Είμαι χωρισμένος και έχω ένα αγοράκι 7 ετών που είναι όλη μου η ζωή. Αυτό το παιδί το αγαπάω όσο δεν έχω αγαπήσει ποτέ τίποτα. Αν ήταν εφικτό θα ήθελα να το βλέπω κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο. Του έχω αφοσιωθεί πλήρως, όπως και η μαμά του άλλωστε και κάνω ό, τι περνά από το χέρι μου για να είναι καλά και ευτυχισμένο.
Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που άργησα αρκετά να κάνω νέα σχέση. Καινούργια σχέση έκανα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Ήθελα να χορτάσω το παιδί μου όσο ήταν πιο μικρό πριν αποφασίσω να κάνω το επόμενο βήμα στη ζωή μου.
Η κοπέλα με την οποία έκανα σχέση ήταν πολύ καλή, είχε υπομονή, κατανόηση, συμπαθούσε πολύ το γιο μου κάτι που για μένα είναι βασικό κριτήριο επιλογής και τη συμπαθούσε πολύ και εκείνος. Της είπα από την πρώτη στιγμή όλη την αλήθεια για μένα, για το διαζύγιό μου, για το παιδί, γιατί ήθελα να ξέρει πριν συμφωνήσει να προχωρήσει μαζί μου.
Δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα μέχρι που έγινε το εξής περιστατικό: Πριν από δύο εβδομάδες περίπου είχα κανονίσει να πάω στο σπίτι της κοπέλας μου, την οποία είχα να δω αρκετές μέρες λόγω δουλειάς, αλλά με πήρε τηλέφωνο η πρώην γυναίκα μου και μου είπε ότι το παιδί έκλαιγε, ότι του έλειπα πολύ και ότι της ζητούσε επίμονα να με δει. Δεν άντεξα. Πήρα τηλέφωνο την κοπέλα μου, της το ακύρωσα με συνοπτικές διαδικασίες και πήγα να δω το αγοράκι μου.
Την επόμενη μέρα με πήρε τηλέφωνο η κοπέλα μου και άρχισε τα παράπονα του στυλ τόσο καιρό έχουμε να βρεθούμε, τόσο καιρό έχεις να με δεις, τόσο καιρό να κάνουμε σεξ και εσύ με παρατάς στα κρύα του λουτρού για να πας να δεις το παιδί σου και δεν με υπολογίζεις καθόλου και πού πάει αυτή η σχέση και που προχωράμε και όλα τα συναφή…
Εγώ τέτοιες κουβέντες δεν τις ανέχομαι. Ποια είναι αυτή που θα μου πει πας να δεις το παιδί σου αντί να έρθεις να δεις εμένα; Ποια νομίζει ότι είναι; Έχει την εντύπωση ξαφνικά ότι έγινε ίσα και όμοια με το παιδί μου; Σαν το παιδί μου δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Φυσικά και τη χώρισα την ίδια στιγμή. Τώρα με παίρνει τηλέφωνο, με παρακαλάει, μου λέει συγνώμη, αλλά της το κλείνω στα μούτρα. Δεν είναι ότι έχω θυμώσει. Είναι ότι αηδίασα και δεν θέλω ούτε να τη βλέπω. Καμία δεν μπορεί να συναγωνιστεί το παιδί μου. Καμία δεν πρόκειται ποτέ να μπει στη θέση του. Αυτό έπρεπε να το σκεφτεί πολύ καλά πριν ανοίξει το στόμα της και ξεστομίσει αυτές τις κουβέντες.
Όλοι μου λένε ότι είμαι υπερβολικός και κολλημένος με το παιδί μου και ότι στο τέλος αν συνεχίσω έτσι θα μείνω μπακούρι.
Δεν ξέρω αλλά καλά δεν έκανα που την χώρισα;
Μιχάλης