Σε αδιέξοδο βρίσκεται γυναίκα που μετά από 8 χρόνια γάμου βλέπει τη σχέση με τον σύζυγό της να έχει βαλτώσει αλλά δε χωρίζει λόγω του παιδιού.
Διαβάστε την ιστορία της:
«Aγαπητή μου, έχω το εξής θέμα: είμαι παντρεμένη 8 χρόνια και έχουμε ένα κοριτσάκι 7 χρονών. Η σχέση μου με τον σύζυγό μου δεν είναι αρκετά καλή. Δεν μου αφιερώνει αρκετό χρόνο ενώ περνάει χρόνο με τους γονείς του. Θέλω να εργαστώ και δεν με αφήνει. Έπαθα επιλόχεια κατάθλιψη και τον θεωρώ ως ένα σημείο υπεύθυνο… Το πρόβλημά μου είναι ότι θέλω πολύ να εργαστώ και δεν με αφήνει με την πρόφαση ότι μπορεί να αρρωστήσω. Έχουμε διαφορά 12 χρόνια. Δεν περνάω τόσο καλά αλλά δεν θέλω να χωρίσω λόγω του παιδιού. Νοιάζεται να μην μας λείψει τίποτα. Επικοινωνία ερωτική δεν έχουμε ιδιαίτερη. Θέλω να βελτιωθεί η σχέση μας και να εργαστώ. Τι με συμβουλεύετε να κάνω; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!».
Αγαπητή αναγνώστρια,
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι υπέροχες και συνάμα δύσκολο να διατηρηθούν σε ένα καλό επίπεδο όταν οι άνθρωποι παραιτούνται από τη διαρκή φροντίδα τους. Με το πέρασμα του χρόνου, είναι αναμενόμενη η δυσκολία, καθώς η τριβή αυξάνεται και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας το ίδιο. Είναι τότε λοιπόν που το ζευγάρι έχει να αξιοποιήσει όλους τους όρκους που έδωσε όταν αποφάσιζε ο καθένας από τους συντρόφους ξεχωριστά, ότι ο άλλος του είναι σημαντικός και θέλει να δεσμευτεί μαζί του.
Η σχέση σας μοιάζει να έχει αρκετή δυσκολία που δεν αφορά μόνο αυτή τη φάση, αλλά έχει συσσωρευτεί από νωρίτερα. Τα θέματα που διαπραγματεύεστε μοιάζουν να είναι πολύ σημαντικά για εσάς και είναι πολύ όμορφο που ζητάτε κατανόηση και υποστήριξη για τα επόμενα βήματά σας. Εάν τα βήματά σας καταγραφούν σαν απειλή, είναι αναμενόμενο να γίνει προσπάθεια να αποφευχθούν. Με άλλα λόγια, ίσως το άνοιγμά σας εκτός σπιτιού, δίνει μηνύματα εγκατάλειψης στον σύντροφό σας.
Τι αποτέλεσμα φέρει η ανάμειξη του παιδιού;
Χρειάζεται εσείς αρχικά να αποφασίσετε: θέλετε να φροντίσετε τη σχέση σας και να βελτιωθεί όπως πολύ ωραία λέτε, ή θέλετε να προχωρήσετε διαφορετικά; Δεν είναι ξεκάθαρο και βεβαίως όποια ανάμειξη του παιδιού σας σε αυτήν την απόφαση, δεν μπορεί να είναι βοηθητική.
Μην περιμένετε τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι για να κινητοποιηθείτε. Απαντήσεις υπάρχουν, όπως και λύσεις και δρόμοι ανοιχτοί. Σκεφτείτε λοιπόν σοβαρά προς τα πού θέλετε να πάτε.
Σας ευχαριστώ.
* Η απάντηση δώθηκε από τη Ρομίνα Σαλούστρου, που είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια στο mama365.gr