Βλέποντας τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, αναρωτιόμαστε ποιος εργοδότης θα επέτρεπε σε υπάλληλο να πηγαίνει για δουλειά σε παρόμοια κατάσταση.
Γράφει η Λώρη Κέζα
Δεν μπορούμε να γράψουμε ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν πάλι μεθυσμένος, καθώς ρητά έχει δηλώσει «ποτέ δεν πίνω κονιάκ για πρωινό», «έχω ακούσει κι εγώ αυτές τις φήμες ότι πίνω». Για τη χθεσινή του αστάθεια, την ώρα της αναμνηστικής φωτογράφισης των ηγετών, εκδόθηκε ανακοίνωση ότι πάσχει από ισχιαλγία και γι’ αυτό τρέκλιζε. Τα ίδια και πέρσι στη Σύνοδο της Γενεύης για το Κυπριακό. Κουτούλαγε πάνω στα έπιπλα. Σε δεκάδες περιστάσεις έχει δώσει την ίδια δημόσια εικόνα.
Για να σκεφτούμε αν κάποιος εργαζόμενος θα μπορούσε συστηματικά να πήγαινε σε αυτήν την κατάσταση για δουλειά… Ένας μηχανικός αυτοκινήτων που επισκευάζει φρένα. Ένας νηπιαγωγός. Ένας συντηρητής ασανσέρ. Ένας νοσηλευτής στην εντατική. Ένας καπετάνιος στην ακτοπλοΐα. Ποιος από αυτούς θα έμενε στην θέση του αν εν ώρα εργασίας δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, αν παραπάταγε, αν είχε μάτι θολό και κριτικό πνεύμα σε αναστολή; Κανένας τους δεν θα έμενε στο πόστο του λόγω ανευθυνότητας. Επειδή αναφερόμαστε σε τρέκλισμα εν ώρα εργασίας και όχι σε αστάθεια στον προσωπικό χρόνο.
Διαπιστώνουμε ότι η αδυναμία να σταθεί στα πόδια του ένας πολιτικός με σημαίνοντα ρόλο στην ευρωπαϊκή σκηνή, συγκαλύπτεται. Έχει περάσει μια ημέρα και κανένας επίσημος δεν έχει τοποθετηθεί επί του θέματος. Του έδωσαν το μπράτσο να στηριχτεί, κάτι ανθρώπινο αλλά δεν πήραν επισήμως θέση. Δεν χρειάζονται ούτε επίθετα ούτε υποτιμητικές εκφράσεις. Αρκεί μια καταγραφή. Να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης που διήρκησε 45 λεπτά ήπιε τόσα ποτήρια σαμπάνια και στο δείπνο που ακολούθησε ήπιε τόσα ποτήρια κρασί και μετά άλλα τόσα ποτήρια ουίσκι. Και μετά τον έπιασε ισχιαλγία. Μήπως να άφηνε τη θέση του; Αυτό ως ερωτηματικό που δεν έχει τεθεί ποτέ όλα αυτά τα χρόνια παρά το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν και όλοι ψιθυρίζουν.
Η επιείκεια που δείχνει ο πολιτικός κόσμος για την «ισχιαλγία» των πολιτικών είναι γνώριμη και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Υπουργός, με κρίσιμο χαρτοφυλάκιο, καταναλώνει επτά ή οκτώ τζιν τόνικ πριν ανέβει στο βήμα της Βουλής, με τα μάτια κατακόκκινα. Όλοι γνωρίζουν ότι σε αυτήν την κατάσταση βρίσκεται επί χρόνια, δεν έτυχε μια φορά. Δέχονται, ανέχονται, επιτρέπουν, συγκαλύπτουν, συναινούν. Δεν είναι ο αλκοολισμός το πρόβλημα, είναι η ανάληψη ευθυνών, η λήψη αποφάσεων σε κατάσταση επαναλαμβανόμενης μέθης.
Κάπου εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί δεν τα γράφετε εσείς οι δημοσιογράφοι; Επειδή δεν μπορεί να αποδειχτεί, επειδή κανένας βουλευτής δεν θα κάνει δημόσια δήλωση για συνάδελφο πολιτικό και επειδή στην αγωγή που θα ακολουθήσει, ο μέθυσος θα δικαιωθεί. Δεν έχει τεθεί σε κανέναν το δίλημμα «ισχιαλγία ή πολιτική». Κανείς δεν διαχωρίζει, ότι είναι ελεύθερος ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ να τρεκλίζει στο σπίτι του και με τις παρέες του και μπράβο του, δεν μας αφορά η συνήθεια. Απλά όπως όλος ο κόσμος πάει για δουλειά νηφάλιος, έτσι και εκείνος, ως πρόεδρος στο εκτελεστικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι υποχρεωμένος να εργάζεται έχοντας το μυαλό καθαρό.