Στα νοσοκομεία βρίσκονται ο πραγματικός πόνος και η δυστυχία των ανθρώπων. Γι’ αυτό, όταν νιώσεις ότι είσαι δυστυχισμένος στη ζωή σου, δεν έχεις παρά να πας μια βόλτα σε ένα νοσοκομείο.
Μια βόλτα στους θαλάμους και στους διαδρόμους, θα σε κάνουν ν’ αναθεωρήσεις τη στάση σου για τη ζωή και να καταλάβεις, μέσα σε λίγα λεπτά, πόσο τυχερός είσαι που έχεις την υγεία σου. Εκείνη τη στιγμή ευχαρίστησε τον Θεό.
Στα νοσοκομεία είναι τα αληθινά δάκρυα
Στα νοσοκομεία θα αντικρίσεις τα αληθινά δάκρυα. Θα δεις ανθρώπους να κλαίνε για ζωές που τελειώνουν, μανάδες να κλαίνε για τα παιδιά τους και παιδιά για τους γονείς τους.Αυτά είναι τα αληθινά δάκρυα, που βγαίνουν από τα μάτια ποτάμι, καθώς η υγεία κλονίζεται και πεθαίνει κάποιος αγαπημένος άνθρωπος.
Κάνε μία βόλτα στους διαδρόμους του νοσοκομείου και κοίταξε τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων και θα καταλάβεις πως η ζωή έχει την πραγματική αξία. Παρατήρησε τα μάτια των οικογενειών που τριγυρνούν στους θαλάμους χωρίς καμία ελπίδα ή που κοιτάζουν από το παράθυρο του δωματίου τον δικό τους ασθενή και το βλέμμα τους κρύβει αστείρευτο πόνο, αλλά και δύναμη ταυτόχρονα.
Στα νοσοκομεία γίνονται οι πιο εγκάρδιες προσευχές
Όταν φτάνεις στο χείλος του γκρεμού και νιώθεις πως δεν υπάρχει ελπίδα, παρά μόνο η δύναμη του Θεού, εκεί θα δεις ανθρώπους να προσεύχονται με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής τους. Αυτές οι προσευχές είναι οι πιο ταπεινές και οι πιο σπουδαίες, αφού δεν προσεύχονται για υλικά αγαθά, αλλά για να γίνει ένα θαύμα, να σωθεί μία ανθρώπινη ζωή. Εκεί θα πουν τον βουβό πόνο τους και θα ζητήσουν βοήθεια.
Στα νοσοκομεία κάθε δευτερόλεπτο χάνονται ανθρώπινες ζωές
Η πραγματική δυστυχία είναι όταν ανακοινώνει ο γιατρός με τυπικό και σκληρό ύφος ότι έφυγε από τη ζωή ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Εκείνη η στιγμή δεν ξεχνιέται ποτέ. Τα πιο σκληρά και απαρηγόρητα δάκρυα είναι εκείνα. Το τρέμουλο της φωνής και το ξέσπασμα στο πάτωμα του διαδρόμου, θα σε κάνουν ν’ αναθεωρήσεις όλα σου τα πιστεύω μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο.
Όταν λοιπόν νιώσεις ότι κάτι λείπει από τη ζωή σου, κάνε μία επίσκεψη σ’ ένα νοσοκομείο, μίλησε με μερικούς ασθενείς, δες τα πρόσωπά τους στο κρεβάτι, όντας διασωληνωμένοι και πονεμένοι, να σε κοιτούν και να ζητούν με τα μάτια τους να τους βοηθήσεις. Κάποιοι αφήνουν την τελευταία τους πνοή, την ώρα που εσύ συλλογίζεσαι τα απραγματοποίητα όνειρά σου.
«Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος, που έχει την υγεία του και την οικογένεια του!»
Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου