστορία έχει και συνέχεια.
Αν ακόμα δεν κατάλαβες την ταυτότητά μου, είμαι τα ΜΜΕ. Χάρηκα για την γνωριμία. Εσύ; “
Η αναγνώστριά μας Μελίνα