Η μητέρα μας άντεξε μόνη πολλές βασανιστικές ημέρες πριν καταλήξει. Δεν θέλω να σκέφτομαι πως πέρασε αυτές τις ημέρες γιατί ήταν ήδη σοβαρά άρρωστη και κατάκοιτη και είχε ανάγκη συνεχούς φροντίδας.
Φρίκη και ανατριχίλα προκαλεί η νέα καταγγελία Χανιώτη που έχασε την μητέρα του μέσα στην κλινική covid του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων, όπου μεταφέρθηκε αφού κόλλησε κορονοϊό μέσα στην παθολογική κλινική. Τα όσα περιγράφει αναδεικνύουν μια τραγική εικόνα λειτουργίας των συγκεκριμένων κλινικών παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γιατρών και των νοσηλευτών του ιδρύματος.
Η καταγγελία είναι επώνυμη και τα στοιχεία του καταγγέλλοντος είναι στην διάθεση του zarpanews.gr για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο.
Γράφει ο γιος της ηλικιωμένης:
«Με αφορμή πρόσφατη δημοσίευσή σας καταγγελίας σχετικής με την ανεξέλεγκτη εξάπλωση του κορονοϊού στις κλινικές του Νοσοκομείου Χανίων θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μας ιστορία.
Με λύπη αλλά και θυμό μαθαίνω ότι πολλοί συνάνθρωποί μας τους τελευταίους μήνες έζησαν αυτή την τραγική εμπειρία, δηλαδή οι άνθρωποί τους μπήκαν στο νοσοκομείο Χανίων για νοσηλεία για ασθένειες άσχετες με κορονοϊό και κατέληξαν νεκροί στην κλινική covid.
Όπως ακριβώς συνέβη και με τη μητέρα μας.
Τις μέρες που νοσηλευόταν (τέλη Γενάρη – αρχές Φλεβάρη στην παθολογική και μετά στην κλινική covid) διαπίστωσα το πόσο απροστάτευτοι ήταν οι ασθενείς εκεί μέσα, και ειδικά στις πτέρυγες των παθολογικών κλινικών.
Η μητέρα μου νοσηλευόταν σε τετράκλινο θάλαμο όπου υπήρχαν 6 ασθενείς, οι 2 σε φορεία σφηνωμένα ανάμεσα στα κρεβάτια. Αν προσθέσουμε και τους επισκέπτες – συνοδούς υπήρχαν πάνω από 12 άτομα στο θάλαμο. Οι ασθενείς στις κλινικές δεν φορούν μάσκες εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, πράγμα που σημαίνει ότι είναι απολύτως ευάλωτοι στις λοιμώξεις. Επίσης οι ασθενείς είναι στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι και με σοβαρά προβλήματα υγείας τέτοια που ελάχιστοι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια λοίμωξη covid. Με αυτά τα δεδομένα, τα μέτρα προστασίας τους θα έπρεπε να ήταν αυστηρότατα.
Οι πόρτες των κλινικών θα έπρεπε να ήταν κλειστές και να υπήρχε αυστηρός έλεγχος των εισερχομένων. Αντί γιαυτό οι πόρτες ήταν ανοιχτές, δεν υπήρχε έλεγχος (μόνο μία φορά με έλεγξαν, μετά την εμφάνιση κρουσμάτων) και μπαινόβγαινε όποιος ήθελε. Ταυτόχρονα ο έλεγχος των εισερχομένων στην εξωτερική πύλη εισόδου του νοσοκομείου ήταν σχεδόν ανύπαρκτος.
Κρούσματα covid είχαν ήδη εμφανιστεί και στις 2 παθολογικές κλινικές αλλά τα αντανακλαστικά της διοίκησης ήταν μάλλον ανύπαρκτα. Ήμουν παρών όταν έβγαλαν ασθενή με covid (νεκρό σύμφωνα με τα λεγόμενα των παρευρισκομένων) από την άλλη πτέρυγα της παθολογικής, λίγα μέτρα απέναντι απ’ τη δική μας. Το πώς αυτός ο άνθρωπος κατέληξε στην παθολογική και πόσοι άλλοι μολύνθηκαν είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Τον άτυχο ασθενή τον μετέφεραν από την κύρια είσοδο της κλινικής στα κεντρικά ασανσέρ αφού πρώτα φώναξαν να απομακρυνθούμε. Στο χώρο δηλαδή που κυκλοφορούν συνεχώς όλοι οι διερχόμενοι στις κλινικές, ακριβώς έξω απ’ τη δική μας πτέρυγα. Γιατί δεν χρησιμοποίησαν το ασανσέρ στο βάθος της πτέρυγας όπου γενικώς δεν κυκλοφορεί κόσμος; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά και να μην υπάρξει εξάπλωση της ασθένειας στο νοσοκομείο;
Μέσα σε αυτή την κατάσταση δεν άργησε να εμφανιστεί κρούσμα και στο δικό μας το θάλαμο. Αρχικά μία ασθενής βρέθηκε θετική και τις επόμενες μέρες βρεθήκαμε όλοι θετικοί (παρότι πλήρως εμβολιασμένοι).
Οι ασθενείς αρχικά μεταφέρθηκαν σε άλλο θάλαμο και από εκεί στην κλινική covid όπου άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Δεν γνωρίζω πόσες από τις ασθενείς του θαλάμου επέζησαν. Η μητέρα μας άντεξε μόνη πολλές βασανιστικές ημέρες πριν καταλήξει. Δεν θέλω να σκέφτομαι πως πέρασε αυτές τις ημέρες γιατί ήταν ήδη σοβαρά άρρωστη και κατάκοιτη και είχε ανάγκη συνεχούς φροντίδας.
Οι κλινικές covid είναι υποστελεχωμένες και δεν επιτρέπεται βοήθεια απ’ έξω. Δεν μπορείς ούτε να δεις τον άνθρωπό σου ούτε να βάλεις κάποια αποκλειστική νοσηλεύτρια. Ένας ασθενής κατάκοιτος είναι καταδικασμένος.. Τις ελάχιστες φορές που καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με γιατρό μας ενημέρωσε ότι η κατάσταση ήταν δύσκολη. Η ίδια δεν μπορούσε να μας μιλήσει. Επί μέρες περιμέναμε βασανιστικά το τέλος χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα..
Αντιλαμβάνομαι τις ελλείψεις προσωπικού και το ότι κάποιοι γιατροί και νοσηλευτές δίνουν το δικό τους αγώνα εκεί μέσα. Όμως άλλο πράγμα οι ελλείψεις και άλλο η ανευθυνότητα.
Όταν δεν τηρούνται στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας, η μετάδοση covid γίνεται ανεξέλεγκτη και το ήδη υποστελεχωμένο σύστημα φορτώνεται περισσότερο. Τα θύματα τελικά είναι οι πιο ευάλωτοι, δηλαδή οι νοσηλευόμενοι ασθενείς.
Η μητέρα μας δεν μπήκε με covid στο νοσοκομείο. Είχε άλλα προβλήματα υγείας, ήταν κατάκοιτη και δεν μπορούσε να μιλήσει. Μπορούσε μόνο να χαμογελάσει.. αρκεί να έβλεπε δίπλα της τα παιδιά της και ανθρώπους που αγαπούσε. Και αυτό ακριβώς στερήθηκε στο τέλος της ζωής της.
Πόσοι ακόμα ανυποψίαστοι ασθενείς είχαν αυτή την τραγική κατάληξη;
Και πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να παρθούν κάποια (αυτονόητα) μέτρα;
Νομίζω ότι κάποιοι πρέπει να απολογηθούν και να δώσουν απαντήσεις.
Όποιος έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο στο νοσοκομείο Χανίων ή όποιος ήταν παρών και μπορεί να επιβεβαιώσει τις συνθήκες που περιγράφω θα ήθελα να επικοινωνήσει μαζί μου.»
zarpanews.gr