Σε ηλικία μόλις πέντε ετών, ο Θωμάς Λύρας βρέθηκε αντιμέτωπος με μία από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής του. Έπρεπε να υποβληθεί σε μια πολύπλοκη, σωτήρια ανοικτή επέμβαση καρδιάς.
Το νοσοκομείο έσφυζε από γιατρούς, νοσοκόμους και συγγενείς. Ανάμεσα στις αποστειρωμένες μυρωδιές και την τεταμένη ατμόσφαιρα, ο μικρός Θωμάς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, κρατώντας σφιχτά ένα μικρό λούτρινο ζωάκι, ενώ οι γονείς του αγκαλιάζονταν, προσευχόμενοι σιωπηλά.
Ο Θωμάς ήξερε πόσο σοβαρή ήταν η κατάστασή του και καταλάβαινε πόσο δύσκολη θα ήταν η επέμβαση. Παρόλο που οι αγαπημένοι του ήταν εκεί, του έλειπε κάποιος πολύ σημαντικός.
«Μπορεί… ο Άρης να έρθει σε μένα; Ίσως να μην τον ξαναδώ», είπε σε μία από τις νοσηλεύτριες.
Ο Άρης ήταν ο πιστός σκύλος ράτσας Γκόλντεν Ριτρίβερ του Θωμά, ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσε να έχει ένα πεντάχρονο παιδί. Πάντα συνόδευε τον μικρό του άνθρωπο κάθε φορά που έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο για εξετάσεις.
Το να μπει σκύλος σε θάλαμο ασθενούς δεν ήταν συνηθισμένο, αλλά οι γιατροί και οι νοσοκόμοι ήξεραν πόσο σημαντικός ήταν ο Άρης για τον Θωμά, γι’ αυτό αποφάσισαν να κάνουν μια εξαίρεση.
Λίγο αργότερα, ο σκύλος ήταν εκεί, δίπλα στον μικρό του φίλο.
Ο Θωμάς αγκάλιασε τον Άρη όσο πιο σφιχτά μπορούσε και έβαλε το πρόσωπό του στο τρίχωμά του. Για πρώτη φορά μετά από εβδομάδες, χαμογέλασε.
Και τότε, συνέβη κάτι απρόσμενο.
Ο Άρης, που συνήθως ήταν ήρεμος και γλυκός, ξαφνικά γρύλισε και όρμησε προς τον Δρ. Ηλιόπουλο, τον χειρουργό που θα έκανε την επέμβαση. Το προσωπικό σοκαρίστηκε από τη συμπεριφορά του σκύλου.
Ωστόσο, δεν άργησαν να καταλάβουν τον λόγο.
Ο χειρουργός μύριζε έντονα αλκοόλ, κάτι που ο Άρης μπορούσε να αντιληφθεί πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους στο δωμάτιο.
Το προσωπικό του νοσοκομείου συνειδητοποίησε αμέσως τον κίνδυνο και ο Δρ. Ηλιόπουλος απομακρύνθηκε από την υπόθεση. Η επέμβαση αναβλήθηκε μέχρι να αναλάβει ένας άλλος χειρουργός, ο οποίος μελέτησε προσεκτικά την περίπτωση και προετοίμασε τη διαδικασία — η οποία, ευτυχώς, εξελίχθηκε σε απόλυτη επιτυχία.
Τις ημέρες που ακολούθησαν, ο Θωμάς ανάρρωσε, και αυτό οφειλόταν τόσο στο προσωπικό του νοσοκομείου όσο και στον σκύλο του, που απέτρεψε μια πιθανή τραγωδία.
Εμπνευσμένη από το θάρρος του Άρη, η οικογένεια Λύρα ίδρυσε το Ίδρυμα Άρης, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στην εισαγωγή σκύλων θεραπείας στα νοσοκομεία της χώρας. Αυτοί οι σκύλοι προσφέρουν συναισθηματική υποστήριξη, άνεση και συντροφιά στους ασθενείς, μειώνοντας το άγχος και το στρες στις δύσκολες ιατρικές στιγμές.
Η ιστορία του Θωμά οδήγησε επίσης σε αλλαγές στα πρωτόκολλα ασφαλείας των νοσοκομείων, δίνοντας έμφαση στη σημασία της συνεχούς αξιολόγησης του ιατρικού προσωπικού για την προστασία των ασθενών.
Χρόνια μετά την επέμβαση, ο Θωμάς είναι πλέον ένας υγιής νεαρός, ο οποίος συχνά επισκέπτεται νοσοκομεία μαζί με τον Άρη. Μαζί χαρίζουν ελπίδα και χαμόγελα σε παιδιά που περνούν δύσκολες ιατρικές δοκιμασίες.
Η ιστορία αυτή μας θυμίζει ότι δεν φορούν όλοι οι ήρωες κάπες — μερικοί έχουν τρίχωμα και κουνιστή ουρά.