Αγαπητέ εμβολιασμένε,
που σήμερα έχεις στραφεί με μανία εναντίον των συμπολιτών σου,
επειδή δεν εμβολιάζονται όπως εσύ,
επειδή όπως λες δεν νοιάζονται για τον συνάνθρωπο,
εσύ,
που σήμερα έχεις στραφεί κατά αυτών που χειροκροτούσες στα μπαλκόνια πριν λίγο καιρό, αυτών, που φροντίζουν τον ηλικιωμένο γονιό σου, τον άρρωστο συγγενή σου, αυτών που σε άκουσαν όταν πονούσες, που σε γιάτρεψαν όταν αρρώστησες, που ήταν στην πρώτη γραμμή όλο αυτόν τον καιρό, εκτεθειμένοι, για να κρατήσουν τα νοσοκομεία όρθια εσύ που θέλεις να πέσουν κεφάλια, γιατί αρνούνται να εμβολιαστούν,
εσύ λοιπόν,
ακόμη να καταλάβεις πόσο αναλώσιμος είσαι για το παρεάκι των ελίτ που διασκεδάζει παίζοντας με τις ζωές μας λες και είμαστε Playmobil;
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν θα είσαι εσύ αύριο στο στόχαστρο;
Πριν ένα χρόνο χειροκροτούσε η κυβέρνηση στα μπαλκόνια τους υγειονομικούς.
Τώρα τους παραδίδει βορά στον όχλο.
Νομίζεις ότι αύριο δεν θα είσαι ο δημόσιος υπάλληλος που θα θέλουν να λιντσάρουν οι ιδιωτικοί, γιατί πιστεύουν ότι σε πληρώνουν τζάμπα ή ο επιχειρηματίας που πιστεύουν ότι τους πίνει το αίμα ή ο εργαζόμενος που δεν δουλεύει όσο πρέπει ή ο συνταξιούχος βάρος της κοινωνίας ή…ή…ή…..;
Μπορώ να βρω ένα εκατομμύριο λόγους για τους οποίους το παρεάκι που σήμερα σου δίνει το προνόμιο να ακούς Κιάμο με πιστοποιητικό υγείας αύριο θα σε κρεμάσει ανάποδα.
Αυτοί που στοχοποίησαν τα παιδιά ως δολοφόνους των γονιών και των παππούδων τους, αυτοί που διαστροφικά αποδίδουν σε υγιείς ανθρώπους την ταμπέλα του άρρωστου και δημιουργούν Σπιναλόγκες, λες να έχουν κάποιον ηθικό φραγμό να στραφούν εναντίον της άλφα ή βήτα ομάδας με κάποιο πρόσχημα;
Δεν καταλαβαίνεις αγαπητέ εμβολιασμένε που με αποκαλείς ψεκ, ανεύθυνο, δολοφόνο, ξενοδόχο θανάτου, τζαμπατζή και λαθρεπιβάτη της κοινωνικής υγείας ότι για αυτούς ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ; Και εσύ.
Δέχεσαι αγαπητέ εμβολιασμένε να συμμετέχεις στην ανθρωποφαγία και εύχεσαι ψόφους, ΜΕΘ και αρρώστιες στους συμπολίτες σου.
Δέχεσαι να υποστείς τον εξευτελισμό να σε σκανάρουν για να πιεις έναν καφέ, να πας ένα σινεμά, να δεις ένα θέατρο.
Και νομίζεις μέσα στο μυαλό σου, όπου κυριαρχεί ο φόβος, ότι αυτό είναι για το καλό της κοινωνίας, ότι επιτελείς έργο.
Εργο επιτελείς. Αυτό που σου έχει αναθέσει το παρεάκι των ελίτ εν αγνοία σου.
Να φτιάξεις αυτή την δυστοπική κοινωνία του Οργουελ.
Να αναβιώσεις τις πιο σκοτεινές εποχές της ιστορίας, όταν ο φόβος έκανε τον κάθε ένα καταδότη, θύτη, ποταπό. Αυτό είναι αλήθεια το όνειρο σου;
Βρίθει η ιστορία μας από παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίστηκαν ότι έσωζαν την ανθρωπότητα εφαρμόζοντας δικτατορίες. Και ο Ροβεσπιέρος έστησε γκιλοτίνες και πήρε τα κεφάλια χιλιάδων ανθρώπων που θεωρήθηκαν εχθροί της Επανάστασης, αλλά στο τέλος το δικό του κεφάλι έκλεισε αυτόν τον κύκλο αποκεφαλισμών. Και πόσοι άλλοι. Μέχρι τότε οι μάζες παραλληρούσαν και υπάκουαν τυφλά.
Αν έχεις μία στάλα αξιοπρέπεια, που πιστεύω ότι έχεις, αναλογίσου απλά τι συμβαίνει.
Και χαμήλωσε τους τόνους.
Σκέψου αν αύριο θα είσαι εσύ αυτός που θα δείχνουν με το δάχτυλο ως αντικοινωνικό, βάρος της κοινωνίας, τζαμπατζή και ψεκασμένο.
Και πράξε ανάλογα.