Θέλω να σας πω κι εγώ την ιστορία μου για να πω σε όλους ότι καμιά φορά από αλλού το περιμένεις και από αλλού σου έρχεται. Ότι το διαζύγιο δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί και πως υπάρχει κάτι που λέγεται πεπρωμένο και δεν το αποφεύγεις.
Είμαι χωρισμένη και έχω δύο γιούς που σήμερα είναι 7 και 12 ετών. Με τον άντρα μου χωρίσαμε μετά από πολλά χρόνια λεκτικής και σωματικής βίας με αποκορύφωμα έναν άγριο ξυλοδαρμό που με οδήγησε στο νοσοκομείο. Ύστερα από πολλά δικαστήρια κατάφερα να πάρω διαζύγιο και τη γονική μέριμνα διότι τον τελευταίο χρόνο πρίν χωρίσουμε οριστικά, χτυπούσε και τα παιδιά. Αμέσως μόλις βγήκε το διαζευκτήριο, μετακόμισα με τα παιδιά μου στη πόλη που έμεναν οι γονείς μου και ούτε τον ξαναείδα ούτε άκουσα ξανά για αυτόν.
Πέρασαν άλλα δυο χρόνια, και έβλεπα ψυχολόγο για να ξεπεράσω τους εφιάλτες και τον φόβο ότι θα πάθουν κάτι τα παιδιά μου. Είχα σοβαρό πρόβλημα με τον ύπνο, πεταγόμουν τα βράδια νομίζοντας ότι κάποιος έχει μπεί στο σπίτι και θα μας επιτεθεί, είχα αδυνατίσει πολύ και έχανα τα μαλλιά μου. Ο ψυχολόγος αυτός με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και να καταλάβω πως δεν είχα τίποτα πια να φοβάμαι. Εκείνο τον καιρό γνώρισα και αυτόν που έμελλε να μου αλλάξει τη ζωή.
Ένα βράδυ πέρασε από το σπίτι ένας ξάδερφός μου και μου είπε αν ήθελα να πάω μαζί του στη πόλη να πιούμε ένα ποτό να τα πούμε και να ξεσκάσω λίγο. Άρχισα τις δικαιολογίες που θα αφήσω τα παιδιά, βαριέμαι, που να ετοιμάζομαι τώρα και άλλα ώσπου σκέφτηκα λίγο τα λόγια του ψυχολόγου και με πολύ ζόρι δέχτηκα. Πήγαμε στο μαγαζί ενός φίλου του, κάτσαμε και ήπιαμε ένα ποτό ώσπου ήρθε ο φίλος του στο τραπέζι μας να γνωριστούμε. Αυτό ήταν…
Ήμασταν μαζί 2 χρόνια. Δεν είχα ερωτευτεί έτσι ποτέ στη ζωή μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο όμορφα δίπλα σε έναν άνθρωπο, δεν είχα νιώσει ποτέ ότι πραγματικά αγαπιέμαι, δεν είχα νιώσει ποτέ ασφάλεια και ηρεμία στη προσωπική μου ζωή. Πάντα με θυμάμαι να φεύγω σαν κυνηγημένη, να κλείνομαι στον εαυτό μου, να προσέχω κάθε μου λέξη κάθε μου κίνηση για να μην εξαγριώσω τον πρώην άντρα μου και με χτυπήσει μπροστά στα παιδιά. Η μέρα με τη νύχτα. Και ήρθε η μέρα στη ζωή μου και μου την άλλαξε. Διακοπές μαζί, γλέντια μαζί, δουλειά μαζί. Μετά από ενάμιση χρόνο πήρα τα παιδιά μου και πήγαμε να μείνουμε όλοι μαζί και έπιασα δουλειά στο μαγαζί για να τον βοηθάω. Ακούσαμε διάφορα σχόλια αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου. Μας ένοιαζε που ήμασταν ευτυχισμένοι και περισσότερο που τον αγαπούσαν τα παιδιά μου και τα αγαπούσε και εκείνος. Τους φερόταν καλύτερα και από ότι τους είχε φερθεί ο ίδιος ο πατέρας τους. Ήταν ο άνθρωπος που είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, που ήξερα πως αν έπρεπε να λείψω για λίγο, θα φρόντιζε τους γιούς μου όπως εγώ.
Όταν κλείσαμε 2 χρόνια σχέσης μου έκανε πρόταση γάμου. Πετούσα στα σύννεφα, όχι για τον γάμο, δεν κάνει ο γάμος τη σχέση. Αλλά γιατί πρώτη φορά θα έκανα οικογένεια με έναν άνθρωπο που περνούσα πραγματικά καλά, που δεν είχα δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες, που δεν έκανα τα στραβά μάτια, που δεν ανεχόμουν. Κλείσαμε εκκλησία, στείλαμε προσκλητήρια και μπομπονιέρες, κανονισαμε να γίνει το πάρτυ στο μαγαζί και ήταν όλα έτοιμα, εκτός από το νυφικό. Τη μέρα που πήγα να κάνω τη πρώτη μου πρόβα, χτύπησε το κινητό μου και μαύρισε το νυφικό μου…
Σκοτώθηκε με τη μηχανή. Ο άντρας της ζωής μου σκοτώθηκε. Έτρεχε να προλάβει να πάρει κάτι πράγματα που είχε παραγγείλει για το μαγαζί γιατί ο μεταφορέας αρρώστησε και δεν μπορούσε να τα φέρει. Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Κέρωσα, για πολλές εβδομάδες περπατούσα και έκανα πράγματα μηχανικά, δεν αντιδρούσα γιατί δεν το πίστευα. Τη κηδεία του τη θυμάμαι αμυδρά, σαν να ήμουν αλλού. Και όταν συνήλθα φοβήθηκα για τα παιδιά μου. Για τη δεύτερη απώλεια που έφερα στη ζωή τους άθελά μου. Έκλαιγαν και τα αγόρια μου για τον χαμό του, έδωσα αγώνα για να μπορέσω να σταθώ όρθια και να τους συμπαρασταθώ. Στην αρχή είχα θυμό μέσα μου, έλεγα πως δεν υπάρχει Θεός πως είμαι άτυχη, πως ένας άνθρωπος βρέθηκε και για μένα και μου τον πήρε, πως ο πρώην άντρας μου έφταιγε για όλα.
Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω πως αν δεν ήταν ο Άγγελος, δεν θα ήξερα ότι μπορούσα να ξαναερωτευτώ. Δεν θα ήξερα ότι όλοι έχουν τουλάχιστον μια ευκαιρία μετά το διαζύγιο, ότι ο πρώην άντρας μου δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα συντρόφου και πως υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι εκεί έξω. Αντί να στενοχωριέσαι και να σκέφτεσαι ότι δεν θα κάνεις άλλη σχέση και ότι έκλεισες σαν γυναίκα, σκέψου πως υπάρχει και για σένα ένας Άγγελος αρκεί όταν τον βρείς να τον κρατήσεις σφιχτά και να μην τον αφήσεις να πάρει τη μηχανή.
Εβελίνα