Με αφορμή την προηγούμενη ιστορία μιας αναγνώστριας «Ξεκίνησα να ζω μετά το διαζύγιο μου», αποφάσισα να σας γράψω και εγώ τη δική μου ιστορία.
Πλέον είμαι 50 ετών και είμαι εγκλωβισμένη σε έναν γάμο που δεν μου ταιριάζει. Θέλω από εδώ και πέρα να ζήσω μόνη μου..
Θέλω να ζήσω για μένα!
Μεγάλωσα τα παιδιά μου, τα πάντρεψα και πλέον έχουν τις δικές τους οικογένειες.
Εγώ ζω με τον άντρα μου αλλά νιώθω ότι αυτή η ζωή, αυτή η καθημερινότητα δε μου ταιριάζει πια.
Στα 50 μου και με λιγότερες υποχρεώσεις πια, θέλω να ζήσω τη ζωή μου, να κάνω ταξίδια, να κάνω πράγματα που θα με γεμίζουν και θα με κάνουν χαρούμενη!
Δεν αντέχω άλλο τη μιζέρια και τη γκρίνια του άντρα μου, αυτός έχει γεράσει πριν την ώρα του.
Εγώ είμαι νέα γυναίκα και θέλω να ζήσω καινούργιες εμπειρίες που μέχρι τώρα δεν μπορούσα λόγω των παιδιών και των υποχρεώσεων.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ζητήσω διαζύγιο από τον άντρα μου, ώστε να ζήσω τη ζωή μου ανενόχλητη.
Εκείνος όμως άρχισε να φωνάζει και να λέει πως έχω ξεμωραθεί!
Μέχρι και οικογενειακό συμβούλιο κάλεσε για να πει στα παιδιά ότι δεν είμαι καλά και ότι θέλω διαζύγιο στα γεράματα.
Προς μεγάλη μου έκπληξη τα παιδιά μου πήραν το μέρος του. Δεν το περίμενα!
Πίστευα πως αυτά τουλάχιστον θα με καταλάβουν.
Εγώ δεν είπα ποτέ ότι θέλω να χωρίσω για να γυρνάω από εδώ και από εκεί και ούτε ότι θα τους παρατήσω όλους χωρίς να με νοιάζει τίποτα!
Ίσα ίσα πάντα θα βρίσκομαι στο πλευρό των παιδιών μου αλλά και του πρώην άντρα μου.
Είμαι σε απόγνωση! Δεν ξέρω τι να κάνω.
Πώς θα τους αλλάξω γνώμη; Πώς θα τους κάνω να με καταλάβουν;