Το πιο επικίνδυνο ζώο στον κόσμο, που μπορεί να περνάει δίπλα από ένα νεκρό κοριτσάκι και να μη σταματάει καν!
Λένε ότι ο άνθρωπος έχει ζωώδη ένστικτα, αυτά που θα του επέτρεπαν να κοιτάξει στα μάτια κανονικά ζώα της ζούγκλας!
γράφει ο Μένιος Σακελλαρόπουλος – thecaller.gr
Και το έχει αποδείξει –δυστυχώς- η ίδια η ζωή, με γεγονότα που ξεπερνούν κάθε φαντασία. Πιθανότατα και κάθε ζώο, από τα πιο άγρια, τα αιμοβόρα.
Αλλά αυτό που έγινε στο Κερατσίνι με τον μαρτυρικό θάνατο ενός οκτάχρονου κοριτσιού το οποίο εγκλωβίστηκε στην πόρτα εργοστασίου, πιθανόν θα τρόμαζε και τους σκηνοθέτες που ειδικεύονται σε άγριες εικόνες!
Δεν είναι μόνο η σκηνή ΦΡΙΚΗΣ, εκεί που ένας «άνθρωπος» του εργοστασίου κλοτσάει τη μικρούλα για να δει αν ζει!
Δεν είναι μόνο ότι έφυγε βλέποντας νεκρό το κοριτσάκι.
«Άνθρωποι» περνούσαν από δίπλα της αδιαφορώντας ΠΑΓΕΡΑ γι’ αυτό το συγκλονιστικό που είχε συμβεί. Περνούσαν κι έφευγαν!
Και πεζοί και αυτοκίνητα δεν έδωσαν δεκάρα τσακιστή! Σαν να ήταν ένα σκουπίδι που δεν άξιζε τον κόπο να το πιάσουν και να το πετάξουν! Μια χαλασμένη κούκλα που έκανε τον κύκλο της και κατέληξε στα σκουπίδια!
Κι ήταν άνθρωποι κανονικοί έτσι; Όχι εικονικοί! Άνθρωποι εργαζόμενοι εκεί, στο εργοστάσιο. Κάποιοι θα είχαν παιδιά, κάποιοι ανίψια, βαφτιστήρια, τα πάντα.
Κι όμως δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο, σαν να επρόκειτο για ένα πεταμένο πακέτο τσιγάρων!
Τι να σκέφτηκαν αυτά τα δίποδα ζώα; (γιατί άλλος χαρακτηρισμός δεν μπορεί να υπάρξει κι επιεικής είναι!)
Ότι πάμε να φύγουμε μη μπλέξουμε; Ας μη δώσουμε σημασία μη μας τραβολογάνε για ανακρίσεις και τα τοιαύτα;
Τι να σκέφτηκαν όλα αυτά τα ΖΩΑ που πέρασαν και δεν σταμάτησαν;
Αλλά μάλλον… συγγνώμη από τα ζώα. Αυτά θα σταματούσαν να δουν κι ίσως να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο.
Οι άνθρωποι όμως προσπέρασαν! Αν σταματούσε κάποιος αν την έβαζε σε ένα αυτοκίνητο να τη μεταφέρει σε νοσοκομείο, ίσως και να σωζόταν η μικρή. Κι αυτό είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ, αδιανόητο βέβαια.
Σαν να επρόκειτο για ένα γατί που χτυπήθηκε στο δρόμο από διερχόμενο αυτοκίνητο κι έμεινε στην άσφαλτο!
Η κοινωνία γέμισε από τέτοια ΖΩΑ που αδιαφορούν για το οτιδήποτε. Αρκεί να είναι μακριά τους, να μείνει μακριά τους, να μην τους αγγίξει!
Κι είναι μια ζοφερή πραγματικότητα, σημαντικό πια κομμάτι της καθημερινότητας.
Είναι ΠΟΛΛΑ αυτά τα ζώα! Δεν θα έβαζαν ούτε τραυματία άνθρωπο στο αυτοκίνητό τους για… να μην το λερώσουν!
Η συγκεκριμένη ιστορία με τη μικρή που χάθηκε τόσο ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ στα οκτώ της χρόνια, δείχνει καθαρά τι συμβαίνει στην κοινωνία. Γιατί σίγουρα δεν είναι η εξαίρεση. Τα περιστατικά που έχουν να κάνουν με αναλγησία ανθρώπων είναι πολλά, αναρίθμητα.
Κι αυτό ΤΡΟΜΑΖΕΙ!
Δεν μιλάμε για αλληλεγγύη αλλά για ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ.
Πώς μπορεί κανείς να περάσει δίπλα από ένα νεκρό –ή έστω χτυπημένο- παιδάκι και να μην αντιδράσει; Τι σκατά έχει μέσα του; Καλώδια;
Κι ο καθρέφτης της κοινωνίας είναι άλλοτε θαμπός κι άλλοτε παραμορφωτικός.
Κι επειδή λέμε για καθρέφτες:
Πριν 58 χρόνια, το 1963, στον ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης, οι υπεύθυνοι έκαναν κάτι απίθανο.
Έβαλαν ένα μεγάλο κλουβί στο οποίο υπήρχε η εξής πινακίδα:
Το πιο επικίνδυνο ζώο στον κόσμο.
Όλοι οι επισκέπτες πλησίαζαν από περιέργεια για να δουν το άγριο ζώο και τότε αντίκριζαν τον εαυτό τους στον καθρέφτη που υπήρχε στο κλουβί! Τον εαυτό τους!
Τότε διέκριναν τη δεύτερη επιγραφή στο κλουβί:
«Βλέπετε το πιο επικίνδυνο ζώο στον κόσμο. Μόνο αυτό από όλα τα ζώα που έζησαν ποτέ μπορεί να εξαφανίσει (και το έχει κάνει) ολόκληρα είδη ζώων. Τώρα απέκτησε την ισχύ να εξαλείψει ολοκληρωτικά τη ζωή από το πρόσωπο της Γης»
Αλλά οι άνθρωποι δεν εξαφανίζουν μόνο ζώα μα και ανθρώπους. Με πράξεις ή και παραλείψεις, όλα με απόλυτη αδιαφορία. Πολύ απλά γιατί είναι απάνθρωποι και με κτηνώδη ένστικτα που –πρέπει να- τρομάζουν.
Εκ των υστέρων –το κατόπιν εορτής που λέμε- όλοι κουνάνε το κεφάλι συναινετικά. Αλλά πολλοί απ’ αυτούς θα προσπερνούσαν, όπως εκείνοι στο Κερατσίνι. Δυστυχώς…
Κι οι λερωμένες ψυχές; Αναρίθμητες…