Ο τέως Ευρωπαίος Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας μιλά στο Sputnik για τον τρόπο που η Γερμανίδα Καγκελάριος διαχειρίστηκε την οικονομική, την προσφυγική και την υγειονομική κρίση αποτιμώντας την 16χρονη πορεία της.
«Μία από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες της μεταπολεμικής Ευρώπης, η Άνγκελα Μέρκελ διαδέχτηκε στην Καγκελαρία, μεγάλους ηγέτες της Γερμανίας, φέροντας, ωστόσο, πάντοτε, τα βιώματα της κομμουνιστικής εποχής που σφυρηλάτησαν σε ένα μεγάλο βαθμό τον ίδιο της το χαρακτήρα, και επηρέασαν την πολιτική της» σημειώνει στο Sputnik ο τέως Ευρωπαίος Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας Δημήτρης Αβραμόπουλος, αποκαλύπτοντάς μας άγνωστες στιγμές της Καγκελαρίου, η οποία κλείνει οριστικά τον κύκλο της στην πολιτική, μετά τις αμφίρροπες εκλογές της Κυριακής στη Γερμανία.
«Η Μέρκελ, δεν έτρεφε αισθήματα συμπάθειας όχι τόσο για την Ελλάδα όσο για τους Έλληνες» διευκρινίζει ο κ. Αβραμόπουλος, ανακαλώντας μια αποκαλυπτική στιχομυθία μαζί της το 2018, σε πολύ κλειστό δείπνο οκτώ ατόμων στην Καγκελαρία, προς τιμήν του καλού του φίλου Τόμας ντι Μεζιέρ, παρουσία και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Την ρώτησα για την Ελλάδα» θυμάται ο τέως Επίτροπος σήμερα. «Και εκείνη μου απάντησε κοφτά: “Τα δύσκολα πέρασαν για την Ευρώπη (είχε υπογράφει το τέταρτο μνημόνιο), η Ελλάδα δεν μας ενδιαφέρει πλέον”».
Οι δηλώσεις του Αβραμόπουλου στο Sputnik για τη Μέρκελ
-Η ίδια πίστευε στην Ευρώπη;
Πίστευε, ωστόσο, πρωτίστως, πίστευε στη χώρα της. Επί ημερών της, η Γερμανία ισχυροποιήθηκε, ενώ η Ευρώπη αποδυναμώθηκε. Οι διαδοχικές κρίσεις, δοκίμασαν την σχέση της χώρας της με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η Μέρκελ, έπαιξε όμως σημαντικό ρόλο στην οικονομική και στη συνέχεια στην προσφυγική και υγειονομική κρίση, αφού η διαχείρισή τους επηρεαζόταν, σε μεγάλο βαθμό, από την Γερμανία. Σε αυτό συνέβαλε εν πολλοίς, μια αδύναμη κεντρική ευρωπαϊκή πολιτική, που οριζόταν από τον εθνοκεντρισμό ορισμένων κυβερνήσεων. Οι κρίσεις αυτές άσκησαν πίεση κυρίως στους πολίτες του ευρωπαϊκού νότου, ενώ άνοιξαν το δρόμο στο λαϊκισμό και στον εθνικισμό, που σήμερα αμφισβητούν πλέον ευθέως το μεγαλύτερο επίτευγμα στην ιστορία της Ευρώπης την ίδια την Ευρώπη Ένωση. Αναμφίβολα, η Άνγκελα Μέρκελ υπήρξε σημαντική πολιτικός, με γνώση, κατάρτιση αλλά κυρίως στέρεα άποψη, προτάσσοντας πάντα τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας της και ιδίως της γερμανικής οικονομίας. Δεν παραμελούσε, βέβαια, την Ευρώπη. Ωστόσο, χωρίς να το δείχνει, επεδίωκε η Ευρώπη να είναι ευθυγραμμισμένη με τα γερμανικά συμφέροντα.
-Πώς διαχειρίστηκε τις κρίσεις;
Στην οικονομική κρίση, μολονότι θα μπορούσε, δεν είχε επιμείνει στην έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης προς τις δοκιμαζόμενες χώρες της Ν. Ευρωπης. Όχι μόνο δεν επέμεινε, αλλά στην πραγματικότητα ενήργησε με υπερβολική αυστηρότητα. Ωστόσο, στην προσφυγική κρίση, είχε το πολιτικό θάρρος να υποδεχτεί χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες με ανοιχτές αγκάλες, συμβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό στην απορρόφηση των κραδασμών από το πρώτο ισχυρό μεγάλο κύμα αθρόας εισόδου τους στην Ευρώπη. Στην υγειονομική κρίση στήριξε την γερμανική φαρμακοβιομηχανία, ενώ έδωσε και πάλι προτεραιότητα στη θωράκιση πρωτίστως της χώρας της.
-Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής;
Δεν προώθησε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη βάση μιας κοινής αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής ενώ στάθηκε με σθένος απέναντι στην προσβλητική ρητορική του Τραμπ. Είδε όμως με θετική διάθεση και στρατηγική άποψη τις σχέσεις με την Ρωσία και την Τουρκία.
-Ο τελικός απολογισμός της πολύχρονης θητείας της ως Καγκελαρίου πώς αποτιμάται;
Δεδομένων και των ιδιαίτερων συνθηκών της εποχής, αποτιμάται ως θετικός. Ως λιγότερο όμως θετικός για την Ευρώπη, παρότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Οι καταβολές και οι βιωματικές εμπειρίες της στο κομμουνιστικό μπλοκ, είχαν την επιρροή τους τόσο στην πολιτική σκέψη όσο και την πολιτική πρακτική της Άνγκελα Μέρκελ. Η επιλογή των συνεργατών αλλά και διαδόχων της, το επιβεβαιώνουν. Η αποχώρησή της, σηματοδοτεί και το τέλος μιας εποχής. Η Άγκελα Μέρκελ υπήρξε πράγματι μεγάλη πολιτικός. Ίσως από τους τελευταίους της Ευρώπης. Ωστόσο, θα τη θυμόμαστε ως μεγάλη Γερμανίδα αλλά όχι ως μεγάλη Ευρωπαία. Η μορφή του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος την ανέδειξε, θα την επισκιάζει πάντα.