«Ήταν σαν μου είπε ‘μπαμπά βγάλε με από εδώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα», λέει συγκινημένος ο άνδρας που ανέσυρε τα δύο αγόρια
Τραγικές στιγμές εκτυλίχθηκαν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου στην Πάτρα όπου νοσηλεύονταν τα δύο παιδιά που ανασύρθηκαν από τον ποταμό Άραχθο χωρίς τις αισθήσεις τους και τα είχαν επαναφέρει μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Τα δύο παιδιά που τα έβγαλαν από τα νερά του ποταμού Άραχθου διαπιστώθηκε ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρά μετά τις εξετάσεις που τους έγιναν με τους γονείς τους να προχωρούν στη γενναία απόφαση παρά τον ανείπωτο πόνο τους να δωρίσουν τα όργανά τους.
Οι γονείς του 12ρονου παιδιού δήλωσαν στις τηλεοπτικές κάμερες:
«Μας το πήρε ο Θεός. Ευχαριστώ όλους που βοήθησαν. Η καρδιά του θα γίνει αετός και θα χτυπάει σε κάποια καρδιά και έτσι θα την ακούω», είπε ο πατέρας του.
«Προσπάθησαν όλοι αλλά δεν καταφέραμε να το σώσουμε. Μόνο ευχαριστώ θέλω να πω, τίποτα άλλο», δήλωσε η μητέρα του.
Μέσω του Live News οι γονείς του Σπύρου, του 14χρονου παιδιού που βούτηξε να σώσει τον 12χρονο, είπαν πως αυτό που δεν κατάφερε να κάνει ο γιος τους (να σώσει ένα παιδί), θα το κάνουν εκείνοι δωρίζοντας τα όργανά του.
«Η ζωή νικά τον θάνατο»
Οι γονείς του 15χρονου Σπύρου, που βούτηξε στα νερά για να σώσει τον μικρό που πνιγόταν, πήραν πρώτοι τη γενναία απόφαση, να δωρίσουν τα όργανα του παιδιού τους και να χαρίσουν ζωή μέσα από τον θάνατό του.
«Η ζωή νικά τον θάνατο. Η επιθυμία των γονιών του 15χρονου είναι να συνεχιστεί η ζωή μέσα από τον θάνατο του δικού τους παιδιού. Θα σωθούν άλλες ζωές. Άλλα παιδάκια. Όλοι οι γιατροί που συμμετείχαν στη μάχη για αυτά τα παιδιά έδωσαν τη ψυχή τους. Όταν καταφέρνουμε να σώσουμε ένα παιδί, είναι σαν να σώζουμε τον κόσμο όλο.
Μπορεί να μην καταφέραμε να σώσουμε αυτά τα παιδιά, αλλά παλέψαμε. Ήρθαν πέντε γιατροί της εντατικής, μόνοι τους, πριν φτάσουν τα ασθενοφόρα για να τα υποδεχτούν στην μονάδα για να μη χαθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Οι συνάδελφοί μου στην Άρτα, τα πληρώματα του ΕΚΑΒ κατάφεραν να επαναφέρουν τους χτύπους της καρδιάς τους κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και τώρα, ξεκινά η διαδικασία να βρεθούν οι συμβατοί λήπτες», είπε ο Ανδρέας Ηλιάδης, Διευθυντής ΜΕΘ Παίδων Ρίου.
Λίγες ώρες μετά, οι γονείς του 12χρονου, έβγαιναν συντετριμμένοι από το νοσοκομείο του Ρίου, έχοντας κι εκείνοι αποφασίσει να δωρίσουν τα όργανα του μικρού, αφού πια, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να γυρίσει πίσω.
«Δεν ηξερε μπάνιο και άρχισε να τον πνίγει»
«Τελείωσαν οι εξετάσεις και μου είπε ο Κωνσταντίνος να πάμε στα παραποτάμια στο Νεοχώρι, να περιμένουμε το λεωφορείο. Εκεί συναντήσαμε τα παιδιά που είχαν μπει στα ρηχά», περιέγραψε στο αποψινό (13.06.2025) Live News φίλος των παιδιών.
Είπε ο μικρός ο Νίσι, ότι ξέρει κολύμπι και θέλει να μπει αλλά φοβάται αν είναι κρύο το νερό. Και του είπε ο Σπύρος να τον πάρει αγκαλιά και να πάνε μαζί. Και εκεί που σταμάτησε να πατάει ο Σπύρος, ο Νίσι δεν ήξερε καθόλου μπάνιο και άρχισε να τον πνίγει, να τον έχει κεφαλοκλείδωμα και να τον πνίγει. Δεν πήρε καθόλου ανάσα ο Σπύρος.
«Άρχισαν να παλεύουν με το νερό. Βούτηξα, δεν μπόρεσα να κάνω κάτι άλλο. Με βούτηξε και εμένα ο μικρός για να βγει στην επιφάνεια. Πρόλαβα τελευταία στιγμή και βγήκα. Φώναξα κατευθείαν βοήθεια, πήγα στην καφετέρια του χωριού, πήγα στον λεωφορειατζή του είπα τι έγινε και πήγαμε να του δείξω πού βυθίστηκαν τα παιδιά.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε κατευθείαν μέσα. Αυτός και ένας με καταγωγή από την Αλβανία, Λέων τον φωνάζαμε. Πάλευαν ενάμιση λεπτό και εξαντλήθηκε ο Σπύρος. Εκεί είχαν έρθει ήδη κάποιοι μεγάλοι, αλλά επειδή δεν τους έβλεπαν, δεν πήδηξε κανένας μέσα. Και μετά από 10 λεπτά ήρθε ο Λέων και ο λεωφορειατζής. Μπήκαν και έβγαλαν το ένα παιδί, άρχισε ο μπαμπάς μου να του κάνει ΚΑΡΠΑ, και το άλλο το παιδί το είχαν χάσει».
«Ήταν σαν μου είπε ‘μπαμπά βγάλε με από εδώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα»
Ο άνθρωπος που βούτηξε και έβγαλε έξω τα παιδιά, είπε στην εκπομπή εμφανώς συγκινημένος:
«Βούτηξα από τρεις φορές για το κάθε παιδί. Αυτός που ήταν στην βάρκα, έβλεπε τα παιδιά και μου έδειχνε που ήταν τα παιδιά. Εκεί ήταν πολύς κόσμος, 30-40 άτομα. Όταν είδα το ένα παιδί ήταν σαν μου είπε ‘μπαμπά βγάλε με από εδώ δεν μπορώ να πάρω ανάσα’. Ξαναμπαίνω μέσα, και έλεγα να με σπρώξουν για να πάω πιο βαθιά. Άργησαν να μου πουν για το δεύτερο παιδί.
Είχαμε βγάλει έξω το παιδί, έδωσαν πρώτες βοήθειες και τότε μου φώναξαν πως είναι και άλλο παιδί. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ πως έχασα τα παιδιά. Εγώ το έκανα για τα παιδιά μου. Ήθελα να είναι τα παιδιά με τις οικογένειές τους αλλά με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως έφυγαν».